*Zabrak zaś spokojnie sobie siedział przy barze, łokcie oparte o blat, w prawej ręce szklanka z jakimś fioletowym płynem, a na tychże dłoniach rękawiczki z ciemnobrązowej skóry bez palców. I tak sobie w spokoju Aru siedział i popijał ze szklaneczki obserwując ruchy albo rodianki, albo tej drugiej pracownicy Secorshy. Rozmowy nie podsłuchiwał, zresztą co to on by mieć tak dobry słuch w lokalu w którym rozbrzmiewa spokojna muzyka i głosy różnych istot.*

//ot by nie było,że puszczam kolejkę ;p//

Ostatnio edytowany przez Aru (2010-09-15 18:23:02)

- A co ty o nim myślisz? W końcu taki wielki mandaloriański wojownik, musi mieć swoje zdanie! - powiedział poważnie Vottagg kontuntynuując klepanie Malkita po łbie. Jak się dzieciakowi podoba, to chyba dobrze. Ależ to komicznie musi wyglądać! Hutt oraz dziecko, które traktuje jak... dziecko... Nietypowe. Tymczasem Capricorn odszedł gdzieś na bok, obserwując Jedi, aby ten przypadkiem nie zwiał. Najemnik nie rzucał się w oczy, przysiadł sobie na krześle i niemal nie rzucając się w oczy. Jedyne do czego się można przyczepić to jego wytatułowana twarz.

*w tym lokalu to zarówno ochroniarz jak i Aru rzucali się w oczy cholernie. Już chyba Dżony mniej bo to ekskluzywna maszyna. A oni – nie pasują, każdy na nich będzie zerkał. Jak i Malkita i Vottagga – jego najbardziej.
Malkit zamyślił się, kręcąc uszami w zadumie*
Ja myślę… że on…. Jest agentem! *wrócił spojrzeniem na hutta – grubego wujka* On tu chce założyć bazę potworów! Ale ja tez mam agenta – Dzonego. Aru nie wie, ze Dżony jest moim agentem, on mylisz ze jest po jego stronie! *szeptał teraz konspiracyjnie, a  emocje same jeżyły mu grzywę* ale ty nie mów nikomu! Bo tu mogą być różne szpiegusy – one włażą w ścianę i tylko oko im wylata!

*Malkitek tylko obejrzą się na Ochroniarza. Dostrzegł wtedy Aru. Skulił uszy odruchowo, ale zaraz wrócił do poprzedniej postawy. Oczywiście nie wietrząc żadnego podstępu. Zadarł łepek, będąc już bardzo blisko hutta*
Ale ty uważaj! Bo on może przywołać swoich sługów potworów! Mogą tobie zły zrobić czar albo na przykład ze do głowy wejdzie robal, wiesz? Straszne rzeczy się dzieją od potworów. Ja wiem, bo ja jestem wielki zajebujcą potworów ja! *Malkit zachowywał niezmaconą powagę* Ale nie bój się, ja ci zarasz przyniosę antidotum na potwory i specjalny eliksir ze one ciebie będą bały się pół godziny, zaczekaj! *i w tył zwrot i srrrru do kibla*

Vottagg jeszcze czekał na Malkita, ciekaw co ten też mu przyniesie. Obawiał się najgorszego. Mrugnął do Capricorna, który machnął na Aru, aby ten za nim szedł. Opuścił przybytek, przed którym czekało dwóch innych ochroniarzy. Dlatego ewentualnie też nie czekali na Hutta tylko ruszyli dalej. Tymczasem wielki ślimak przesunął się nieco bliżej, wypatrując dzieciaka. Trudno było teraz tak wyjść, jeszcze by Malkit coś Secorshy nagadał. Trzeba odegrać rolę do końca.

*Zabrak na całe szczęście nie doczekał końca przedstawienia w postaci Malkita i jego eliksirku mątuciowego. Ruszył tylko za ochroną bez słowa licząc na to, że dzieciak przekaże rodzicom gdzie się ich Zwłoki podziały.*

Niechaj cie bohaterstwo kaleeshianskie strzeże! *tu już ewidentnie Secowa naleciałość. Malkit wypiął pierś a’la „na baczność”, po czym poszedł się bawić pod stół*

Drzwi klubu "Bez Nazwy" otwarły się z sykiem, wpuszczając do środka nowego gościa, który chyba troszeczkę wyróżniał się na tle innych, bowiem był kel dorem, a przedstawicieli jego rasy ciężko było spotkać poza ich rodzinną planetą, a co dopiero zobaczyć ich wchodzących do jakiegoś klubu. Powód był prosty - maska. Utrudniała ona spożywanie pokarmów jak również picie, ale to tak na marginesie. Ważne było to, że ten kel dor skierował się od razu do lady, szukając wzrokiem właściciela tego lokalu - kaleesha o imieniu Secorsha. Znali się nieco przelotnie z Mandalore i pewnie pan Gawila nie zapamiętał Takena zbyt dobrze, co może być trochę kłopotliwe, zwłaszcza ze ten padawan miał do niego pewną sprawę. Martwił się on o Aru, nie miał z nim kontaktu od dłuższego czasu, a zważywszy na fakt, że zabrak walczył z jakimś sithem to jego zdenerwowanie było uzasadnione. A Seco mógł coś wiedzieć. Taken wiedział, że kaleesh pomagał Aru i go przechowywał w swoim mieszkaniu... pytanie tylko, czy zgodzi się współpracować?