*Wysłannik śmierci strasznie nie lubił żeby go dotykać na pierwszej randce, ale najwyraźniej wystarczyło go zwalić ze schodów dwa razy, połamać mu kilka siłowników, dwa razy oślepić i raz popieścić prądem, żeby się na to godził. Skutkuje to właśnie tym, ze nie chce nikogo zabić, choć Han zapewne zdziwił by się na swoje własne wrażenia, gdyby okazało się, ze Ed na dzień dobry chciał zabić każdego który pojawiał się w zasięgu jego wzroku.*
Nie, właściwe piekło mieści się pod pałacem na Ord Cestus, to to takie przedpiekle. idziemy *no i ruszył. ale uprzedził, wiec hak mógł się przygotować. działo było obłe, ale miało uprząż – pasek zapięty jak obroża na dziale, wiec mógł się tego trzymać. mógł nawet na tym zawisnąć, i pewnie tak będzie, bo jeden krok Eda to trzy ludzkie, wiec droid pociągnie za sobą chłopaka*

*”czym jesteś”, wiec wszystko wraca do starej, niekoniecznie dobrej normy. a może po prostu za bardzo się przyzwyczaił do tego, ze wszyscy ostatnio traktowali goi jak osobę?* Wysłannikiem Śmierci, kurwa! *warknął. na szczęście, to znaczy w tej sytuacji, ale ogólnie dla innych istot niż Ed na szczęście on już na boki nie widział. dzialo na którym zawisł Han znajdowało się naprzeciwko martwej pary fotorecewptorów. z sześciu działał Edowi tylko jeden. ale i tak wszystkie, działające lub nie były ukryte poid tym czarnym, lśniącym, przypominającym obicie głośnika czymś na jego głowie.
Wiec to, co zostawione zostało na dziale zostało niezauważone, ale z czasem na pewno Ed uświadomi sobie ze to ma, a  wtedy będzie baaaardzo szczęśliwy i uściska tak Hana ze ten prócz rzygów i wydalin będzie miał na sobie własne jelita. Po chwili dotarli do obitych dwoma upadkami Eda schodów biegnących w gorę, gdzie w suficie była zamknięta gródź, a z boku – kontrolka*

*I to była istna jazda po niespełnionych fantazjach pierwszej dziesiątki największych świrów galaktyki, kontrolka bowiem nie przypominała niczego do czego można było się odnieść, miała cały szereg przycisków, a  może czujników zawieszonych nad pulpitem jak bezpieczniki. to bez wątpienia wymagało jakiegoś kodu dostępu lub… cudownego dziecka znalezionego w korytarzu, bowiem jak tylko Han się zbliżył, sekwencja uruchomiła się sama, i grodzie stanęło otworem*

Han był zdziwiony, tym że się to samo otworzyło, ale myślał że to jakaś automatyczna sekwencja, czy coś w tym stylu i widząc tyle tych przycisków pomyślał  łoo korwa, tu już trzeba pomyśleć, a to trudne. I tak zamieszany, tym wszystkim spytał się ED-a:
-Mam coś kliknąć?
Jednak zobaczył, że on zaczyna wychodzić i się tym zaniepokoił, bo nie chciał zostać sam. I tak zaczął obserwować poczynania  maszyny, z zaciekawieniem, co jest dalej.

*kontynuując ów czynność czul swoisty niesmak. jego umysł już był przygotowany na kolejny upadek, podczas kiedy olbrzymie, ciężkie ciało umiejętnie pochylało się do przodu dla równoważenia punktu ciężkości, no i wspinał się, choć uszkodzony palec bez przerwy zaczepiał o schodki, przez co Ed w swej irytacji ryczał jak zarzynane ciele i na Hana nie zwracał uwagi, wiec ten może spierdzielac*

przenosimy sie tu:
http://www.swewok2.pun.pl/viewtopic.php … 481#p29481