*Człowiek wpatrywał się w Fler bez zmian. Chyba nawet nie mrugał.*...to wszystko. Staramy się wspólnymi siłami rozwikłać tą sprawę. Póki co bez skutków niestety, ale wierze, że Generał nadal żyje. Być może jest mu ciężko - ale żyje. Teraz ja go zastępuje. *Sięgnął po swój jednorazowy kubek, by przełknąć nieco chłodnej herbaty. Hatus bez słowa wyłączył projektor i zaszył się znów w cieniu.* Nie martw się. *Darven silił się na próbę pocieszania. Chwycił dłonie Fler bardzo delikatnie - jakby bał się, że zaraz zepsuje. Czuł się bardzo dziwnie. Nie potrafił, nie umiał...*

*Darven spojrzał na Fler ostro.* Nie panikuj kobieto! *Pokręcił głową nadal nie odrywając od niej wzroku.* Naprawdę myślisz, że był sobie cały zarząd korporacji i nikt nie pomyślałby o tym, że Generałowi może sie coś stać, choćby przez zdarzenie losowe? A sam generał? Przecież on wszystko przygotowywał pod własną śmierć. Wszystko miało działać. Ciągłość zarządzania jest zawsze zachowana, korporacja to nie mała firma z Coruscant. A w korporacji nie ma ludzi panikujących z powodu zniknięcia Generała - owszem, wszystkim jest z tym trudno, ale do jasnej cholery! Nawet nie wyobrażasz sobie radości Palpatine'a gdyby cie zobaczył! Na tym im właśnie zależy! By złamać jakikolwiek opór! *Puścił ją nagle i wstał. Zaczął przechodzić się wolnym krokiem po sali.* Zdaję sobie sprawę, że nie mógłbym się równać z Generałem... Ale to nie powód, żeby mnie skreślać. Mam nadzieję, że on przeżyje, że tu wróci, ale dobrze wiesz, że to nie bajka i szanse są znikome. Równie dobrze już może być martwy... Ale ja też nienawidze imperium. Też chcę się TEMU przeciwstawić i bezwzględu na okoliczności będę to robił. Nawet jak całe widmo będzie płakać jak ty i wołać, że jesteśmy zgubieni, że nie mam sobie schlebiać, że to jedyna osoba! *Odwrócił się wbijając zdeterminowane spojrzenie w ścianę.* Ta korporacja, ten opór... To są istoty mające w sercu przekonania, wolę walki. To nas wszystkich łączy, wszyscy tutaj oddaliby za to życie. To idea pani Fler a idee są kuloodporne. Są nieśmiertelne!

*Darven odwrócił się bardzo powoli.* Korporacja w takim trudnym okresie potrzebuje silnych istot, nie może się załamać. Ani Generał, ani Cochrel nie potrzebuje, nie oczkuje płaczu. Ten opór przeciw Imperium był wsyztskim co mu pozostało - wkładał w to całe serce. I choćbym miał umrzeć, nie pozwole, by to się załamało. Chociażby z szacunku do niego. On zawsze analizował chłodno. Tego by ode mnie oczekiwał. Nie płaczu, nie wysyłania samobójczych misji. Robie co w mojej mocy, ale on może nie wrócić. Dlatego też proszę, żebyś się wzięła w garść. *Spojrzał na nią uważnie.* Jesteś wolną istota, masz prawo robic co chcesz. Jeśli zechcesz leciec na Komete - zrobisz to. Bo zdaje sobie sprawę, że przyleciałas tu tylko ze względu na Generala, którego obecnie nie ma. Nic cie to nie trzyma. Nawet ta idea walki z Imperium - liczył się tylko on. Przyjmuję od ciebie krytykę z podniesioną twarzą, ale nie poddam się.

