Ehh ależ oczywiście, ze uratowałeś. Ze słów mistrza Windu wynikało, ze gdyby nie twoje ostrzeżenie o wybuchu hipernapędu, to nikt by nie przetrwał. Zniszczenie Widma w czasie podróży tunelem nadprzestrzennym oznaczałoby śmierć całej załogi *Powiedział to z lekkim naciskiem. Cóż, zaczynali się sprzeczać o to, czy Hakon faktycznie ich uratował, czy też nie. Miał już coś jeszcze dodać, gdy pojawiła się nowa osoba, dotychczas mu nieznana, ale posiadająca władzę nad Mocą, chociaż jego aura była nieodgadniona. No i tyle mógł się dowiedzieć, niczego więcej. Odwrócił się więc w kierunku Darvena* Proszę nam wybaczyć, ale śpieszymy się troszeczkę... *Cóż, kel dor był już tą sytuacją nieco podirytowany. Za każdym razem, gdy chcieli wyruszyć to ktoś lub coś im przeszkadzało i zawsze w ostatniej chwili. W tym tempie to nigdy nie wyruszą...*

*Hakon nie mógł widzieć Darvena z prostego powodu – był niewidomy. Połamane, porysowane okulary kryły puste oczodoły tylko trochę maskowane strzepkami powiek. Jego twarz nie wyglądała lepiej. Ubranie w sumie też nie. Nawet jak na jedi to zbyt skromne* Dobrze, porozmawiajmy *zgodził się, wychodząc z założenia, ze im mniej czasu poświeci teraz na kłótnie i próby odwleczenia tej rozmowy, tym po prostu więcej tego czasu stracą*

*Darven skinął głową.* W takim razie zacznijmy. Jak sobie panowie życzą, możemy przejść do jakiegoś pokoju, jeśli nie, możemy rozmawiać tutaj. *Powiedział spokojnym, dźwięcznym głosem. Był niemal tak cichy jak szept, dla niektórych może być przyjemny w odbiorze. Człowiek spojrzał na Takena.* Możliwe, że ma związek. *Stwierdził po chwili.* Panie Takenie... Był pan z inżynierem Kobdarem, gdy ten zawitał na statku Widmo pod wpływem używki... Substancji szkodliwej... ...kawy po prostu. To dośc dziwne, ale w jego wypadku kawa wywołuje bardoz niepożądane skutki. Może pan potwierdzić, że był z nim cały czas? Pilnował go pan? Przy okazji, podejrzewam, że Generał zechce się z panem widzieć w związku z nie wykonywaniem jego poleceń... Z informacji, które uzyskałem, wiadomo mi, że był pan za utrzymaniem Kobdara w statku, mimo, że Generał nakazał zaplombować i wyrzucić. *Darven zwrócił teraz wzrok na Hakona, mimo, że dla barabela to nic nie znaczyło.* Natomiast jeśli chodzi o pytania do pana Hakona... Proszę wybaczyć, ale ta rozmowe będziemy musieli odbyć w cztery oczy. To nie będzie problemem?

szkoda czasu *odparł życzliwie, co znaczyło, ze mogą rozmawiać tutaj. Nie potrzebowali fotela ani kawy. Przynajmniej on. Stanął wiec z boku i założywszy ręce na piersi słuchał. Cicho, spokojnie i nagle: pryhhhh – tłumiony śmiech* Przepraszam *Opuścił głowę, zasłaniając usta dłonią. To „zaplombować i wyrzucić” zabrzmiało po prostu zabawnie.* Oczywiście, ze nie, nie będzie żadnego problemu *oprócz tego, ze ja nie mam oczu – pomyślał. Ale to łapanie za słówka*

