*Tu się Ed zachowywał bardzo dobrze, bo grzecznie czekał, nieruchomo, ale nie w napięciu, spokojnie, normalnie, wyraźnie dobrze się czul w  tej sytuacji. I miał szczerą nadzieje, ze jednak skorzysta (Len’pa skorzysta), bo to wcale nie musiało zmuszać go do wyjścia do obcego sklepu. Mógł zamówić co chciał chociażby na adres Eda,a  ten by mu kiedy przy okazji podrzucił przez Hakona czy kogoś.
Z Edowego punktu widzenia i na poczekaniu, w sytuacji kiedy nie ma niczego na statku prócz skarpet Tane’go to był chyba najlepszy pomysł na prezent.
Kiedy Len’pa powiedział, ze nie dostaje prezentów, to Ed mruknął jakby coś łykał, bo uświadomiło mu to, ze on w sumie tez dostał tylko kwiatka od Hakona, talizman od Missay, jakiś wisiorek od Vidżet i tyle.*
Pewnie ci się nie podoba, no ale spoko, nie ma sprawy, i tak się cieszę.

*No to Ed psuje dżedajców. Ale to już od dawna, Hakonowi dwie pary butów kupił w promocji i okulary przeciwsłoneczne, ale na pewno na tym nie poprzestanie. W końcu ma jeszcze Tane’go!
A teraz… ostatecznie mruknął tak, jak to czynil kiedy był zadowolony. jeszcze chwile stal, po czym zaczął się ruszać, najwyraźniej nie wiedząc co ma ze sobą zrobić*
W porządku, to ja w takim razie pójdę już *Uznał misję za spełnioną, z jego strony zrobione wszystko co trzeba, mógl bycz zadowolony z siebie. Nie liczył na sukces, ale to co zrobił zaowocowało zadowoleniem, wiec było warto*

*Z Edem zaś jak wiadomo bywało różnie, wiec dobrze ze teraz akurat takie zachowanie i odejście w tej chwili było w porządku i robił to z  radością. Z Edem było trochę inaczej, metoda małych kroczków była już za nim, teraz najlepiej się z nim sprawdzało delikatne przytłoczenie go tematem przy jednoczesnym pozytywnym wzmacnianiu, czyli jak się chcesz szybko z  Edem zaprzyjaźnić to łaź za nim dobę bez przerwy i rób coś co go nie będzie wkurzać, to wystarczy.*
W porządku, chłopaki na pewno się ucieszą. Bywaj *Ładnie się pożegnał. Był w nastroju w którym i „łapkę” by podał i na pewno zrobił jakąś inną fajną „sztuczkę” gdyby go zachęcić, ale tu wiadomo ze jest to niemożliwe. Pokręcił się jeszcze trochę w miejscu, mrucząc i spoglądając po ziemi, potem podniósł łeb, znieruchomiał na chwile. Szukał kierunku. W końcu ruszył, nie do końca idealnie ale prawie, wiec się nie zgubi*