*A półtrupek sobie usiadł na łóżku i patrzył to na ściany będące obok niego. W sumie dobrze się czuł i powiem więcej, zastanawiała się czy jest zdolny wstać. No ale przecież trzeba próbować aby się czegoś dowiedzieć co nie? Jedną ręką oparł się najpierw o ścianę, później drugą no i wstał. No to na razie sukces, więc powoli opierając się o ścianę ruszał się w stronę... nie wiem czego, ale wyjścia z pomieszczenie. Szedł tak sobie spokojnie oparty o tą ścianę i zauważył znajomego osobnika.*
- witaj, co tam?

*No cóż, to dobrze że nie trzęsło, bo inaczej pewnie z parę razy po prostu by się przewrócił co nie? No własnie i dlatego miał teraz szczęście że to tak wychodziło więc znalazł się tutaj i tak właśnie stał. Spojrzał na tamtego jak wyzywał biednego droida, jak mógł na nim się tak wyżywać? Biedny droidek, taki taki ciupalaśny.*
- no tak, cos o tym słyszałem... skąd się wziął ten atak? wiecie coś więcej o tym?
*No cóż, był przejęty tym. Jakby był zdrów i miał swój miecz to by wtedy po prostu wspomógł im w walce. Chwilę później spojrzał na niego i się spytał spokojnym głosem*
- macie może parę części na statku takich jak: baterie, emiter, soczewkę, włącznik i regulator mocy?

*słuchał spokojnie tego co mówił, chociaż było mu smutno z tego powodu co przeszli i z jakiego powodu. No cóż, teraz poczuł się winny śmierci tych istot bo może to za nim Ci przylecieli? Tego nie wiedział, ale mogło tak być.*
- to tylko się cieszyć że rodzina Twoja żyje i bardzo mi przykro z tego powodu, a zwłaszcza że nie mogłem pomóc...
*No cóż, trudno się mówi i pozostaje zemsta, niemniej jednak nie zamierzał się zemście poddawać. Spojrzał na Secoroshę kiedy tak się zaśmiał i uniósł brew*
- rozumiem, po prostu pomyślałem że macie tutaj coś na statku w zapasie. Nie spodziewałem się że będziecie zabierać jakieś rzeczy podczas bitwy...

- oczywiste...
*westchnął cicho patrząc nań, ale nic więcej przez dłuższy czas nie mówił. Wiedział że musi ukrywać fakt że jest Jedi, bo jakby sie dowiedzieli kim jest to pewnie go winili za wszystko i tym podobne. Rozglądał się dookoła patrząc co by gdzieś usiąść więc po chwili po prostu przesuwał w stronę siedzenia o ile takie jest.*
- skoro ten droid przeszkadza, to może chciałbyś go mi odsprzedać? Mi by się przydał taki droid później.

*słuchając go patrzył na droida badawczym spojrzeniem, bowiem chciał ocenić jego stan techniczny a miał do tego oko. Wskazał by droid podjechał do niego gdy usiadł gdzieś, powiedzmy na skrzyni i chciał po prostu pogrzebać nieco.*
- rozumiem, jeśli będę miał zaszczyt spotkania go to na pewno się spytam. Taki zazdrośnik z tego Waszego droida?

*Stan techniczny droida był niezły. Gorzej zapewne z psychicznym, bo wiadomo – nie dość ze mandalorianie to jeszcze rozsierdzony niszczyciel nad kopułką. Aż strach. Jednak podjechał do jedi. Bo to dżedajski robot był i widać poznał w  Slaydzie „swojego”, nie to co te brutalne łajzy.*
wiesz, genehrralnie nie, bo toi dobhrry dhrroid, naphrrawde… on tylko do innych dhrroidów taki, do ludzi nie
*Odwreócił łeb i dostrzegł klona. ale nic nie powiedzial*

*A'den szedł powoli w końcu przystanął przy nim i przyjrzał mu się nieco krytycznie* Trza ci będzie hełm porządny na tą kopułę znaleźć... *No jemu to nic nie było, chociaż tez parę razy latał od wybuchów, ale miał bardziej dopasowany pancerz. Potem jego wzrok przesunął się na droida, którego niedawno poskładali. W sumie dobrze się spisał, rozgrzewając statek. Tak by im to zajęło znacznie dłużej. A potem spojrzał na Slayda, na szczęście nie wiedział, że jest Jedi, Tang nie zdążył go poinformować* Ehh... jestem ciekaw gdzie my właściwie lecimy. Ten durny jetii wpisał jakieś dziwne koordynaty i za cholerę nie umiem ich odcyfrować... widział gdzieś tego chakaar? *Warknął cicho, bo od czasu tych wypadków na Mandalore to za nimi jeszcze bardziej nie przepadał. Jakie wielkie będzie jego zdziwienie, jak trafi na planetę pełną dżedajów...*

- tak, od małego się zajmowałem nimi. Nie znam się na wszystkich ale na większości... W środku są nie dawno wymieniane części...
*powiedział ze spokojem i spojrzał na Seco. Nie wiedział co mówić, cały czas się winił za to co się stało i nie łatwo mu było rozmawiać. Jednak kiedy wszedł następna osoba spojrzał na niego z zainteresowaniem.*
- nie patrz na mnie ja tez nie wiem dokąd lecimy... dopiero wyszedłem z pomieszczenia w którym przebywałem