*był to trochę inny rodzaj niszczenia, ale w tej kategorii wyglądało na to ze Issa była lepsza od droideki w sianiu zniszczenia, gratulujemy, nagrodę prześlemy pocztą, a tymczasem…
padło pytanie dość ważne, które zweryfikuje to, ile jedi wiedzą o cochrelu, który jakby nie było uratował im skóre i dzięki niemu (i przede wszystkim generałowi) posiadali tę planetę.*
Generał Qymanen z rodu Sheelal, madame. Zajmuje się dowodzeniem, madame. *no tak, czym się może zajmować generał?* Obecne oficjalne dane: generał jest w niewoli, madame. Dżony nie wie czym on tam się zajmuje… i Dżony nie ma lusterka, madame… Dżony ma problem!

Dżony nie wie… *odparł z niejaką skruchą, ale cóż to się dziwić – nie będzie się generał spowiadał droidece, który jakby nie było ma taki… mały rozumek. Ale błyskawice obejmował, tym bardziej ze została narysowana. Droid zaintrygowany znieruchomiał, a  zmiana polaryzacji diod w fotoreceptorach świadczyła o ‘spojrzeniu’ spojrzeniu tamtą stronę. Ale mimo to chyba była to zbyt duża abstrakcja, bo Dżony nie odniósł się werbalnie do demonstracji.
Miast tego wyciągnął w kierunku Issy lewe działo. Pod działem nagle cos błysnęło. Srebrny metal, układający się skomplikowanymi elementami w… trójpalczastą dłoń, która teraz wyciągała się pożądliwie po patyk*

*po ramieniu rzadko był klepany. Pewnie dlatego, ze to średnie doznania, bo ramie – kilka rur i jeden „naramiennik”, oraz czarne przypominające kable. Pancerzyk to co innego – gładki, opływowy, i tam ludzie klepią. Ale Dżony miał sensory na całym „ciele” wiec równie zadowolony był. Tak to rzecz się miała z ramionami Dżonego, a  rozumek/procesor to taki… Dżonowaty. A wszystko zaczęło się kiedyś, w  przestworzach, kiedy Dżony, opłakując śmierć jednej z jednostek dowodzących nie wykonał rozkazu…*
Dżony nie zniszczył stołu… *odparł asekuracyjnie, i chwyciwszy patyk trochę nieporadnie przemieścił się w miejsce, gdzie to on mógł cos narysować. Twórczy był bardzo*

Dżony nie zniszczył *nadal swoje. Czyli – Dżony rozwalił stół bez dwóch zdań i teraz próbuje się wyłgać, nie bez wdzięku bo z tym patykiem w oddali na tle zielonego lasu wyglądał bosko. Tym bardziej ze zaraz patyk dotknął ziemi i zaczął rysować. Trwało to kilka chwil, i nagle droid zbystrzał. Patyk został rzucony, a  pozycja bojowa z trzaskiem przybrana.*
to on, madame! Zniszczył stół, Dżony widział!
*a na ubitej ziemi patykiem wyskrobana jakaś karykatura – Dzonulkowa twórczość radosna*

*podobno droidy nie kłamią-  to sprzeczne z programem, dlatego tak wiele istot im ufało. Ale widać było ze Dżony to już kolejny etap rozwoju sztucznej inteligencji, i taki trochę cwaniak – dzięki rozumieniu rzeczywistości i delikatnym jej modyfikacjom. Coś jak dziecko, które bije korzeń o który się potknęło.*
to jest imperator, madame
*odparł droideka i nagle, niespodziewanie z cichym pyknięciem otoczył się bladoniebieską poświatą tarcz, które trochę zmieniły kolor Dzonego optycznie – na ciemniejszy*
trzeba go zgładzic, madame!
*I cichy syk aktywacji dział. Trzask – przeładowanie, celowanie…*

*nie było to jeszcze typowe kłamstwo, ale manipulacja słowem – na pewno. No i swoich kochanych przyjaciół raczej nie okłamywał. A oddany najbardziej był póki co Aru.*
Właśnie tak, Madame *I w tej chwili działa ciężkim kalibrem plunęły ogniem, trafiając prosto w cel, z którego eksplodował wulkan gorącej od energii strzału ziemi (ale nie tak gorącej by poparzyć), pstrząc wszystko naokoło w brunatne plamy. Kiedy kurz opadł, ukazał się Dżony nad kraterem, już bez tarcz, z działami w pozycji neutralnej*
Imperator zniszczył ziemie, madame…
*I wszystko jasne*

*po x czasu zastanowienia uznał, ze bezpieczniej będzie, kiedy się ewakuuje, bo milczenie dżedajki niechybnie przelew smaru zwiastowała*
Dżony idzie w cholere, madame *oznajmił, po czym nastąpiło przejście w tryb kołowy i potoczenie się hen heeeen przed siebie*

*Dżony chwile temu opuścił ogrody świątynne, wyturlawszy się stamtąd z umiarkowaną prędkością, i teraz, podtoczywszy się w średnie poziomy głębokości lasów, gdzie rozwinął metalowe cielsko do pionu, i tup tup – ruszył sobie, choć tuptanie w miękkim podłożu to raczej głupi żart…
Myślał sobie, o ile można to powiedzieć o droidzie – ze ta planeta jest bardzo nieprzyjaznym miejscem – albo startują na ciebie z mieczem, albo nie zwracają uwagi…to zdecydowanie nie jest fajne… no nic –Dżony dreptał, az nagle przystanął*
analiza bodźcow dźwiękowych, dźwięku nie rozpoznano. Rozpoczynam katalogowanie, tryb zwiadowczy aktywny
*działa z trzaskiem przestawił na ogłuszanie i zaczął nasłuchiwać, a  po wzmocnieniu czułości sensorow dobrze mu to szło*

dyrektywa trzy patrolowanie terenu *zameldował sobie Dżony. Nie miał az tak dobrego słuchu, lub może lepiej – nie potrafił jeszcze rozpoznawać co znaczy dany dźwięk. Fujarka była dla niego absolutnym tabu, ale już poruszenie sie w trawie oznaczało jeden z czynników szybkiej identyfikacji celu względem miejsca. Dżony gotów do ewentualnej walki począł zbliżać się ku Hakonowi – bardzo zdziwiony przy tym, ze tajemniczy dźwięk i poruszenie się dochodziły z tego samego miejsca.
Ąż w końcu było go widać. Wielka, opływowa insektoidalna sylweta potężnego niszczyciela w wadze „superciężkiej”, tudzież „lekkiego czołgu” który zainteresował się gościem w trawie…*