*Generał warknął i przyspieszył. Załoga zauważyła go od razu, Rudi zaraz ponaglił do roboty swoich ludzi* Rudi, do ładowni *warknął generał, ale nie było to wrogie czy nieprzyjemne. Po prostu tak brzmiał jego głos. Ale durom nie pobiegł do ładowni* mam, mam, generale, mówiłem, ze nie spiepsze. Już wcześniej załatwiłem, przeładowanie przebiegło zgodnie z planem, nic się nie uszkodziło, można transportować 48 godzin, no… siedemdziesiąt dwie, ale wie pan… *Generał wyszedł przed Takena i odebrał walizkę wielkości 50 na 70 standartowych tak zwanych centymetrów i jakieś 20 grubości i przekazał ją Jedi, uważnie, bokiem obserwując jego reakcje, choć i tak zauważy niewiele z racji maski* 48 godzin *powtórzył po Rudim* zdążysz?

*Jeśli Moc mogła cos powiedzieć o tym, to na pewno powiedziałaby same dobre rzeczy, nie było to bowiem nic złego, ani bomba ani wirus. Zakonserwowane organiczne substancje, coś miedzy rośliną a grzybem* To bota. Zabijaliśmy się o to na Drongarze w czasie wojen klonów. Prawie wszystko szło na handel, a  kilogram tego ziela jest liczone w milionach kredytów, ale nie chodzi o to, wszak zycie jest cenniejsze… to rewelacyjny środek regenerujący tkankę. Naprawdę mogę powiedzieć, ze wiem coś o tym *oddawszy walizkę cofnął się i zaplótł ręce za grzbietem. Ale już na pelerynę, nie pod nią* Może uratować komuś życie… *mruknął, zupełnie jakby wiedział… więcej, niż można by się spodziewać*

*Generał w reakcji na te słowa znowu zareagował tak, ze mógłby zaskoczyć właściwie wszystkich, którzy go znają. Zmrużył oczy niemal dobrotliwie, tak, ze stały się one bialozłotą mozaiką miedzy ściskającymi je poszarpanymi powiekami* Nie pożyję długo. Zrobię co w  mojej mocy, resztę pociągniecie wy. Ci, których zdążę zorganizować… wiec bardzo mi przykro, ale to wy musicie na niego uważać bardziej…a teraz nie trać czasu. I pamiętaj o pozdrowieniach

*Niech moc będzie z tobą – powtórzył w  myślach, mrużąc zawzięcie zmęczone oczy. Chyba pierwszy raz miała Moc być z nim. Bardzo dziwnie się z tym czuł, jednak nie odpowiedział nic, z resztą Taken śpieszył sie bardzo, i słusznie, to dowodziło zaangażowania, może nie ze względu na przekazane mu treści, ale na botę, jednak i tak i tak robiło to na nim dobre wrażenie. Potem ich ruchy były już od siebie niezależne. Zamyślony generał wrócił na mostek, choć może miał trochę nadziei, ze umrze po drodze. Jakby nie bylo – był już zmęczony. Cholernie*

Panie Nemedisie! Rozległ się nagle donośny glos durosjanina. To Rudi, Ava zajmowała się ważniejszymi sprawami niż jakiś tam statek. Duros wyszedł zza Nemedisa i zmreuzyl czerwone oczy* Źle pan wygląda, może zostanie pan jeszcze na rekonwalescencji? Wie pan, kosmos niby duży, a jak trzeba coś znaleźć, to łatwiej tą igłę w rdzeniu hipernapędu… *kołnierz kurtki poprawił* Podciągają pana statek. Nie jest to rewelacja, właściwie od niedawna go mamy, nawet imienia mu nie wymysliłem *zasmiał się dziwnie, z keiszeni wydobył kawałek patyczka, przełamał na pól i jedną  połówek zaczął rzuć*

*Rudi spojrzał na niego podejrzliwie. Zatargi z generalem – pomyśał. No coż, generał miewał takie odpaly, ze czasem trzeba było przed nim uciekac ile sił, bo aż dziw jak się potrafił rzopedzić kiedy chciał. Na szczescie krótkodystansowcem był. Rudi machnął ręką, i widac już było jak maleńki frachtowiec dryfuje ku pasowi startowemu. Akurat dla samotnego wędrowcai jego robota* Właściwie to nie, nie mamy pilotów, ale mamy astromechaniczne, świetne są, na nowatorskim programie, no ale to tylko wspomaganie pilota… ale gwarantuje, ze z nim pan sobie poradzi… *Rzekł Rudi,a  mówił z prawdziwą troską i wielkim zaangażowaniem* Bo widzi pan… jeszcze się nigdy nam nie trafił ktoś, poza panią Fler… *rozmarzył się na chwile* kto by latać nie potrafił, no ale ostatecznie to i ona poleciała i wiem, ze żyje!

*durom podrapał się w głowę* Nie no, jak pan chce, możemy załadować, ale to robot medyczny… przywiązał się do pana, co? U nas to nikt nie ma czasu dla robotów… ej, wołaj kudłatego, oprogramowanie dla pilota trzeba założyć! *ponaglił tam kogoś, po czyn podszedł, by zatrzymać sunący ku nim statek i go odbezpieczyć* Naprawde źle pan wygląda. Nie żebym dokuczał, ale powinien pan… no przynajmniej usiaść jeśli nie da się pan namówić na wizyte u doktora Oolba…Tam można sobie na skrzyni, ona czysta jest… *po otwarciu rampy frachtowca ze srodla wyjechał astromechaniczny droid, głośno gwiżdżąc. Rudi pochyliwszy się nad nim, oparty o burtę zaśmiał się* zamknęli cie? No widzisz… jak mówiłem – nie poświęca się tyle ile one by chciały… Chociaż ostatnio mieliśmy fajną sytuacje, bo droideka do adopcji poszła