*Moc odpowiedziała zawezwanie sitha, i zaraz tez zaczęły się klarować niewyraźne obrazy. Odległość była niewielka. Stan, jaki odbierał Nemedis sugerował pobudzenie obiektu. Wyszukiwana osoba miała być może jakiś frasunek, albo zadanie. Mimo to pojawił się ten charakterystyczni postaci spokój*
[reszta porozumienia za zgoda Hakona]

*Wszedł do środka. Przywitała go ciemność i czerwona poświata w niektórych miejscach. Ruszył do sali medytacyjnej. Obejrzał dokładnie, jak zawsze podczas jego rytuałów ściany i wyryte na nich symbole, kolumny, relikwie, płótna, krwawy znak. Zdjął wierzchnią szate pozostając w samych spodniach. Zniszczone ciało przysiadło przed relikwią wyjmując ją i stawiając przed sobą. Fala chłodu uderzyła drażniąc wypalone nerwy. Dolny mózg zwolnił na chwile czując bodźce. Druga para rąk wyprostowała się. Nemedis jęknął. Poczuł ból. Tych rąk tak dawno nie poruszał. Położyl się brzuchem do ziemi rozpościerając ramiona.* Judex ergo cum sedebit, Quidquid latet, apparebit: Nil inultum remanebit. *Wyrecytował cicho, prawie niedosłyszalnie. Znaki na kolumnach zaczeły wypelniać się czerwoną poświatą.*

Nagle drzwi do kwatery otworzyły się. Bez żadnego oporu. Płomienie świec zadrgały niespokojnie, choć nie dało się poczuć nawet najmniejszego poruszenia powietrza. W korytarzu rozległo się kilka ciężkich kroków i w drzwiach do sali pojawiła się mroczna postać. Wypełniała sobą niema całą przestrzeń od podłogi do sufitu i wydawało się że niemal pochłania wątłe światło świec. Doskonale. Przybyłem sprawdzić Twe postępy i nie zawiodłem się. Niski głos odbił się echem w pomieszczeniu. Był to głos jednocześnie znany Nemedisowi, lecz też w jakiś sposób inny.

Bardzo długo się uczyłeś. Odparł Lord wyjątkowo głośno. Zdobyłeś potęgę i umiejętności jakich zazdrościłby Ci każdy oficjalny Sith. Zdobyłeś samodzielność. Jesteś już zbyt dojrzały na ucznia. Gdybyś nadal chciał być tylko nim zgładziłbym Cię bo uwłaczało by to mojemu honorowi i przeczyło wszystkiemu co Ci wpoiłem. Mistrz podszedł do Nemedisa, a płomienie świec jakby skuliły się przed napierającym zewsząd mrokiem. Nie jesteś już moim uczniem, ale ja nadal jestem mistrzem, członkiem najwyższego zgromadzenia Lordów i mam prawo nadawać tytuły. Przygotuj się. Całe pomieszczenie rozświetlił czerwony blask. Znaki na ścianach odbiły ze wzmocnioną siłą światło bijące od miecza Lorda Sith.

Nie ma już więzi które miałbym przeciąć. Ale zrobię coś innego. Lord Wragh uniósł prawą rękę z mieczem wysoko do góry, tak że klinga zahaczyła o sufit, co wywołało krótki skop iskier i swąd topionego durabetonu. To co dalej zależy tylko od Ciebie. Nie przynoszę żadnych rozkazów. Przybyłem aby zakończyć Twoje szkolenie. To co zastałem przez wielu innych mistrzów wzięte było by za zdradę, ale dla mnie to przejaw samodzielności i niewiarygodnej odwagi. Bo głupoty na pewno nie. Na moment w pomieszczeniu zaległa całkowita cisza.
Mistrz wyciągnął swą lewą rękę wprost ku głowie byłego ucznia.
Dlatego postanowiłem Cię nagrodzić. Wykorzystaj to zanim się znów spotkamy abym nie żałował.
Nagle klinga gwałtownie opadła a wszelkie światło zgasło wraz z nią.

Coś upadło głucho na ziemię.

Po Lordzie nie pozostał już najmniejszy ślad. W miejscu w którym przed momentem stał z całą swoją potęgą Ciemnej Strony Mocy teraz wręcz krzyczała pustka.
Na ziemi tu przed Namedisem leżała, na pierwszy rzut oka, lewa rękawica mistrza. Jednak nie była to tylko rękawica lecz cała odcięta dłoń, której brzeg jeszcze żarzył się od cięcia miecza. Ale z wnętrza nie wypływała krew. Dłoń była sztuczna, lecz nie jak jakaś zwykła czy nawet wyszukana proteza. W środku nie było żadnych kabli ani mechanizmów. Składała się jakby z wielu poukładanych obok siebie dość luźno, cienkich, czarnych rurek biegnących wzdłuż ramienia. Cała zawartość rękawicy wysypała się ze środka zaraz po jej podniesieniu, ale pośród wszystkich tych nieznanego działania i przeznaczenia elementów, wypadło coś jeszcze... Była to maleńka, czarna piramidka o czterech trójkątnych ścianach. Każda krawędź miała najwyżej cal długości, ale mimo małych rozmiarów w jej wnętrzu znajdowało się coś niezwykłego, wywołującego silne drżenie Mocy.

Holokron w dłoni rozjarzył się lekko plątaniną niewidocznych wcześniej i niewyczuwalnych symboli Sithów. Natychmiast gdy tylko Nemedis pomyślał o sięgnięciu do zgromadzonej w nim wiedzy, w powietrzu pojawił się słaby, czerwony hologram przedstawiający twarz i ramiona zakapturzonej postaci. Pod kapturem charakterystycznym dla Sithów widać było twarz starca, pokrytą wyjątkową ilością zmarszczek a także blizn. Choć hologram był półprzejrzysty i pozbawiony kolorów, niemal wyczuwało się że musiała ona być szara i zeschnięta. Tylko oczy wydawały się niezwykle żywe. Od samego pojawienia się przeszywały Nemedisa niemal na wylot. Po krótkiej chwili milczenia obraz przemówił zachrypłym głosem. Jestem Lord Ruar. Twórca i strażnik tego holokronu. To me pierwsze dzieło stworzone niemal 400 lat temu. Kim jesteś i czego chcesz?