*Doktor jak zawsze coś robił. I jak zawsze pacjenta o zawał przyprawiał latając w okół niego i pozornie robiąc wszystko tylko nie naprawiając obiektu uszkodzonego jakim pacjenci są.*  Trzeba było nie pierdolnąć ze ścigacza, łomie jeden! *Takimi to miły słowy strofował właśnie jakiegoś nastoletniego, ciemnoskórego człowieka siedzącego na miejscu do złudzenia przypominającego dentystyczny fotel, będącego zwyczajnie przypiętym pasami do miejsca... z jedną z rąk mówiąc delikatnie-wybebeszoną. Podłokietniki fotela były poszerzone na tyle, że spokojnie można było robić cuda z rękami i nogami (tam też było miejsce). A doktorek zaaplikował widać mocne znieczulenie miejscowe, więc chłopak był przytomny i z rosnącym przerażeniem obserwował jak doktorek jego rękę rozścina, by rozciągnąć skórkę i "poprzypinać" ją do haczyków na krawędziach podłokietnika by zająć się składaniem kawałków kości do kupy.*  Mamusia zawsze mi puzzle kupowała i tak mi już na stare lata zostało..fetysz jaki, czy cuś. Hmmm? *Mruczał sobie gdy już poprzynosił sobie co trzeba i pipetą układał sobie kosteczki*  Trza będzie przyspawać..t.iaa, tiaa... *"Przyspawanie" zaś polegało na wykorzystaniu dziwnie wyglądającego pistoleciku którym to pokrywał pęknięcia, by te się nie rozpierdzieliły podczas zabiegu. Ot jakaś medyczna mieszanka z bactą, co by kości szybciej się zrosły.*  Nie mogłeś upaść lepiej?Hmmm? Rękę by urwało i bym nie musiał dłubać...   *Skarżył się z szerokim uśmiechem ukazującym braki w uzębieniu i złotego zęba. Może i zrzędził,ale lubił dłubać.Pacjenci już nie koniecznie.*

Jak bym nie wiedział to byś już ręki nie miał! *Głos trzeszczący, doktorka się rozległ. Nadal pracował, układał te swoje ukochane puzzle, brakujące części, lub nie nadające się do niczego, wypełniając samą "spawareczką". Substancja miała to do siebie, że dosyć szybko twardniała i kości się spokojnie mogą pozalepiać... a to co brakuje, uzupełni się prostymi syntetycznymi płytkami które to na sam koniec do brakujących miejsc dołoży i.. spryska odrobinką wody by w ciągu kilkunastu minut stwardniały niczym kość.*  Uuu... siusiumajtek. Taki duży chłop,a w gacie leje! Nic Ci nie zrobię. Nie takie dziadostwo naprawiałem na tej posranej wojnie. *Zrzędził nadal.*  Z dwojga złego lepiej, że sikłeś. Fotela mi nie pobrudziłeś. No chyba, że i dodałeś stolca? *Nawet na moment przerwał czynności spoglądając na buźkę popłakanego dzieciaka. Widać jedynym powodem dla którego go nie uśpił było to, że lubił sobie pogadać z pacjentem. Asystentka która w laboratorium obecnie się kręciła nie była za rozmowna.*  Będziesz jak nowy gdy skończę. Ale, powiedz no mi, mały. Jak to jest, że boisz się czegoś takiego, a zapierdalać jak głupi tym ścigaczem, mogąc się zabić, albo porozpadać na kawałki... *Rozpad na części to nie koniecznie śmiertelny jest!*  .. a boisz się naprawiania, które ni chuja nie boli. *I mruczał tak sobie nad woniącym moczem, krwią i rzygiem (który trafił na "śliniaczek"), młodzieńcem.*

A rence, krew i mięcho masz od urodzenia, to nieco dłużej. *Burknął. Oczywiste było, że wszystko było poblokowane sztucznie. Może nie w stu procentach bo nie pozatyka wszystkich żyłek, ale sam zabieg nie był na tyle długi by to było kłopotliwe jakoś szczególnie. Od czasu do czasu odessać trza było i po kłopocie.* Zaczynam żałować, że nic na uspokojenie Ci nie dałem. Hmmm.. *Mruczał niczym, nie przymierzając, Yoda.* No, jeszcze tylko,połatam... *I tak też uczynił, płytki pewnie "doklejając" w kilku miejscach.* .. i będę zszywać. *Mruknął przysuwając do siebie, półeczką na kółkach by przybory do szycia powybierać.* Chcesz mieć bliznę? Czy nie? Jak nie to mogę to zrobić tak, że prawie nie widoczne będzie... nie mam tu środków do usunięcia śladów do końca,ale coś się radę da zrobić. Hmmm.

