*Haris, dumny milczący i wyniosły stal przy generałem. Skinął galową jedi, ale patrzył na niego podejrzliwie. Nie miał styczności z  Jedi, a jakby nie było – o Mace krążyły plotki takie ze hoho, miedzy innymi ze potrafi za pomocą Mocy powiesić delikwenta na własnym jego jelicie. Za plecami Harisa z lewej strony wyzierał biały kształt wielkiego Kola sterowego o średnicy metra, w którego centrum, miedzy płytkami obudowy jarzył się czerwony fotoreceptor. Droid Harisa, główna władza wykonawcza.
Ale największą władzą i tak był generał, który odwrócił łeb by zahaczyć wzrokiem Mace’a* Mam, złe przeczucia *powiedział, a w tym zdaniu można było doszukiwać się różności, ale głownie – i Mace powinien już znać generała na tyle by to odgadnąć – nie zapewniła maszyna, a  była to ingerencja Mocy*

*Zdecydowanie tak, generał słyszał to słowo o sobie, przed i po cyborgizacji bardzo wiele razy, bo jakby nie było ciężko się było przestawić z prostego sposobu myślenia na ten bardziej szerokopasmowy. I chyba nadal do końca się nie przestawił. A Haris to już w ogóle.*
Nie mam pojęcia, ale wygląda na to, ze to nie hipernapęd - był sprawny. Wszystko działało jak należy. Jego resztki wysłano do badania na Hypori, ale nasz przegląd i kilka symulacji nie wykazały nieprawidłowości, po prostu w pewnym momencie cyklu coś poszło nie tak, ale to z technicznego punktu widzenia jest absurdem… *Generale zakaszlał i z nieuszkodzoną ręką za plecami ruszył by zrobić jedno kółeczko naokoło stołu taktycznego* …i właśnie dlatego Hakon to zauważył. Bo to jest nienormalne *nienormalne= mające związek  Mocą oczywiście.* Będzie tu lada chwila. Ja go nie przesłucham, nie znam się na tym… *zmrużył oczy bardzo sugestywnie, a jego przekaz był bardziej niż jasny. W sumie całkiem łatwo się z nim pracowało, kiedy chciał współpracować. Tak wiec tu było miejsce na  to, by Windu powiedział „ja to zrobie”*

*Skinąl łbem. W szyi mu cois trzasnęło, i już miał coś powiedzieć – być może zakląć na złośliwość losu, kiedy Autopilot nagle zareagował* Sir! Przekatalogowałem wiadomości. Natknąłem się na coś mogącego mieć związek z romzowa Panów, generale *odezwał się droid, jak widać był to już automat bardzo wysokiej klasy, skoro „myślał strategicznie”* To meldunek  bazy na Hoth
*Generał raczej się za specjalnie nie przejął. Machnął polowa prawej ręki*
Odtwarzaj, Kapitanie *Tak Haros nazwał tego robota a i generałowi się podobało, wiec sam tez tak nazywał droida. Autopilot zawisł nad kontrolką stołu taktycznego. Jego zewnętrzne koło przekręciło się, by umożliwić działanie dźwigience, dźwigience której miał gniazdo do kontroli komputera (tak jak astromechy). Kiedy dźwigienka weszła w odpowiednie miejsce, projekcja się pojawiła. Ujrzeli istotę w mundurze Cochrelu*
Wiadomość prywatna do generała Qymaena. Generale, prosil pan o zgłaszanie każdej anomalii obiektu. Zdaje raport. Zarejestrowaliśmy aktywność korową. Przesyłam Panu wykres

*Mieli tajemnice i pilnowali się nawzajem, ale to było konieczne. Jeśli jedni dowiedzieliby się o tajemnicach drugich nie szła by im współpraca. Zbyt szeroka różnica poglądów.
Ale niebawem miała zostać uwspólniona kolejna z tajemnic Cochorelu, a może – samego generała.
Generała, który dosłownie zdębiał* To nie możliwe! Łącz z nimi, natychmiast!
*natychmiast ustawił się na pozycji przed kamerą, gotów do rozmowy*
aye aye sir *odparł droid i zaczał realizować polecenie. Tymczasem Haris, nie chcąc marnować czasu sięgnął po inny raport, który podał Windu. Był to raport o kasacji celu przez HK, sporządzony na podstawie przekazu z  kamery droida zabójcy.
Tymczasem generał rozpoczął rozmowę. Istota z projekcji wpatrywała się w niego ze strachem. Ale to nie on powodował ten strach* Generale, proszę, niech pan każe go zniszczyć… *wyszeptała. Qymaen zmrużył oczy* Nie ma mowy, to, o czym mi zameldowano jest niedorzeczne! *warknął wściekle, a  istota pokiwała głową*
Generale, możemy zakładać ze to blada pomiaru czy awaria spowodowana zmianami napięcia, ale… generale, tu dzieją sie dziwne rzeczy… przyślijcie tu jakiegoś jedi!
*generał poruszył się niespokojnie*
Jakie rzeczy? *nie dawał za wygraną, ale istota wahała się. Widać bała się o posadę – jeśli okaże się ze jest niepoczytalna, na pewno ją straci…*

*istota z przekazu usłyszała zapytanie, i przeraziło ją to jeszcze bardziej. Patrzyła w oczy generałowi. Ten zaś przeniósł spojrzenie na Mace’a. powoli, leniwie* dziękuje, Kapitanie *mruknął, a droid zakończył przekaz. Haros cofnął się, kiedy generale zblizal się do Mace’a* powiedz… czy możliwe jest by nieżyjąca istota mocowładna… zamilkł, bo to co chciał powiedzieć wydawało mu się idiotyzmem. Odżyła? Wróciła? Bo na to wyglądało* Miała wpływ na rzeczywistość doczesną *wybrnął okrężną drogą*

*w gadzich oczach cyborga zaigrało przerażenie, wyraźne jakby pisane czarno na białym. Milczał dłuzszą chwile tylko patrzac Mace’pwi w oczy. Jakby widział w tych oczach powagę sytuacji, której sam oczywiście nie znał. Lekceważył Moc, uciekał przed nią i – choć przezornie brał pod uwagę, jako dobry strateg – to oficjalnie nie dopuszczał jej do swojej świadomości, próbował udowodnić, ze nie istnieje.
Tu ktoś zabił mu ćwieka. I to bardzo w stylu tego kogoś…*
Pytałeś kiedyś o Dooku. Powiedziałem wtedy, ze trzymamy go na Hoth. Tak tez jest. Ta rozmowa była z zarządczynią kompleksu w którym przebywa ciało. Twierdzi, ze odnotowano oznaki życia… konkretnie aktywność kory mózgowej… *odwrócili wzrok. Słyszał jak bije jego ledwo żywe serce*

*A generał wcale nie miał zamiaru się stawiać, bo wiedział doskonale ze popełnił błąd. I to drugi raz ten sam. Raz z Nemedisem. I teraz. Lekceważenie Mocy ma swoje konsekwencje.
Nie patrzył na Mace’a. Słuchał go i można było to łatwo posnąć po skupieniu w postawie, ale nie patrzył. Patrzyli  bok, jakby się zastanawiał. Mace miał racje – jego mroził Dooku. Koszmar, nigdy nie zaleczona rana* to on wysadził hipernapęd *mruknął wściekle. Durastalowe pieści zacisnęły się tak mocno, ze gdyby coś trzymał, to zmiażdżyłby to* jak to zniszczyć? *zapytał w koncu, cofając się o krol. Peleryna zatańczyła koło niego, a  on trzymał teraz głowę niżej niż twarz Mace’a. I znowu patrzył mu w  oczy*