*Twi'lek wyprowadził z hangaru Zina oraz Virinę w asyście sześcioosobowej drużyny ochrony. W czasie pokonywania drogi do sali, w której mieli zamiar ich umieścić, nie napotkali nikogo. Większość załogi była na stanowiskach bojowych, a dla reszty te korytarze były zamknięte. Tak na wszelki wypadek. Ta Imperialna Kappa była w tym czasie poddawana sprawdzaniu, ale o tym nie mieli wiedzieć... Poza tym, nie mieli drogi ucieczki, gdyż znajdowali się w nadprzestrzeni. Okręt taki jak "Obrońca" wzbudziłby podejrzenie na Nar Shaddaa, wiec zaraz po przechwyceniu statku skoczyli, znikając z radarów. W końcu ta dwójka została wprowadzona do rozległego, w miarę wygodnego pomieszczenia* Proszę tutaj zaczekać... pani kapitan zjawi się nie długo. Po proszę jeszcze o broń i to wszystko. *Po odebraniu Zinowi i Virinie całego uzbrojenia zostali oni zamknięci w środku, a na straży stała dwójka ochroniarzy z karabinami, na wszelki wypadek. Poza tym systemy obronne w całym statku były aktywne. Ostrożności nigdy za wiele... Tak więc Inżynier i Jedi mogli swobodnie porozmawiać w oczekiwaniu na tajemniczą pani kapitan*

-Nie bój nic. Chyba nam głów nie odstrzelą. Nie wiem jak ty, ale ja jestem do niej bardzo przywiązany.-Zażartował sobie i chwycił się za głowę po czym ją poprzekręcał na wszystkie strony. Rozglądał się i oczekiwał, aż kapitan tej jednostki wróci. Miał nadzieję, że to będzie kolejny oficer z WAR-u. Przynajmniej to kolejna przyjazna dusza, która podobnie jak Zin uciekła z rąk imperialnych szuj.

Zin zamiast stać to kulturalnie zmierzył w kierunku jakiegoś krzesła. Stanął przed takowym. Uśmiechnął się i usiadł. Nogi rozłożył, ręce na klatkę piersiową założył i czekał. Co ma się stresować?
-Jakby to byli imperialni, to na pewno by nas na Acclamatora chwycili.-Powiedział. Nie miał pojęcia co to za model statku, więc dalej się nie wypowiadał. Po prostu podszedł do tego tak jak zwykle. Czyli spokojnie i na luzie.

-E...nic ciekawego. Poleciałem tam, bo mój kontrakt się zaczął. Miałem lecieć na Hypori, ale wzięli mnie do sali przesłuchań w sprawie z wybuchem hipernapędu na Widmie.-Powiedział do niej i wzruszył ramionami. Po chwili podrapał się po głowie.-Weź sobie klapnij.-Powiedział i zaklepał siedzisko, tuż obok siebie. Zin nie miał żadnej wprawy jeśli chodzi o wykrywanie kłamstw. Nikt go tego nie nauczył, poza tym sam był kiepskim kłamcą. Szpieg...pewnie to nie byli szpiedzy. Tak mu się wydawało. Jego spore, acz dobre serce kazało mu tak myśleć.

-Nie musiałaś. Pewnie i tak bym wrócił...Prędzej czy później.-Powiedział z lekkim uśmiechem. Spojrzał na jej pięść i zaśmiał się.-Nieźle mu przywaliłaś.-Zakrył usta, by nieco zahamować swoje odruchy. On miał często czerwone pięści, kiedy był młody. Szkolne bójki...eh...nieraz dyrektor wołał ojca Zina do placówki i krzyczał na niego, że źle wychował syna.

-Z bańki Cię walnął. Powiedz który...to ja sobie z nim porozmawiam.-Powiedział z uśmiechem na gębie. Musnął ją po ramieniu. Tak po przyjacielsku. Na pytanie jak to załatwił, Zin miał ochotę zamilknąć. W końcu nie chciał mówić o upadku swojej męskiej dumy. Tam czuł się jak mały chłopiec.-No porozmawiałem sobie kulturalnie z takim pewnym panem.-Kulturalnie...tak...to bardzo dobre określenie na to całe przesłuchanie.

-Nie musiałaś. Ja lubię się tułać...i tu i tam.-Wyszczerzył zęby. Podrapał się po głowie i spojrzał na drzwi. Kapitana ani widu ani słychu. Chciał z nim porozmawiać i szybko polecieć na tę kolację. W końcu głodny był.-Szlag...wrąbałbym nefra z kopytami.-Powiedział i pogładził się po brzuchu, który burczał aż miło.