*Haris wyszedł z  mostka. Miał dość, był zmęczony. Generał za to zdawał się być niezmordowany mimo obrażeń. Ale Haris nie miał zamiaru wypruwać sobie żyl, poza tym towarzystwo tego… jedi źle na niego dzialało.
Tak wiec przemierzał szerokie, przestronne korytarze swojego statku, zmierzając na tak zwany obchód. Ubranyw  tradycyjny kaleeshianski strój wojownika A-juat (bez maski) w ogole nie przypominał oficera. Raczej ot – zagubionego dziwaka. Przemierzając korytarz i kierując się ku sali dla lekko rannych (by ich tam gdzieś poprzydzielac, przecież nie będą spali na ziemi) zastanawiał sie nad rozmowa której był światkiem. Jeden  jedi poczuł, ze coś złego dzieje się z hipernapędem, a  ekspertyza wykluczyła anomalie.
Haris zawsze wiedział, ze ci jedi sprowadzą na nich gniew bogów.
Ale jeśli t był „martwy” Dooku…
Kaleesh pokręcił głową i wszedł. Grodzie schowały się w ścianie wpuszczając do środka krzepką postać w luźnych piaskowych szatach*
Załoga Statek Widmo sektor pierszy, ta? *zapytał łamanym basickiem, wodząc pustym wzrokiem po twarzach*
tak kapitanie *odparł droid dozorca*

*Kaleesh na chwile zatrzymał puste spojrzenie na Nashu. Patrzył, jak gdyby nie miał duszy, choć miał ją, z  cała pewnością, bo w Mocy nie „pachniał” złem. Spojrzenie trwało chwile* raport *zaradzał i po chwili go dostał – w cyfronotesie. Haris skupił się na nim, mrużąc oczy, prawie jak generał. Generał zarażał swoim zachowaniem, szczególnie zakładaniem rąk za plecy. Nie było siły by istoty z nim się nie stykające nie zaczęły tak robić. W szczegółowym raporcie miał dane 17 osób które mogą funkcjonować samodzielnie. Podniósł w wzrok. Były tu wszystkie. Haris zadumał się. Kometa to krążownik, nie ma tyle kajut, to nie hotel, załogi organicznej było tu bardzo mało. Ale nie ma sytuacji bez wyjścia* każ dla ekipa pozyskać wyposażenie z wrak statek widmo i przetrzymywanego w ładownia Carracka. Jest 33 żywe osoby  Widmo, oni u nas musza dojść do siebie. Do dzieła! *ponaglił robota, ten przyjął rozkaz i odszedł, zostawiając Harisa w pozycji nieco zwierzęcej, drapieżnej*

*Osobnik zauważył, ze jeden z rozbitków zmierza w jego stronę. Baczne dzikie spojrzenie bez wyrazu oszacowało szanse w starciu. Efekt uboczny szkolenia, które zniszczyło w  nim normalne, pokojowe odruchy. To był strach, po prostu degeneracja, ale Haris był w miare zresocjalizowany. Nikt by nie powierzył dowództwa nad statkiem istocie niepoczytalnej.
Kiedy Nash był blisko, kapitan wyprostował się i rozluźnił. Miał około 190cm wzrostu. Wiedział, ze jedi zechce z nim pomówić, wiec pokazywał swoją postawą ze jest na to gotów*

*Haris odkłonił się, bardziej po kaleeshiansku, z większym rozmachem, ale jednocześnie z dystansem. Patrzył w  oczy, ale tak jakby patrzył przez głowę Nasha. Wyglądało to jakby był autysta. Ale wszyscy a-juaci tak mają. Tego jednak Nash nie mógł wiedzieć. Kaleesh podał rękę* Haris z rodu T’errecko, kapitan ten statek – Szkarłatna Kometa. Wielkie współczucie dla was wszystkich w imię własne i cala załoga Komety… *Nadal oficjalnie, i na dodatek koszmarnie łamanym basickiem, a  jak do tego doszedł obcy, egzotyczny kaleeshiański akcent to w ogóle sztuką było rozumieć o co mu chodzi*

*Nie skrzywił się na dźwięk słowa „Moc” ale chyba tylko dlatego, ze od maleńkości wpajali mu umiejętność zachowywania kamiennej twarzy. Do tego stopnia ze teraz musiał się skupić, by się uśmiechnąć. No ale w tych słowach cos było – bo to nie była awaria. Tak chciała Moc albo… jakiś nią władający.* to jest mój obowiązek *wyjaśnił bezemocjonalnie i aż się prosilo by dodać że tym obowiązkiem jest wykonywanie rozkazów a nie ratowanie – jako obowiązek moralny, bo takiej moralności Haris nie miał. Uratował ich generał – zamiast ewakuować się z pokładu, ściągnął cały wrak na Kometę*

*Kaleesh zanim odpowiedział, długo patrzyl w oczy jedi tym samym wzrokiem bez wyrazu. Może nie chciał mu powiedzieć, a  może nie potrafil, bo w basicju radził sobie tak se jak to się mawia* zbadać sprawa *odparł w  końcu* katastrofa Widmo nie była – błąd techniczny, nie. Było coś innego. *przerwał na chwile, ale zaraz potem odezwał się znowu, jakby przypomniał sobie coś ważnego* Cochrel powetuje Twoich strat *rzekł asekuracyjnie, jakby bronił się jeszcze przed atakiem. Generał raz czy dwa burknął, ze dużo wydają na jedi, ale nikt z Cochrelu im tego nie wypomni, i wszystki8e „ich” statki zostaną im zrekompensowane*

*rozłożył ręce w bezradnym geście. Coś jakby: boje się spekulować* Widmo stracił rozwaga. Wiele lądowań od osoby niesprawdzone. Generał nie powinien. Jego zapał do pracy za duży, przez to tak się robi. Ktoś zrobił zdradę, tak myślę *nie dopowiedział tego, ale nie wykluczał, ze właśnie on. Ale jeśli tak, to oni to wykryją.* rozmawiają *rzekł z naciskiem, co mogło oznaczać: twoja żądza wiedzy ściąga na ciebie moje podejrzenie* generał jest wróg dla Republiki nadal. Dla nas, separatystów republika i Imperium to to samo. *ręce powędrowały za plecy. Gest zaraźliwy* Nie wiem, ja przy tym nie był *jego głos stał się nieco sykliwy*