Nawzajem Pani Fler. *Darven skinął jej głową i odprowadził wzrokiem do wyjścia.*

*Poprawka do posta w hangarze. Na tym statku Nash nigdy nie był. Stare Widmo uległo zagładzie, bardzo tajemniczej z resztą. To był nowy statek – prawie identyczny, również carrack, również zamaskowany i również Widmo. Widmo II.
A ten właz… było to wielkie grodzie, z  zewnątrz wyglądające niepozornie. Jedyny podejrzany element to dwie droideki na straży. Nie zareagowały jednak na Nasha. Pamiętały? Droidom łatwo pamiętać ludzi.
Pomieszczenie, jasne i ładnie urządzone, niczym wystawny salon powiedziało, ze oto – jest w sali konferencyjnej. I nie sam…
Coś warknęło. Coś wielkiego, okrytego zgniłozieloną peleryną i po chwili zamglone złote oczy błysnęły gniewnie zza durastalowego ramienia, którego rozcapierzone palce mogły oznaczać ni mniej ni więcej głęboką dezaprobatę do przeszkadzania mu w konferencji.
Tak, to był generał.*

*Ale spojrzenie cyborga trwało. Niezmienione od ostatniego spotkania, pełne wyrazu i przesłania. Doświadczone oczy starego stratega i wojownika. Musiał dać sobie więcej czasu na rozpoznanie Nasha, w koncu był mniej charakterystyczny niż na przykład generał. Ale też, mimo zaćmy, rozpoznał go szybko, a  lekkie uniesienie powieki wyraziło zdumienie. Nic dodac, nic ująć? Wysłali dżedaje Nasza na Widmo – pomyślał. Podejrzane. Odwrócił się w  koncu doz niecierpliwionego rozmówcy. Nie no, przy Nashu nie będzie konferencji kontynuował, sprawy korporacji, wysoce poufne. Poza tym nie chciało mu się*
Skontaktuję się, panie wiceprzewodniczący *wycharczał i zanim oburzony muun zdążył zaprotestować, jego podobizna zamigotała i zgasła*
No, no, no… *teraz już rozległ się, rzec można „normalny” głos generała* A kogoż to przywiały pomyślne wiatry na starą –nową łajbę?

*A tak, pamiętał te grady pytań. Swoje odpowiedzi już mniej, ale pamiętał ze bajki opowiadał Nashowi co by ten lepiej zrozumiał. Przez mgłę zaćmy widział, jak młodzieniec się zbliża, a  wyraz jego oblicza niezbicie świadczył o pozytywnych emocjach wynikających ze spotkania. Generał nie mógł w obecnej chwili zdystansować się na tyle, by nie wietrzyć w tej wizycie „spisku”, ale – tez odczuwał pozytywne emocje, chociażby dlatego, ze to właśnie tej konkretny Dżedaj.*
Nasz… *oczy generała zmrużyły się. To był właśnie jego uśmiech. Mimo zmęczenia tych oczu, i nowej blizny na lewej powiece*
A co cie z zakonu wywalili? *wygląda na to, ze tym razem generał będzie pytal*

*W istocie bardzo dziwne, bo i generał tego konkretnego osobnika lubił. Przeważnie wobec obcych istot „nie miał nic do zarzucenia” i była neutralność, wszystko  porządku. Jak kogoś polubił, a wcale nie było to niemożliwe, czy dziwne, to zachowywał się już inaczej. Nash to w jego oczach zawsze był taki „dobry dzieciak”.*
no może członek narozrabiał i nie chce się przyznać *co do jedi i ich członków… to znaczy zakonu jedi i członków tegoż zgrupowania, to wszystko jest możliwe, najlepszy będzie a sobie tam na t ą ciemną stronę przejdzie czy na drugą stronę rzeki plot sąsiada oszczy i już zhańbiony jest. Bogowie sami raczą ich zasady rozumieć, ale na pewno nie Qymaen bo widać on tez doskonały nie był. Pozwolił sobie uścisnąć szponiastą dłoń, samemu w ów uścisk nie wkładając właściwie siły bo to niebezpieczne być by mogło.
W Mocy dało się wyczuć, ze stan ogólny (może nie psychiczny bo ten był w bardzo dobrej kondycji) pogorszył się, echem w Mocy rozbrzmiewało cierpienie, które zadano mu na statku Vadera, a z uszkodzeniami nadal borykał się niedawno zatrudniony doktor. Cóż, nic nie jest wieczne, a  już na pewno nie i tak maksymalnie okrojone ciało.
Gadzie oczy patrzyły na Nasha*
Mam nadzieje że szczura nie wziął *rzucił głośno uwagę, nieco podnosząc łeb. Ale dziś to by nawet i szczur nie przeszkadzał*