Nie lubiła tego "pana". Pamiętała, że nie musi bronić Eda za każdym razem gdy coś się dzieje, ale on był bardzo niemiły. Czuła, że Edzio się zdenerwował. W pobliżu był cathar, więc sama była podenerwowana a do tego zmęczona więc tym bardziej drażliwa.
Nie znała dobrych manier, a tym bardziej zasad zachowania, więc zeszła na blat. Lea łapką przyciskała do siebie kaczkę, więc kombinowała na trzech. Ale była zdolna, więc dała sobie radę. Zbliżyła się do obcego i spojrzała mu w oczy jednym okiem. Kartę położyła na blacie i podniosła płyty pancerza. Zasyczała na obcego, prychnęła i zawinęła się by wrócić na Eda. Jej ogon mógł przejść bardzo blisko obcego jeśli ten się nie odsunął, ale czy zahaczyła...?

*No – pomyślał sobie Ed. Ale wcale nie poczuł się wygrany. Był zły, czul się poniżony, uderzony w pysk… Jednak przywykł do tego wyborowego towarzystwa w którym wszyscy wiedzieli kim on jest i starali się go nie krzywdzić. Tutaj zmierzył się ze zwykła, nieznaną mu osobą która przecież – co widać było – nie miała złośliwego charakteru. A tak bardzo skrzywdziła, nawet teraz, przepraszając sprawiał Edowi dyskomfort*
Potrzebuje karty wstępu do mojego apartamentu. Numer 8, poziom C, na nazwisko Edward Saarai… *powtórzył wyraźnie, trochę gniewnie, ale tak jakby wcześniejsza „rozmowa” nie miała miejsca*

*zmiana była oczywista, a  muun wcale nie chciał zrobić Edowi na złość. Po prostu to było coś… bardzo niecodziennego. Drżącą ręką odłożył najpierw identyfikator Eda, a  potem wstał*
Tak… oczywiście, proszę chwile zaczekać *trząsł się jak kalmariańska galareta. Potknął się o kółko fotela, ale nie upadł, odszedł o krok i z wąskiej szczeliny wyjął niebieską kopertę. przeciągał w czasie powrót do Eda. Widać było, ze jest mu strasznie głupio. I że boi się. Bo skoro już ustaliliśmy ze Ed to Ed, to właśnie znieważył i to porządnie jednego  głównych udziałowców cochrelu… toż za to kara śmierci! No ale wreszcie musiał wrócić. Najpierw wytarł mokre miejsce po mokrej Urdze własnym rękawem, uśmiechnął się w stylu „przepraszam ze żyje, więcej to sie nie powtórzy” i położył kopertę na blacie, tuz przed Edem*
Proszę, to jest… *zaczął cicho. Glos mu się łamał, drżał, podobnie jak i ręce, które teraz okręciły kopertę tak by napis był przodem do Eda. A napis to Eda dane*
Umowa na użytkowanie lokalu i pańska karta dostępu, oraz dwie karty – kopie… mam otworzyć? *zapytał, tutaj już nadzwyczajnie uprzejmie wychodząc naprzeciw „wygodzie klienta” gdyż zauważył ze Ed kończyn manipulacyjnych nie posiadał. A gówno i piasek przyjął z honorem…*

Wyraźnie w tym wszystkim trzymała stronę Eda i czuła się coraz bardziej dumna z tego, że jest z nim w stadzie, a oni nie. Siedziała więc napuszona niczym paw, pilnując swojej kaczuszki i łypiąc nieprzychylnie na muuna. Jeszcze nie wiedziała, że cathar ma się zbliżyć. Jeszcze skupiała się na pierwszym obiekcie.
- Urga ne lubi inny. Inny gówno i phaaasek. Speeeehdalaj.
Fuknęła jeszcze na muuna i otarła się o Edziulę, terkocząc i bardzo z siebie dumna, bo werbalnie go obroniła.We własnym mniemaniu oczywiście.

*Kiedy cathar miał podejsc, Ed się cofnął, by nie doprowadzić do zbytniego zmniejszenia odległości miedzy Urgą a catharem. Cos czul ze ona na niego źle wibruje*
Spokojnie, Urga, spokojnie *przemówił do niej, ale poczuł się bardziej jakby mówił: spokojnie Ed. Kiedy już ich przewodnik poszedł, Ed poczłapał za nim w stosownej odległości bo sam nie za bardzo lubil jak się obcy do niego zbliżali…*

Dowidzenia, życzę miłego dnia! *zawołał za nimi muun tak żałosnym ze strachu i wstydu głosem, ze aż przykro było tego słuchać.
Cathar zaś najwyraźniej  był trudny do sprowokowania. Ta rasa była w cochrelu popularna na stanowisku ochroniarza. Podszedł do windy – a wszystkie windy, nawet te osobowe były wystarczająco duze by pomieścić Eda, otworzył i stanął obok, by Ed mógł się załadować*

Kiedy przechodzili, Urga weszła Edowi na głowę i z tej wyższej pozycji fuknęła na cathara. I tak dobrze, że jeszcze nie próbowała go wypatroszyć, ani połamać. Była po prostu niespokojna, ale można było jej to wybaczyć. Nawet kaczka nie dawała rady z odstresowaniem Urgi, chociaż znów zaczęła się nią bawić.

Spokojnie, Urga *odezwał się znowu, już ostrzej, bo powoli poziom stresu przeforsowywał blokadę jaką mu udostępniono by poratować jego poszarpana psychikę. Kiedy puszczono go przodem wyraźnie zawahał się. To było obce miejsce, nieznany teren, Ed niedowidział, nie miał tez powodów by specjalnie ufać, no ale poszedł, w końcu stać go było jeszcze na wzmożoną uwagę. No ale była to kolejna porcja stresu, wiec nawet warknął, w  chwili kiedy był już poza windą jakby chciał zaskarbić sobie wobec siebie odpowiedni poziom strachu osób które były w tym miejscu.
Kiedy Ed czul się pewnie i bezpiecznie chciał by wszyscy myśleli o nim jako o łagodnym i zrównoważonym olbrzymie, a kiedy sam był niepewny wszyscy mieli się go bać*