*Ed został postawiony trochę w sytuacji dokonanej, ale pamiętając jeszcze spotkanie z Radą nie mógł się na to wkurzać. Tarek i jego przydupasy przylecieli bez zapowiedzi, jedynie wcześniej – jak się okazało – pytali o koordynaty, które Ed kazał podać, a następnie zapomniał o tym, bo dzialy się ważniejsze, bardziej tresujące rzeczy. Miał tez bardzo duze tyły w  odbieraniu korespondencji.
W każdym razie – gscie. W końcu minęły trzy dni i to dawno, Ed nie wygląda wiec najlepiej. Kiedy tylko wyszedl z  konferencyjnej to (choć mógł bez żadnych wyrzutów sumienia wywalić stamtąd Miss z całą jej audiencją u boga) kazał przynieść stół do jednej z sal bez przeznaczenia ale już po remoncie, szybko przygotowac, przynieść jakieś ciastka, i przyprowadzić gosci.
Tak wiec zaraz prócz Eda czekal tez stól, fotele, poczęstunek i wszystkie niezbędne urządzenia które mogą się przydać*

*rzeczywiście – mimo iż ów mu nic nie zrobił i pewnie nie zamierzał – Ed patrzył na niego niechętnie, nie reagował, nie mruczał, przez co wyglądał naprawdę groźnie. A ze wyglądał lepiej – to fakt, zadbał o siebie, i miał takie dziwne coś na nogach, jak pończochy.
Obecnie przechodził stan wrogości do całego świata wiec trafili kiepsko. No ale wiadomo – będzie się starał*
Dziękuje *odparł, nie odpowiadając żadnym uprzejmym „ty tez świetnie wyglądasz”.*
Ależ nic z tych rzeczy, Olanie, traktuje was bardzo poważnie, ale wtedy złapałeś mnie akurat kiedy wylatywałem a to co się zdarzyło potem pociągnęło za sobą łańcuch bardzo niefortunnych zdarzeń. Przed chwilą jeszcze mi dowalono, wiec w ogóle o tobie nie myślałem. Ale dobrze ze jesteś. Bo miałeś rację
*Ed starał się nie emocjonować i patrzyć na Tareka możliwie najneutralniej. Absolutnie niczego mu nie zawdzięczać i za nic nie dziękować. Skończyło się nadskakiwanie*

*Już miał cos powiedzieć odnośnie nie denerwowania, na przykład jakieś głupie „ale ja jestem spokojny”, kiedy wszedł rzeczony Anke, a wtedy Ed chyba na chwile stracił zasilanie. Jego spojrzenie padł na wręcz groteskowo okaleczoną istotę. Nie było siły, by poznać kto to. Zapiszczał cichutko – bo jakie to musi być cierpienie… Pomyślał sobie natychmiast ze jest hipokrytą, bo sam tak okaleczał ludzi na Cestusie, ale nigdy nie zdarzyło się tak by taka istota zyła nadal.
Dopiero słowa Tareka uświadomiły Edowi (który powinien się domyślić) kto to jest*
Bardzo mi przykro, Remigiuszu… *Ed pochylił łeb i wydal z siebie ciche jęknięcie. Całą jego agresja została rozładowana. Ja przejmuje się jakaś bandą zgorzkniałych starców którym się ze zbytku w dupach poprzewracało, a  prawdziwe dramaty dzieją się obok mnie – pomyślał. Podszedł delikatnie. Już naprawdę nie chciał więcej dowodów*
Zaczynajmy. proszę mi przedstawić wasze propozycje

*Spojrzenie Eda skoczyło na to co się działo na projektorze. Przeczytał tekst i mruknął cicho, niskimi tonami, ale oznaka radości to na pewno to nie była. Chwile stal pogrążony we własnych myślach, aż d chwili kiedy tarek umiejętnie rozładował napięcie w postaci milczenia*
Spółkę… *Czegoś podobnego się spodziewał. Porozumienie i współpraca tak ogromnych firm przy jednoczesnej niekonieczności utrzymywania infrastruktury kilku planet to przeogromne zyski*
To jest całkiem logiczna propozycja i mogłem się jej spodziewać, ale widzicie, panowie… *odwrócił wzrok, jego ukryte spojrzenie padło na dojrzałe pomarańcze* …ale nie jestem pewien, czy jestem gotów od razu po tym wszystkim ufać wam na tyle, by się na to zgodzić. Ale myślałem trochę o tym spotkaniu i mam dla was kontrofert, mam nadzieję, ze atrakcyjną. Ale jeśli ją odrzucicie – nie wykluczam dalszych negocjacji. Też jestem zdania, by coś ugrać, musimy się zjednoczyć. I bardzo dobrze rozumieć, zaufanie myślę przyjdzie z czasem *popatrzył po twarzach. Nadal bardzo ciężko patrzyło mu się na czaszkę Assto. Nie mogą mu pomóc, bo nie ma dostępu do wysokiej klasy medycyny, jak na Hypori – pomyślał.*

Spokojnie, bierz, to dla was, bo przecież nie dla mnie
*Zachęcił całkiem przyjaznym głosem. jakby się słuchało Eda częściej to głos miałby całkiem przyjazny. Teraz zaś skupił spojrzenie na bothaninie jako najbardziej budującym obiekcie tutaj i zaczął mówić*
Myślałem raczej o założeniu wspólnie kolejnej firmy, której pomożemy powstać, i to będzie nasza koalicja. Oczywiście firma ma przynosić dochody, wiec zaczniemy od szabrowania Hypori i jak się da – Cato Nemoidii. Sprawdzałem, imperium jeszcze tam nie ma, zaczęły się zamieszki, mają teraz priorytet – wybijać po jednym flotę cochrelu. Nie maja czasu, wiec jeśli się pospieszymy to wyjdziemy na swoje. Potem zdobędziemy Mustafar.

Zdobędziemy armię, już niedługo *odpowiedział Ed, który cały czas czuwał nad tym ekranem*
Po tym, co teraz robi Nimret… mówiłem, co robi? Tworzy replikantów kapitanów okrętów cochrelu. Baza na Hoth to jego baza. Ma tam ze 30 okrętów. Wysłałem im wiadomość. Nie licze na kokosy, ale przynajmniej na przerzedzenie. A armię ostatecznie można wynająć. Przymierzu się nie przelewa, a Mustafa nie jest chroniona. tam nic nie ma, a to co jest, nie jest dla nich, bo nie potrafią z tego skorzystać. Oni teras tworza infrastrukturę, a my dobrze wiemy, co to oznacza. Zaraz nie będą mieli co jeść…

*To co usłyszał teraz to już było ciężkie. Duzo w tym racji było, ale osobę Darvena tak potraktować? Nawet słownie?
Jednocześnie doskonale zdawał sobie sprawe, ze to co było nie wróci, i dla Darvena już dawno przestał cokolwiek znaczyć, bo Darven nie potrzebuje przyjaciół kiedy ma ideę. Idea, a szczególnie taka jaką ma Darven bardzo przeszkadza w interesach.
Mimo wszystko jednak nie potrafił teraz go nie bronić, choć dobrze wiedział, ze Darven nie broniłby Eda przy sprzeczności interesów.*
Spółka będziemy zarządzać we trzech. Będziemy dyskutować, tak jak teraz. Ale jednocześnie każdy z  nas ma swoją firmę i swoje dążenia. Swoich sojuszników. Chodzi nam przecież o wspólne dobro. Lepiej trzymać Imperium z daleka.