*zawsze należy mieć na uwadze to, ze droid (a zwłaszcza droid bojowy) to nie człowiek i myśli inaczej. Szybciej, wolniej, ale inaczej. Niektóre maja ograniczone pole odpowiedzi. Nazywa się to brakiem aktywnej mowy. Tak jak wszystkie droideki, w tum Dżony. Ale Dżony już się „uczył” mówić.
Stał nadal w pozycji bojowej, natomiast nawet w spocznij działa zawsze kierują się do przodu. Tak ten model jest zbudowany. Póki co Dżony najwyraźniej grał psychologicznie. Zwarzywszy na jego rozkazy (właśnie) to ona mogła go skrzywdzić, on ja nie. Czyli to mu bardziej zależałoby jedi była do niego pozytywnie nastawiona. Lub chociaż nie wrogo.
Reasumując? Droid się jej bał…*
Dyrektywa jeden, posłuszeństwo jednostce dowodzącej, dyrektywa dwa, ochrona osób i mienia, dyrektywa trzy patrolowanie terenu, dyrektywa cztery utrzymywanie porządku publicznego, dyrektywa pięć profilaktyka w czasie pokoju *wyrecytował posłusznie, podczas tej czynności wręcz gotując działa do użycia, ale kiedy skończył, przeszedł płynnie w pozycje „apelowego spocznij”*
Nie, madame. Cochrel i zakon jedi obecnie znajdują siew  sojuszu, madame. Dżony kocha dyplomacje, madame
*I kwestia imienia się rozwiązała najwyraźniej. I  nie był to numer, jak u większości droidów*

*na szczęście mechaniczna cierpliwość maszyny właściwie nie miała końca. W tym Dżonego cierpliwość. Cierpliwość końcu stworzono go by organiczni mieli z niego jak największy pożytek, podczas kiedy zycie takiej Issy było wartością samą w sobie. Dozy był wartością w taki sposób może dla 4 osób w galaktyce. Wiec musiał czekać, znosić wrogość i złość. No, chyba ze dostał inne rozkazy.*
Bezpieczna, potwierdzam. trzy i pól doby, madame *odparła grzecznie maszyna, nadal nie ruszając się. Połowa jego nikneła za krzakiem, nie był wiec tak efektowny jak mógłby być. Ale rzucało się w oczy, ze jest zadbany. Miał tez o wiele większe działa niż typowy droideka. Pod szyją w owalnym zagłębieniu na dwóch cyfrowych ekranach poruszały sie szybko bliźniacze punkty czerwonego światła. Po lewej stronie płaskiej głowy w niebo strzelała antena, a za antenie wetknięta… o zgrozo! Gałązka!*

to jest Dzonego natura, madame! *odparł rezolutnie droid o dziwo od razu wiedząc o co chodzi, i – przekładając mozolnie szponiaste nóżki względem podłoża - wylazł zza krzaka, demonstrując w pełnej krasie swoje zabójcze piękno. Prześwitujące miedzy koronami drzew światło słoneczne polizało jego pancerz – rudobrązowy, wypolerowany. Właściciele musieli o niego bardzo dbać przez długi czas, bo metal nie zaśniedział.
W każdym razie –Dżony i jego natura wyleźli. Ten pierwszy zaczął przejawiać zainteresowanie obiektem jakim jest Issa, czyli innymi słowy – zbliżać się. Bo skoro zapewniła ze nic mu nie zrobi, to chyba wie co mówi*

*O tak… dzieci często nie mialy tak jak ten droid miał. Maszyna zbliżyła się do Iksy i zastygła w bezruchu w odległości wyciągniętej reki, wiec można było go dotknąć. Z bliska słonce załamywało promienie na krzywiznach masywnych ramion, kablach, serwomotorach i innych elementach składowych*
Dżony najbardziej lubi wykonać rozkaz rozkaz madame! *odparł energicznie, tym swoim śmiesznym głosikiem*

*odnóża śmieszne były, trzy w równych odstępach wychodzące z kolistego „tułowia” tudzież „tyłka”, z tego samego elementu wychodził opancerzony kręgosłup, ni i cała reszta na nim osadzona. Nie był to droid humanoidalny, raczej insektoidalny*
Dżony najczęściej wykonuje rozkaz „ognia”, madame. Dżony lubi. Dzonego ulubiona dyrektywa to ochrona osób i mienia, madame

[masz PM]

*z niszczycielem najlepiej rozmawia się o niszczeniu, a Dżony ostatnio zniszczył stół. W pięknym stylu, co się łączyło z egzekucja narysowanego na blacie Imperatora. Druga sprawa to kucanie było zasadniczym błędem wszystkich, którzy nie wiedzą, ze niszczyciel ma 183 cm wysokości, a Dżony nie był w tej kwestii wyjątkiem. Równe 183 cm od ziemi do najwyższego punktu pancerza. Ale pogłaskanie po głowie i tak było możliwe, chociaż głowa takiej maszyny to metal. Jak wszystko inne. Ale można się bliżej oczkom przyjrzeć i zauważyć, ze z  tylu po lewej stronie Dżony miał namalowaną na pancerzu pomarańczową błyskawice*
potwierdzam. Dżony ma rozkaz wszystkie napotkane na tej planecie istoty rozumne katalogować w folderze „jedi”. Dyrektywa jeden – posłuszeństwo jednostce dowodzącej, madame. Dżony kocha dyplomacje i wykonać rozkaz rozkaz. *mówiąc to przybrał pozycje bojową. Teraz było widać, ze nie chce ani skrzywdzić, ani przestraszyć, to takie jego „baczność”*
a Dżony nazywa się Dżony, madame. Dżony Dwururka, madame

*no to przewaga. Dżony nigdy nie zniszczył wazonu. W mieszkaniu państwa jeden był, ale zniszczył go ich syn. Dżony nie miał szans. Ale tez niszczycielski był. W końcu kawał maszynerii, i jak gdzieś wlezie to siłą rzeczy niechcący coś zmaluje*
Zaprzeczam, madame, Dżonego tak generał nazwał, madame, a madame Fler się zgodziła, madame *odparł rezolutnie, świecąc tymi fajnymi oczkami w twarz Issy. Jakże pięknie droideki potrafią w oczy patrzeć, tak „od serca”. Naprawdę tylko wybrani szczęśliwcy mogli to dostrzec. Także: tylko niewielki procent miał okazje dotknąć droidekę, czy chociażby zobaczyć z tak bliska. Nieagresywny niszczyciel z osobowością „po naszej stronie” zdarza się raz na milion*
Błyskawicę, madame? Dżony ma? *teraz droid wydał się zaniepokojony. Błyskawica była z tylu, Dżonulek biedaczyna nawet nie wiedział, ze ma. Za to zaczął się kręcić i obracac w kółko, ale niestety – nie dał się zobaczyć tyłu własnego pancerza…*