*No wiadomo, że szpan, dlatego doktorek pytał. Niech już dzieciak się ma czym pochwalić. A , że jeszcze trafił do "tego wariata" i na żywca mu robiono to już w ogóle szpan i orgazm na igłach. * To nie patrz..łepetyny Ci nie przekręcam byś się miał gapić na mięsko. *Trzeszczał sobie dalej, skórkę i mięsko z haczyków uwalniając i delikatnie oraz sprawnie je układając.* Szwy się rozpuszczą w ciągi kilku dni, w środku mają odrobinkę bacty więc dodatkowo przyspieszy gojenie. *Wyjaśnił, co też lubił robić i począł szyć. Może i nie był zbyt szybki przy chodzeniu i wydawał się być ospały. No to jeśli on przy szyciu był ospały, to inni powinni być w śpiączce gdy są flegmatyczni. Palce mu, łagodnie mówiąc, zapierdalały. Nie minęła minuta, a sparaliżowany od ramienia do czubków palców dłoni,operowanej. A teraz już zdezynfekowanej odpowiednio i wymytej nawet i otartej z krwi. * No gotowe, siusiumajtku. *Mruknął odpinając pasy dzieciaka, po tym jak, jeszcze dał mu zastrzyk którego z pewnością nawet nie zauważył. Zmniejszy on sztucznie zwiększoną krzepliwość krwi, by miał ją na normalnym poziomie,oraz nieco wzmocni jego organizm.*

*Tia, tłuc się w dziesięciu na jednego to umiały piczki durne,ale już u lekarze wytrzymać bez walenia w porty to już ni. A ten stary wariat, mimo, że uwolnił smarka,to z nim nie skończył bo i jeszcze bandaż z opatrunkiem z bacty mu w okół ręki zawijał co by nie rozdrapał sobie świeżych szwów. W trakcie tej czynności sobie cicho pomrukiwał skoczną melodyjkę.* Na uspokojenie Ci nic nie dam, bo imperator wi, czy ty nie jesteś ćpun jaki. A mamuśce już i tak kłopotów żeś narobił i bez doprawiania się prochami. *Skwitował krótko, bandaż przewiązał mu przy nadgarstku, cofnął się i dzieło swe obejrzał. Kiwnął siwiejącym czerepem i w uśmiechu szaleńca ukazał wszystkie swe zębiska, ruchem głowy sprawiając, że blask lamp w szkłach jego okularach odbił się, oczy jego skrywając.*

No, i dobrze, że dziękujesz! Dobrze,że ja sprzątać siuśków nie muszę. *Paluchem sękatym pogroził, grzebiąc coś w swej półeczce/szafeczce na kółeczkach. Wyjął jakieś pudełeczko, zlustrował je spojrzeniem i wcisnął w zdrową łapę dzieciaka, jak i kilka tabletek.* Maść, posmaruj sobie,ale delikatnie, łapę za jakieś dwa dni. A tabletki to przeciwbólowe. Jak je opchniesz będziesz musiał z bólem wytrzymać. Ale nie bierz więcej niż jedną dziennie bo inaczej pierdolniesz i tyle z mojego naprawiania. *Pogroził znowu paluchem. Tabletek było pięć. Na pięć dni tylko. I tak wcześniej ból przestanie być uciążliwy.* Ręki tej najlepiej nie forsuj, łyżkę trzymać możesz, ale żadnego ścigania się, prania po mordach, czy polerowania hełmu. *Ostrzegł jeszcze, niezbyt wysoki, zgarbiony chłopina i obrócił się plecami do chłopaczyny, wózek swój odprowadzając pod ścianę.* Idź. Matka czeka i się martwi o Ciebie.

Ostatnio edytowany przez Nordom Solus (2010-06-13 21:51:15)

I? Przecież ja tutaj płacić wam nie karzę. *Odwrócił się po ustawieniu swej kolarskiej półeczki pod ścianę i zlustrowany zielonymi ślepiami sylwetki chłopaka. Gdy tak, dosyć szybko i sprawnie jak na jego mobilność, odwrócił się to i chłopak mógł ujrzeć, że pod tym kitlem, za materiałem miał na lewym boku, kaburę,a w niej blaster. Widać doktorek taki bezbronny znowu nie był,a i chłopak musiał słyszeć o tym jak to jeden z drugim po łbie dostali elektryczną pałą od doktorka, bo za bardzo wierzgali i nie mógł ich opatrzyć. I na pewno o tym jak to pewien kretyn chciał doktorka zarżnąć piłą do amputacji kończyn ,a sam skończył z dziurą po bolcie... w głowie. Doktor nie miał w zwyczaju cackać się z tymi którzy za prochy są zdolni zabić, raniąc przy tym jego asystentów czy pacjentów.* Jak by Ci się tam coś źle robiło, bolało mimo tabletek, to przyłaź, na obserwację zostać możesz.