*Ale nic z tego nie wyszło, najwyraźniej pani kapitan była przeszkolona w zakresie ochrony przed sztuczkami Jedi. Jedynie ostrzejsza forma "przesłuchania" mogłaby coś dać. Tylko co ona chroniła? To pytanie pewnie nasunie się Virinie od razu. Tymczasem omwatka roześmiała się dźwięcznie, co przypominało nieco radosny świergot ptaków* No, no, no... pańscy rodzice pewnie mieli perfidne poczucie humoru dając panu na drugie imię Statek... *Uśmiechnęła się z rozbawienia, bo wiedziała, że to jest żart. Głupią osobą nie była, by brać to na poważnie* Ale pewnie byli z pana dumni, gdy wstąpił pan do Wielkiej Armii, co? Obrona Republiki to zaszczyt, nawet jeśli projektuje się tylko sprzęt. Ale on też pełnił ważną rolę, prawda panie Kodbar? *To była łagodniejsza forma przesłuchania. Miła konwersacja często bywała skuteczniejsza od brutalnych przesłuchań, jeśli tylko nie miało się do czynienia z potencjalnym wrogiem*

*Uśmiechnęła się szeroko słysząc jego słowa, wciąż im nie przeszkadzała. Cóż, Zin przynajmniej znał swoich rodziców, ona tylko czasem, w snach, widziała kobietę podobna do niej stojącą w progu z wyraźnym niepokojem... i tyle ze wspomnień o matce. Ale cóż, jej przyszłość była w szeregach Jedi więc zgodziła się na tę przyszłość i powierzoną jej ścieżką idzie...*

Zin od razu chciał wypalić, że nie wszystkie klony są po stronie Imperium, ale powstrzymał się. W końcu musi zaufać kobiecie, jeśli chce wyjawić jej pewne tajemnice związane z Mandalore, Widmem, Cochrelem. Zin przetarł sobie twarz dłońmi, zaburczało mu w brzuchu.
-Co racja to racja prze pani, ale ja mam takie jedno małe pytanko. Czy moglibyśmy coś zjeść? Bo głodni jesteśmy jak cholera.-Powiedział do niej z lekkim uśmiechem. Westchnął i pomasował się po bebechu. Znowu zaburczało. Zin nie jadł niczego odkąd poleciał na Kometę. To już...dwa dni, a on nadal się dobrze trzyma.

*Jeśli chodzi o Jedi to nie ma problemu. Znajduje się na liście najbardziej poszukiwanych osób w Galaktyce i za jej głowę wyznaczono sporą nagrodę... Imperium prowadziło sumienny rejestr wszystkich Jedi, którzy prawdopodobnie przetrwali rozkaz 66, tzn. nie znaleziono ich zwłok. W końcu Palpatine miał wgląd do całych archiwów Jedi... cała ich wiedza obracała się teraz przeciwko nim* Oczywiście... zaraz kogoś tutaj przyślę z jedzeniem. Wojskowy wikt, ale przynajmniej smaczne i pożywne... *Uśmiechnęła się ciepło do nich po czym wstała ze swojego miejsca* Cóż, przed wyjściem z nadprzestrzeni jeszcze porozmawiam z państwem. Do zobaczenia... *Odwróciła się i wyszła z pomieszczenia a drzwi ponownie się zamknęły*

*Gdy kapitan wstała i ona wstała, skinęła jej głową. Usiadła dopiero wtedy, gdy drzwi się zamknęły. Uśmiechnęła się do Zina.*
Więc.. jak to było z tym malowaniem męskiego członka na Twoim statku? *Spytała z szerokim uśmiechem patrząc mu w oczy. Lubiła to, jak się zachowywał, było to takie... rozbrajające.*

Spojrzał na jedzenie. Wyszczerzył zęby. Podobnie karmili w WAR-ze, oby smakowało tak samo jak tam. Zin chwycił za łyżkę. Inaczej się tego jeść nie dało. Kobdar nabrał sobie co nieco na łyżkę i włożył to sobie do gęby. Przełknął to szybko. Otarł twarz.
-Jedz...dobre.-Powiedział z uśmiechem i kontynuował szamanie tej papki. Kiedy padło pytanie z tym chujem na poszyciu to Zin odstawił żarcie na bok i postanowił to opowiedzieć.-Słuchaj. Fumbor mi kiedyś powiedział, żebym pobiegł do statku, bo czegoś z niego zapomniał wyciągnąć. Słuchaj. Pojechałem tam na swoim speederze. Podjeżdżam. Patrzę. Taka gównażeria wałęsa się wokół naszego statku. Zeskoczyłem ze speedera. Postraszyłem dzieciaki, że jak nie odejdą to im wpierdolę. Wyobraź sobie. Patrzę na poszycie przy kokpicie, a tu kutas...taki wielki kutas narysowany czarnym markerem. Całe szczęście, że była czerwona farba w ładowni. Wziąłem pędzel, machnąłem trzy razy i chuj. Trzymało się. Fumbor do tego czasu się nie zorientował.-Wyszczerzył zęby. Teraz to problem Zina, w końcu to jego statek był. Trzeba będzie się tego pozbyć, bo jak lakier odpadnie to nie będzie za ciekawie. Zin wrócił do swojego żarełka.

Przecież wyjdą. To pewne. Po dobroci, albo i nie, ale zawsze. Zin w razie czego już układał szczegółowy plan ucieczki, który składał się zaledwie z dwóch elementów. Nieważne. Zin zajadał się tą wspaniałą papką i rzucił.
-No. Pukniesz delikatnie w lewo od strony pilota i masz. Kutacha jak stąd...dotąd.-Pozwolił sobie gestykulować przy tym żywo. Roześmiał się na samą myśl o nim. Zaczął jeść. Nie tak sobie wyobrażał tą kolację, ale zawsze lepszy rydz niż nic. Żarcie to żarcie, jakiekolwiek by nie było.

Zin opróżnił tacę do sucha. Nawet mu smakowało. Otarł usta. Pomasował brzuch, który nie był już tak pusty jak przedtem. Potarł się dłonią po zaroście i spojrzał na Virinę.
-Nie wiem. Pokaz fajerwerków?-Spytał z uśmiechem. Rozsiadł się wygodnie. Miała do nich przyjść ta pani kapitan. Bardzo miła zresztą. Zin chętnie by z nią porozmawiał. Pociągnął nosem i rozglądał się.-Przydałby się odbiornik holonetu, mecz właśnie leci.-Powiedział. Zin dawno nie grał we Fimmie. Chętnie by zagrał, byle nie z klonami. Oni od razu by go z masakrowali.