Po charakterystycznej "kurwie" Vottagg zaskoczył, kto tu leży. - Secorsha?! Wszystko ok? Co ty tutaj robisz? - zapytał nadal tym samym tonem. To był jakiś inny Vottagg, ale Seco mógł tego jeszcze nie zauważyć. I w ogóle nie miał pojęcia o jaką klinikę weterynaryjną mu chodzi. Kaleesh widać oszalał. Na wzmiankę o Capricornie Vottagg drgnął. Nawet nie miał pojęcia, czy Zabrak żyje. Iridorianie zawsze byli mu wierni, ale mimo to byli obecnie jego przeszłością. Może powinien zmienić imię? Zapewne gdyby nazywał się inaczej Secorsha by go nie znalazł. No ale trzeba się cieszyć wizytą starego przyjaciela, a nie marudzić, że przeszłość wraca. Tak już było i będzie, a ktoś kto ma pół wieku dobrze o tym wie. - Wstawaj!

Vottagg obserwował Secorshę gdy ten się zbierał. Kaleesh nic się nie zmienił. Dalej był paskudny i chudy. No trudno, tak to jest już z innymi rasami. Huttci zawsze pozostaną najpiękniejszą i najszlachetniejszą rasą w galaktyce. Nie jest to rasizm ani nacjonalizm, a racjonalne myślenie. To prawda, którą dostrzega jedynie Hutt, gdyż inne rasy nie mają na tyle wykształconych mózgów, aby to przyznać. - Dobrze Cie widzieć, akurat tego potrzebowałem! Ty to mnie jednak znasz. - powiedział wykrzywiając wargi w uśmiechu. - A tak serio? Chcesz dołączyć do fundacji? - zapytał z powagą.

Vottagg początkowo nie zaskoczył, o co Secorshy chodzi z tą kastracją. Dopiero później mu się przypomniało, jak zmyślił o nim historię, żeby zmotywować pracowników. No cóż, pewnie już widzieli, że Secorsha nie jest taki zresocjalizowany jak opowiadał. - To bardzo ważna rzecz, koniec z nielegalnymi biznesami Seco! - powiedział z powagą Hutt. - W wszechświecie cierpią miliardy istot. Nie możemy być na to obojętni, po wielu rozmyślaniach i przejściach zrozumiałem to. I oto jesteśmy, to dopiero początek wielkiej drogi do ocalenia. - mówił ciągle tym samym tonem. - Jako, że będę jeszcze żyć wiele lat a może nawet wieków, mogę spokojnie rozwijać tę fundację, aż sprowadzę dobro na wszystkie planety! I nie spocznę dopóki choć jedna osoba będzie głodna! - zakończył swoje pełne patosu przemówienie.

- Nie rozumiesz Seco! Oni cierpią, przez działania biznesmenów jakim byłem. I ja mogę to teraz naprawić. - powiedział Vottagg podnosząc nieco głos. Nie było w nim złości. Poprostu miał swoje racje, które Seco musiał zrozumieć i zaakceptować. Albo przynajmniej udawać. Haczyk? Ano, haczyk jest zawsze, ale Hutt postanowił, ze nikomu nie powie, więc tylko zacisnął usta w wielką krechę, milcząc chwilę. Było to bardzo wymowne, Kaleesh mógł to z łatwością odebrać. Jest jakiś haczyk, ale Vottagg ma zamiar grać w tę grę jeszcze długo i nie może przestać nawet na chwilę. Bo to zbyt ryzykowne. - Oczywiście nigdzie... - powiedział, świadomie z opóźnieniem.

Vottagg ma łeb na brzuchu, jak każdy porządny Hutt. - Nie pierdol, zawsze byłem dobry i wrażliwy. Pamiętasz jak na Nar Shaddaa hodowałem rybkę? Dbałem o nią, karmiłem. Naprawdę ją lubiłem. - powiedział uśmiechając się okrutnie. - W każdym razie to poważna sprawa, przydałaby się kolejna para rąk. W końcu się rozrastamy, przydałby się jakiś kurier... Wyobraź sobie tylko, byłbyś takim poszukiwaczem przygód na zadupiach... - uśmiechnął się jeszcze bardziej i przesunął ogonem po podłodze.