*Nie była idealnym pilotem, poza tym to co widziała za iluminatorem dosłownie rwało ją do lądowania. Usłuchała jednak, a  na jej twarzy pojawiła się konsternacja kiedy próbowała wyrównać lot, i udało jej się w końcu. Zataczała krąg nad lesistymi połaciami. Widać było maleńkość tej kuli* Jedyne miejsce, w który  można bezpiecznie lądować to „Skalna łąka”. Nic tam się nie dzieje, bo szele uważają to miejsce za przeklęte. Na szczęście nie odnoszą tego do „żelaznych ptaków”

Jest wiele legend i opowieści o strasznych rzeczach, które tam się zdarzały. Podobno przychodzą tam złe duchy i sączą jad w umysły dobrych istot, pod wpływem którego stają się one potem złośliwe. Jedna z legend opowiada o tym że Skalista Łąka była niegdyś żyzna i zielona. Któregoś dnia osiem sióstr przyszło tam by zbierać kwiaty do obrzędów. Dostrzegły wtedy najpiękniejszy kwiat, jaki widziały i każda zapragnęła chluby z posiadania go i zaniesienia szamanowi. Nawiązała się kłótnia, potem walka. Krew, jaką wylały splamiła ta ziemie zawiścią i nic nigdy już tam nie urosło. Pływa jest martwa. Nigdy nic tam nie urosło. O widzę ją, zobacz… *Łatwo było zobaczyć Skalną Łąkę. Była to po prostu skalna płyta, dookoła której rozciągała się prawdziwa, zielona łąka, a  dalej lasy*

*Wyjaśnień było co niemiara i często poszczególne plemiona kłóciły się o ich autentyczność. Fler nie miała Dralowi milczenia za złe. W końcu lądowanie wymagało skupienia. Poza tym dopiero teraz zaczęli rozmowę w miarę swobodnie, wcześniej tylko chodząc jak żywe trupy. Jeszcze jedno kółko i statek zaczął opadać delikatnie*

*Skinęła głową z cieplym uśmiechem* Na razie lepiej go nie budzić, to jego pierwszy taki długi sen. Pamiętaj, zeby zamknąć statek, chodź… *I wyśliznąwszy się z  fotela wysala by udac się do rampy po której zejda.
Wyładowali na skale. Skalnej łace. Nie byłą to tak twarda i bezlitosna skała, jaką Dral znał z innych światów. Kiedy wyszli, owial ich delikatny, wilgotny wiatr i przyjemna woń świeżości, kwiatów, żywicy, zimnej wody.*

*Uśmiechnęła się szeroko słysząc słowa Drala. Kiedy ten zszedł, ona została przy statku, by go zamknąć. Nie było to łatwe, bo nie znała tej maszyny, atak wiec – jak to się czasie zdarza, Dral oddalił się sam, wchodząc miedzy drzewa o gładkiej korze. Niektóre były bardziej, inne mniej wonne. Zwierzęta siedzialy na gałęziach i patrzyły. Jakieś małe gryzonie podchodziły pod same buty klona, stawały na łapkach, by mu się przyjrzec i obwąchać, bez żadnego strachu. Nad głową, w  koronach drzew rozbrzmiewały krzyki i świergotliwe śpiewy. Zycie lasu. Łagodny wietrzyk odprężał. Soczysta trawa, która zostawiała na butach zieloną „krew” chrupała pod nogami. Nieopodal jakis ptaszek wyskubywał jagody. Las wołał coraz głębiej*

*Skoro Dral nie chciał przyjść do serca lasu to… ono zbliżyło się do niego. Po pierwszym rozejrzeniu się – nic. Wszystko jak było. Drugie – nic, trzecie, czwarte i nagle – jest. Stało na przeciwko klona, jakieś piec metrów od niego, miedzy dwoma ciemnozielonymi krzakami. To była Fler… Nie. Nie Fler. Istota na czterech łapach, przypominająca krzyżówkę wilka i jaszczurki. Zielona, pomarańczowooka, z  czarną grzywą, opadającą na boki szyi. nagie ciało pięknie umięśnione. Nie było widac czy to samiec, czy samica, ale jakoś tak kojarzyło się z samicą. Istota przyglądała się Dralowi. Jej podziurawione kościanymi kolczykami uszy sterczały ciekawsko do góry. Pojawiła się niewiadomo skąd. Oblizała pysk, podnosząc głowę, by błysnąć jaśniejszymi łuskami na  szyi. Oczy wielkie, okrągłe zdawały się być nieruchome. Zaswiergotała melodyjnie, ale nieznośnie głośno i przekręciła łeb pytająco*

*Ona by się nie zorientowała. Nikt tu nie nosi takiej broni wiec gest reki w kierunku kabury nic dla niej nie znaczył. Nikt tu nie zobaczy w Dralu maszyny do zabijania, bo nie wie, e takie są. Nie ma pojęcia, co dzieje się w galaktyce.
Zagadnięta tym jednym słowem przekręciła wdzięcznie łepek na drugą stronę, żywo i z wyraźnym zainteresowaniem. Przednie kończyny samicy ugięły siew  nadgarstkach, kiedy caly grzbiet nachylił się do przodu za szyją wyciągnięta w kierunku ręki. Nozdrza były identyczne, jak nozdrza Fler, le te drugie chyba nigdy nie znalazły się tak blisko reki Drala jak w tej chwili. A co się działo? Obwąchiwanie oczywiście. A jako z Dral ostatni raz był ręce zapachowym umysłem ze statku Darvena, to samica była wręcz zafascynowana. W założeniu, ze Dral w ogóle myje ręce naturalnie*