*”spóźnienie” Eda nie było duże. Było takie jak trzeba, czyli 2-3 minuty. Pojawił się w wejściu, co dla kogoś kto widział by go pierwszy raz byłoby już dostatecznym powodem, by po owy blaster przynajmniej sięgnąć, jak nie użyć – zajmował całe światło wejściowych drzwi, które miały 350cm wysokości i podobną szerokość. A Ed był dwunożnym durastalowym olbrzymem w typie czołgu. Wszedł powoli i nadzwyczaj delikatnie, prawie nie było słychać jego kroków. W końcu miał nowe gumy. Widać było, ze się rozgląda. Łbem poruszał, bo miał wąskie pole widzenia i musiał się nakręcić by wszystko zobaczyć. I chyba mu się podobało.
Po tych kilku chwilach ruszył w kierunku zabraka niezbyt energicznym krokiem*
No witam, Spark. Co tam się wydarzyło? *Głos Eda nie zawsze był niezmienny, jak u droida. Był jedną z pierwszych rzeczy która rzucała się jako podejrzenie, ze to nie jest zwykły blaszak. teraz głos miał całkiem spokojny i „naturalny”. Podszedł do szefa ochrony na jakieś dwa metry. Od kiedy Ed przełamał swoją odległość krytyczną to otoczenie niestety musiało za to płacić. Ci, którzy mieli Eda przy sobie dzień w dzień przez jakiś dłuższy czas szybko to zaakceptowali i nawet polubili, ale z takim szefem ochrony nie widywał się często osobiście, choć i on był przez niego osobiście rekrutowany i spełniał wymogi*

*A Ed nie naciskał. Na mostku miał mieć jak w gniazdku, reszta załogi nie miała takiej presji, nie było głaskania, przesadnego żartowania i rozmów na tematy prywatne, chyba ze jakieś tam przy okazji. Rzec można – jak na normalnym okręcie, na którym kapitan nie ma kompleksu wyższości. Chociaż Ed miał inne kompleksy, ale każdy jakieś ma*
Tak się domyślałem… ale chyba nie sprawia kłopotów? *Zdawał sobie sprawe, ze jeśli Ioni zachowywała się jak się zachowywała to więcej osób może czuć się niezręcznie* Co to za pomysł? *Na pomysły Ed był zawsze otwarty. Zabrak był wysoki, wiec nie musiał się pochylać, by na niego patrzeć, wygodnie mu się rozmawiało *

*Edzik stal i słuchał. Dioda migała miarowo jak równy puls. Pomysł bardzo go zaskoczył, ale na diodę nie miało to wpływu*
A ci ochotnicy to już się zaoferowali, czy to tylko hipoteza, ze tacy w ogóle są? Bo jeśli są, to ja nie mam nic przeciwko. Możecie wziąć poligonik i poćwiczyć, bo ja tam nie jestem z tej części naszej społeczności, która sądzi że ona wybije wszystkich naszych chłopaków w przerwie na kawę. *Mandalorianka Edowi nie przeszkadzała. Tak jego Zycie się potoczyło, ze mandalorianie nie zrobili krzywdy ani mu, ani cestusowi, ani tsilom, ani niczemu co by Eda mocno dotykało. Nie licząc droidów, ale z droidami się nie utożsamiał. Tzn starał się, bo niestety jego psychika miała skazy i będzie miała do końca. Dla niego większym „problemem” była ta córka, której się po prostu bał. To była reakcja instynktowna, świadomość zakorzeniona głęboko ze z kimś takim to dopiero on nie ma szans. Z mandalorianinem można walczyć. A z mocą? Jak walczyć z mocą?*

Skoro chcą się pokołować i mogą się przy okazji czegoś nowego nauczyć to nie mam zamiaru stawać na drodze rozwoju. Mało kto ma okazje poćwiczyć z prawdziwym mandalorianinem *Domyślał się ze Shar nie będzie skakać z radości, bo oni strzegą swoich technik, ale w obecnej sytuacji – raczej nie odmówi, zwłaszcza kiedy się dowie, ile będzie kosztować naprawa jej statku.
A ochotnicy? Nie bali się, chcieli spróbować. A nie każdy nawet zatrudniony w ochronie nie boi się takiego „strasznego mandalorianina”.*
Tak, porozmawiaj z  nią. Nie wiem, czy ktoś już jej dostarczył kosztorys naprawy statku. Wiec przy okazji mógłbyś to zrobić

*Szczerze mówiąc – sam Ed by się chętnie pobawił. Nawet ze swoimi żołnierzami, oczywiście nie tylko z nimi, także z  nią. Ale udział Eda by psuł by całą zabawę, on nie nadaje się do podchodów tylko do brutalnego siekania. A do bardziej „osobistych” igraszek potrzebował bardziej osobistych kontaktów, Hakona, ludzi z mostka, Urgi czy Miss…*
Twój urok jest naprawdę obezwładniający, nie będziesz miał żadnego problemu. A jak by były, to daj znać. To wszystko? *Zapytał, bo myślał podobnie jak zabrak: chce już iść, ale może on ma coś jeszcze do powiedzenia. A jeśli nie, to wtedy Ed go „uwolni”*

No dobra, to do dzieła *No i to było pozwoleniem na oddalenie się. Z resztą sam Ed tez szybko wyszedł. Trochę się przykurzył bo na podłodze to goły beton i pył. Z robotnikami chwile pogadał. Pochwalił, ze ładnie, bo i ładnie, i w drodze powrotnej z którą mu się absolutnie nie spieszyło, wlókł się po korytarzu*

Fakt faktem czuła się tutaj trochę osamotniona i jakoś ogólnie dziwnie. Poświęcała czas na medytowanie i układanie swoich spraw, ale w gruncie rzeczy nudziła się. Choć oczywiście się nie przyzna. Nawet sama nie wędrowała po statku bojąc się, że się zgubi. Tylko drogę na mostek jakoś pamiętała i tam przesiadywała patrząc na rybki pod jej opieką. Nadal zresztą je przezywała i zachwycała się szczegółami, które innych mogły denerwować.
Temu ucieszyła się, że Edzio po nią przyszedł. Nie była przecież typem, który by się narzucał.
- Tak. Ja by chciała dużo nowe światy zobaczyć.
Odpowiedziała entuzjastycznie. Co z tego, że może być trudno. W końcu nie wyruszyła w podróż by siedzieć w swojej kwaterze.