Gdy drzwi się otworzyły, Monroe aż się zakrztusił. Przez załzawione oczy szybko zobaczył, że blondynki go jednak nie odwiedziły. Wzruszył ramionami, patrząc na faceta i stwierdzając że nie bardzo wie kim jest. Gdy usłyszał bogatą wypowiedź najemnika najpierw powiedział: "tak", później powiedział: "co?!" a na koniec: "Nie!". Odpowiedź była na tyle szybka i zmieniana że stworzyła słowo: takconie! Jednak Monroe doznał nagłego olśnienia, jeśli chodzi o Pazzaka.
- Wyszedł! - powiedział zadowolony z siebie i swojej szybkiej analizy. Domyślił się że chodzi o Durosa, który wypowiedział do niego najwyżej dwa słowa, w tym jedno było dziwne bo brzmiało: Jesemtwoimdrugimpilotem, czego Tac nie umiał za Alderan ludowy zrozumieć.

Pokiwał z zrozumieniem głową, bo sporo racji w pierwszym stwierdzeniu było. Słyszał kiedyś, że nawet "Ślicznotka" pochodziła właśnie z stawki Sabaka, więc nie zaprzeczał. Wysłuchał z uwagą, w sumie proste zasady gry. Z tego co zrozumiał trzeba było skompletować karty, których wartość będzie wynosić 20. Raczej nic trudnego... - Pazaak to gra dla idiotów. - powiedział po odkryciu, że zasady są proste jak konstrukcja cepa. - Spróbujmy, tylko skąd wezmę własną talię? - zapytał drapiąc się po głowie i rozglądając jakby miała wyskoczyć zza rogu(talia, nie głowa).

Najwyraźniej szczęście go nie opuszczało, więc był w euforii wygrywania. Gra mu się spodobała, więc był odprężony i właśnie wahał się czy w tej rundzie poprzestać na 19 czy dodać kartę +1. Nie zerkając na przeciwnika, rzucił bez zastanowienia - Staruszkowie nieźle Cię urządzili, co? - zastanowił się, czy nowy znajomy zorientuje się, że to tylko cięty dowcip. Ostatecznie stwierdził, że mu to obojętne - Tac.  - wyprostował się w krześle i przeciągnął, w oczekiwaniu na ruch oponenta. -Więc co robisz w tej dziurze Doner?

Zaśmiał się krótko z żartu, po czym wstał. - ta planeta, to zadupie. Prawie nic tu nie ma, wszyscy tylko wożą się śmigaczami po równinach. - powiedział po czym sięgnął po kilka części, które zaczął trochę leniwie i powolnie skręcać ze sobą. Zastanowił się, jeszcze kilkadziesiąt minut temu był zadowolony z tej nudnej planety, jednak teraz rozpoczął się powolny proces znużenia, naprawianiem statków, lataniem tymi samymi miejscami. Będzie trzeba sobie załatwić przeniesienie... Ale może to nie taki dobry pomysł? Nie wiadomo gdzie go wyślą!

Przez kilka sekund wyglądał jakby ignorował rozmówcę, ale szybko się okazało, że poprostu był skupiony. Po chwili dźwignął głowę. - Astromech? Z nim naprawy niezbędnych systemów potrwają tylko tydzień! Dawaj go. - odczekał chwilę, po czym uśmiechnął się szeroko - A później... - wskazał ręką na wielką czarną plamę obok statku - Możesz to powycierać... - z uśmiechem wrócił do pracy.