*W chałupie rodziny Gawila tego wieczoru było wesoło. Grała kaleeshianska muzyka puszczona z odtwarzacza wciągniętego z  myśliwca i podłączonego kablami do baterii, które Fler zamaskowała suszkami zebranymi przez Malkita z otwartych terenów sawanny, bo „ona nie może patrzeć na te kable”. (A na Grievousa mogłaś – odp. Seco). Ogólnie chaotyczne mieszkanie Secorshy zmieniło się przez tą dobę, od kiedy wróciła tu Fler, i Seco stwierdził, ze nie chce wyjeżdżać. Jej też w te chwile z nimi było dobrze, bo nie myślała o niczym więcej. Bo zrobił się z tej nory prawdziwy dom. Sztuczne światło jarzeniowe zastąpili naturalnym żyrandolem ze świec, który zrobili e znalezionego na strychu drewnianego Kola. Wszystkie durnostojki wróciły na półki, ustawione wykwintnie i stylowo. Gdzieniegdzie ściany i meble zdobiły. Wykąpała się, wyspała, a  teraz, ubrana w luźną bielą kwiecistą sukienkę i bluzkę z rękawami, z włosami splecionymi w gruby warkocz i bez makijażu wyglądała jak typowa swojska mama, co nie znaczyło, ze odbierało to jej uroku, bo nie.
Malkit bawił sobie z  droideką, a właściwie bawił się nia, na niej, pod nią, jej elementami. Robot z cierpliwością maszyny po prostu stał, czasem odzywał się zaprogramowanym zdaniem, lub próbowal uciekać od małego prześladowcy, ale blokada w programie skutecznie zabezpieczała wszystkich przed czynną obroną droida.
W tej chwili o której mówimy Fler i Seco siedzieli na fotelach naprzeciwko siebie, oboje trzymając nogi na stoliku, i kubki w dłoniach*
Wiesz, bo… *kontynuowała rozmowę ona, zatopiona w fotelu, odprężona i spokojna* …bo u nas to się nikt nie spodziewał ze ona to zrobi… przecież jak tatuś umarł, opowiadałam ci, pamiętasz… to ona jak trusia siedziała, pokorniutka i w ogóle jaka to ona rodzinna jest, wiec teraz nie mam pojęcia dlaczego ona tak powiedziała… *podniosła do ust napar, którego naparzyła cały imbryczek. Veniuańska aromatyczna „herbata szczypiąca”*

*Tangorn tymczasem spędził dosyć ciężką noc, dyskutując do późna z klonami o ewentualnych profitach, krokach, strategiach i tym podobnych. W skrócie, przegadali cała noc i rankiem doszli do wniosku, że należy zapytać o radę Kala Skiratę. Nikt nie był zbytnio chętny do tego, no może poza A'denem, który zaprzyjaźnił się z Ordem, kolejnym psychopatycznym Zwiadowcą. Tak wiec on udał się do ich siedziby a Tang się przespał. Gdy wstał to stwierdził, że rodzinka Gawila nie opuściła jeszcze Mandalore, więc postanowił pójść do nich i pogadać na spokojnie, bo przez tą noc sporo myślał i tak dalej. Po prostu chciał się pogodzić przed ich wyjazdem. Upiekł więc ciasto Uj, w ramach prezentu i ruszył do ich domku. Ubrany był normalnie ale i schludnie. W uchu miał tylko mały koralik komunikatora. Gdy doszedł na miejsce to wziął głęboki oddech i zapukał*

Śmieszny to ty sam jesteś *odparła na to ona, zagłębiając się w fotelu, opierając łokciami o podłokietniki fotela. Przygryzła język, i wydłużywszy się zaczęła dzióbać środek stopy Secorshy swoim dużym palcem z taką zapalczywością, jak to się rzadko zdarza. Oczy mrużyła przy tym o zęby pokazywała. I tylko co chwile robiła sobie przerwę na łyk herbaty* Nie mówi się proszę sie wpierdalać tylko prosze wejść

