Wiedziała, że przyciśnięcie łydki coś ma znaczyć, ale nie wiedziała co. W końcu nie znała nawet teorii jazdy wierzchem, a co dopiero praktyki. Ale głupia nie była, więc jak jej przeszło pierwsze spięcie i dygotanie dłoni, to się zaparła w sobie. Bo przecież nie może być tak, żeby ćwiczenie dla Edzia ją przerosło. Wstyd i hańba!. Toteż wzięła głębszy oddech i spróbowała skierować Edzia. Nie ruchami łydek jednak, a klepnięciami dłonią. Prawo, lewo i przed sobą.

*Zareagował od razu, ale chyba nie tak, jak Miss miała w zamyśle, bo najpierw ustępował od klepanej strony, jakby to miało go zepchnąć, ale jak przyszło klepanie z przodu (a nie z tyłu), to stwierdził, ze klepanie ma go zachęcać, i wtedy i on zmienił strategię, a  także dźwięki. teraz było bardziej „skupione”, czyli się koncentrował na Miss, by zrozumieć jej technikę. Poruszał się naprawdę bardzo delikatnie i gibanie na boki było minimalne*

*Odsunął się dalej i obserwował jak się na początku motają. Powstrzymał śmiech, bo Miss mogłaby to źle odebrać. Ed raczej nie. jednak nie miale zamiaru rozpraszać*
Świetnie, bardzo dobrze *pochwalił tylko, i obserwował dalej*

Po takim treningu, kiedy sama też poczuła się pewniej, odważyła się położyć trochę do przodu, na jego łepku i zaczęła go głaskać. Nagradzając i przepraszając go za to klepanie. Kierowania łydkami sama musiałaby się nauczyć, a klepanie było dla niej bardziej intuicyjnie.
- Już chyba... co my robić?
Spytała patrząc na Hakona. Wcześniej była zestresowana i nie do końca zrozumiała czego się wymaga.

*Tak się Ed wczuł, ze próbował nawet reagować na to dopieszczanie, a idąc za tropem „podążać za dotykiem”, zaraz podniósł się pułap, czyli Ed podniósł się na Maksa na wysięgnikach nóg i stal się wysoki na ponad trzy metry, ale szybko doszło do niego, ze to czułości po godzinach, i wrócił, oczywiście głośno mrucząc.
Za Hakonem miał iść, odruchów, ale opanował się i grzecznie zaczekał na sygnał. W ogóle nie przeszkadzało mu to, ze go „oślepili”*
Ja gotowy jestem. A Ty, Missay? *ostatnia szansa żebyż Missay bezpośrednio porozmawiać bo później niż nie będzie można*

Przede wszystkim pamiętajcie, ze to tylko zabawa i nawet jak nie wyjdzie, to nic się nie stanie. jak dotkniecie tego patyczka to to nie boli. Miss, weź pare wdechów, a ty Ed… to bądź taki jak jesteś cały czas i będzie znakomicie. Trasa biegnie miedzy niebieskimi a czerwonymi pachołkami *pokazał stając przed Edem, by Miss widziała bo ona to była „oczami”. Na początku było bardzo łatwo – cały czas prosto korytarzem o szerokości 3 metrów, a zakręty bardzo łagodne. Dalej nie było widać zbyt dobrze, bo wszystkie patyczki się na siebie w perspektywie nakładały*
Miss, ruszasz gdy będziesz gotowa. I bez oszukiwania
*Miał na myśli podpowiadanie „na ucho” kiedy Hakon nie patrzy*

-Ja nie wiedzieć co to oszukiwać.
Można było zrozumieć, że ona nie oszukuje, albo że po prostu nie rozumie tego słowa. Na szczęście też nie była egocentryczką i słów Hakona nie odebrała jako uwagi do jej spięcia, bo jeszcze bardziej by się zawstydziła.
No, ale uspokoiła myśli, skupiła się i dała Edziowi znać, żeby ruszył. Nadal jednak traktowała to zadanie jak jakąś ważną misję, albo test.

*chętnie ruszył, ale nie gwałtownie. mruczał głośno, by dodać Miss pewności siebie. Jednak o ile tam na otwartej przestrzeni Edzik łazil rozlazłymi krokami, tak teraz już bardziej świadomie i był taki jakby bardziej zbity w sobie. Czuć było jego siłę, ogrom jego durastalowego ciała, które teraz było kierowane przez Missay*