Ale nie każdy jest gotów do podejmowania decyzji… *Odmruczał cicho Ed. Teraz był smutny. Nie zdenerwowany. Panował nad sobą i nad sytuacją. Ale był  bardzo smutny. Liczył, ze to on da Aru drugą szansę i osiągnie to, co zaplanował. Czyli właśnie samego Aru.
Ale wiedział tez, ze Aru jest jak nieruchomość obciążona długami.
Powtarzając sobie w ciszy słowa o podejmowaniu decyzji, o tym ze każdy sam decyduje o swoim życiu – zastanawiał się czy powinien pozwolić Aru zadecydować. Tu poglądy Cersi i Eda starły się. Ed uważał ze Aru nie dorósł do podejmowania decyzji. Wiec co powinien zrobić Ed? Podjąć ją za niego?
Cofnął się o krok i odwrócił od Cersi. Teraz patrzył we wzory na dywanie.
Fajne jest to życie – pomyślał – same przeszkody, można zostać lekkoatletą…*

*To Eda nie uspokoiło. Nadal uważał, ze to nie jest w gruncie rzeczy wina Aru. Że podejmował złe decyzje – Ed dalej uważał, ze to dlatego, że nie potrafił, był niedojrzały, nie miał ukształtowanego kręgosłupa moralnego, może wcześnie stracił mistrza, a i sam mistrz mógł popełniać błędy w jego szkoleniu i nie przygotować go.
Poczuł się nagle cholernie samotny…*

*Ed nie był jedi, nie wiedział, jak to naprawdę jest. Mógł wierzyć w to, co sobie uznał za słuszne. Ale nie był uparty, nie był tez ignorantem.
Panowało milczenie. On wpatrywał się w zawijasy na dywanie, nie wiedząc zupełnie, co robić. Jak na jego psychikę to trzymał się naprawdę znakomicie, choć już gdzieś tam zaczęło się powoli zazębiać nieprawidłowo, i prawdopodobnie za 1-2 godziny ktoś odczuje na sobie efekty tej rozmowy*
Czy chce pani mi powiedzieć coś jeszcze? *odezwał się w końcu*
Jeśli nie to… pójdę już…

*Eda nikt nie szkolił i nie przygotowywał do życia w takim stopniu jak chociażby i tego nieszczęsnego Aru, ale on dobrze wiedział, że każda decyzja niesie za sobą określone konsekwencje. Teraz jego zadaniem będzie skonfrontowanie ze sobą konsekwencji każdego ewentualnego wyboru i wybranie najmniejszego zła. Bo tutaj nie można było chyba mówić o dobrej decyzji.
Jak szkoda ze nie ma z nim Hakona…
Pogłaskany zamruczał. Tyle pracy włożono w niego by pozytywnie reagował na dotyk. Mimo ze na początku się bronił. A teraz to taka dobra rzecz.
Ktoś podjął decyzję za Eda.
Szedł za Cersi tak blisko, by cały czas korzystać z tej umiejętności: dotykać ją, popychać lekko, być blisko. Bał się tego, ze kiedy wejdzie do swojego domu, będzie musiał zapomnieć o słabości i ukryć się, nie dać niczego po sobie poznać. Żeby się nie martwili. Zwłaszcza Missay, bo biedna Urga już widziała większość ataków Eda i była ofiarą do rozładowywania się…*

*Ed ufał Cersi jako jedi, ale nie jako przyjaciółce, wiec mógł tylko podziękować za dobre chęci w swój Edowy sposób, ale by radzić sobie z tym, co w nim tkwi, pójdzie raczej do Maca*
Tak, dziękuje. Do zobaczenia… *Pożegnał się i poczłapał smętnie wzdłuż korytarza. I tak opuścił pokój hotelowy Cersi, a kiedy i w jakich okolicznościach wróci do domu to się dopiero okaże*