*Seco nie był specjalnie zaskoczony, z  resztą i tu emocje opadły, i kiedy raz się tak niechcący tang przez temat przewinął, to Fler nie padła na zawał. Kiedy tang wszedł, Seco obejrzał się do tyłu na niego, a potem na Fler* Ale on inaczej nie rozumie! *nagle rozpromieniał, na jego pysku pojawił się ten najszerszy, wesoły uśmiech, bo on już wszystko  lot pojął. Tang nie był z  tych co się chętnie godzą, ale on przyszedł, wiec Seco zadba, żeby nie na darmo. Czyli żeby było wesoło. Zaraz poderwał się z fotela. Miał na sobie czyste spodnie, wypraną koszule. Od razu widać ze kobieta w domu* uuuaaau, Tang… *mruknął wręcz lubieżnie, kiedy przejmował blachę z ciastem. Pochylił się, powąchał, zamykając oczy, po czym teatralnie odwrócił się do tanga* No dobhrra, a  tehrraz wypad! *rzucił, ale szeroki uśmiech dawał do zrozumienia, ze żartuje, i ze jest w  dobrym humorze, z  resztą zaraz nie omieszkał sprostować* Co Tym Tang, siadaj, siadaj, i nie gadaj
*W tej chwili przez drzwi do salonu zajrzał Malkit. W jednej ręce miał skakankę, której koniec niknął za futryną* Wujek! Tu jest takie, ja to złapałem! Do niewoli wzwiełem jego

*Roześmiał się cicho, bo faktycznie dla niego to nie było takie łatwe, ale zdobył się na ten wysiłek i przyszedł przeprosić. Podał też ciasto Seco, by ten się nim zajął* Uważaj, jeszcze gorące. Musiałem stoczyć pojedynek z wygłodniałym Tracynem, który chciał je sam zjeść... *Uśmiechnął się szerzej do Fler. Byli przyjaciółmi i nie chciał się z nimi kłócić i się bezsensownie wściekać o coś, co już się stało. Teraz trzeba iść do przodu i wystrzegać się podobnych błędów w przyszłości.* To prawda. Czasami zaskoczenie i gniew biorą górę nad radością z powodu przybycia, tak więc teraz już porządnie witam cie na Mandalore. *Starał się by to zabrzmiało jak najserdeczniej. Potem zerknął na Malkita* No brawo ad'ike. Tak trzymaj... tylko uważaj, by ci się jeniec nie wyrwał. *Tang rozejrzał sie w poszukiwaniu jakiegoś siedziska, ale na razie stał, bo nie będzie się przecież wpraszał na miejsce gospodarzy. By jednak nie stać bezczynnie to podszedł do małego i poczochrał go po główce.*

*Skinęła głową w geście wdzięczności i skłoniła się lekko, trzymając ręce do tyłu (zaraźliwa choroba przenoszona przez cyborgi)* Dzięki, siadaj *położywszy mu rękę na ramieniu pchnęła lekko by zachęcić do zajęcia miejsca na tym, co Seco przyniósł, ona zaś sama skocznym truchtem pobiegła do kuchni, tak zabawnie, a spódnica koło jej kostek podskakiwała* O matko, ale pachnie. Malkit, zostaw Lukacia w spokoju i chodź, będziemy ciasto od wujka jeść, no już *wzięła kubek dla Tanga, taki w uśmiechnięte banthy i napisem „muuu”, po czym wróciwszy przetarła stoliczek skrajem sukienki, postawiła kubek i nalała „szczypiącej herbaty”* Chyba ze wolisz coś mocniejszego? *zapytała podczas tej czynności*

A co ty kuhrrde po nocy robiłeś? *zapytał Seco, jak zawsze trafnie, ale jego mina wyrażała pełną powagę. Wszedł  tacką na której było już pokrojone ciasto Tanga do wspólnego użytku. Postawił je na stół. Czym przyciągnął dzielnego Malkita, który przywiązał skakankę do klamki, żeby mu więzień nie uciekł, i potarabanił się do stołu, ukając głośno. Seco usiadł na swoim miejscy, przysiadając łydkę i sam z dzikim uśmiechem nienażartego trolla z Utapau, sięgnął po kawałek ciasta* To jest Johny Dwururka, mama mówi tak, wiesz? *podjął Malkit juz z  kawałkiem ciasta w łapce* I on nie ma rozumu