Obawiam się, że Pańskie branie za to odpowiedzialności niewiele zmieni... Jeśli chodzi o pana, to by było na tyle. *Darven odwrócił się w stronę Hakona. Pewne nawyki pozostają. Takim nawykiem jest patrzenie osobie niewidomej w twarz podczas rozmowy, a przecież ona nie potrafi utrzymać kontaktu wzrokowego. Dotyczy to też utartych powiedzeń, takich jak to zastosowane wcześniej przez Darvena. Czasem robi się przez to niezręcznie. Podobnie jest podczas rozmowy z osobą na wózku inwalidzkim. Bo jak powiedzieć, jeśli chce się ją poprosić by gdzieś się pojawiła? Podjedź, czy podejdź? Lepiej unikać takich sytuacji, by nikomu nie było przykro, nieprzyjemnie. Darven dopiero po bardzo długiej chwili zrozumiał, że popełnił gafę, ale wolał do tego nie wracać i nie pogarszać sprawy przypominaniem.* Doskonale, a więc proszę tu zaczekać... A pana zapraszam, panie Hakonie. *I chwycił go za ramię, by ułatwić podróż. Niezbyt długa była, bo wszystkim zalezało na czasie, więc Darven wybrał najbliższą, wolną kwaterę. Otworzył drzwi i razem z Hakonem wszedł do środka. Pomógł mu usiąść, sam też usiadł, na przeciwko, między nimi był spory stół.* A więc, panie Hakonie, chciałbym, aby odpowiedział mi pan na pare pytań związanych z ostatnią katastrofą...

*Hakonowi tam nawet nie przyszło do głowy czuć się urażonym. Miał po prostu dygresję do sytuacji i tyle. Mógłby być dumny z własnej spostrzegawczości. Ten typ należał zdecydowanie do tych mniej drażliwych na własnym punkcie. No, chyba ze ktoś był wyjątkowo perfidny i chciał mu dopiec.
Chwycony drgnął w zaskoczeniu, no ale oczywiście poddał się i został poprowadzony dokładnie tam, gdzie chciał Darven. Nie słyszał nic o jego przesłuchaniach, tak wiec nie czul zdenerwowania. Jedyne co czuł to poczucie winy, ze przez niego wyprawa się odwleka.
Ale lepszy taki powód niż np. ze nie mógł znaleźć miecza, czy zasznurować buta bo porwała się jedyna sznurówka.
Kiedy znaleźli się w tym pomieszczeniu, położył dłonie na stół*
oczywiście, odpowiem na wszystkie pytania *odparł spokojnie*

*Darven spojrzał na Hakona badawczo.* Zastanawiam się, jaki charakter mial ten przekaz, który nas ostrzegł... Nie wątpliwie związany z mocą. Bez tak wczesnego ostrzeżenia, nie zrobiłbym już nic z tym statkiem, nie byłoby co zbierać, dosłownie. Nie zrobiłby z tym nic Generał, nikt... Dlatego chciałbym uzyskać jakiś obraz tego, co się wtedy wydarzyło, chciałbym znać szczegóły. Bo to dość tajemnicze, nie sądzisz? Czy to było przewidzenie przyszłośći, czy tylko przeczucie? Czułeś, że trzeba wyjść z nadprzestrzeni? *Pytał Darven, spokojnie, głosem głębokim, niskim.*

*dopiero kiedy już siedział, przypomniał sobie rękę Takena na swoim ramieniu i zrobiło mu się milo. Dawno, bardzo dawno dodawano mu otuchy po raz ostatni.* To nie miało charakteru, proszę pana, to był fakt *odparł Hakon. Przemówił spokojnie. Jego glos barwą i tonacją wprawiał w wątpliwości fakt, ze należy on właśnie do tej osoby. Po szpetocie Hakona należało raczej spodziewać się nieprzyjemnego głosu* Nagle zdałem sobie sprawe, że statek wybuchnie. Natychmiast pomyślałem, ze trzeba wyjść z nadprzestrzeni. Nie znam się na tym, ale tak pomyślałem. Pobiegłem na mostek. I dalej już Pan wszystko wie *zamilkł na chwile. Opuszki jego palców znalazły jakaś rysę w stole* to nie było przeczucie. Nie zobaczyłem tez przyszłości. Wiedziałem, ze statek wybuchnie