O wojnie domowej została wcześniej poinformowana przez Therona, jeszcze na Obrońcy Jedi, jednak jego prezentacja była bardziej sucha, pozbawiona emocjonalnego zabarwienia. Teraz Devia mogła zobaczyć coś więcej niż tylko wykresy, suche fakty i opisy, co kto z kim i dlaczego.
W tej chwili prekognicja nic Devii nie da, była to bowiem bojowa i znacznie uboższa wersja Wizji Mocy, polegająca na wyczuwaniu zagrożenia z niewielkim wyprzedzeniem. Z tego powodu zwykli ludzie uważali, że Jedi mają coś w rodzaju szóstego zmysłu. Prekognicja to nic innego jak rozwinięta intuicja, pozwalająca na uniknięcie pułapek, wyczuciu nadchodzącego ataku, ułatwia też odbijanie pocisków, gdyż jedi wie gdzie one uderzą. W przypadku walki na miecze z innym jedi ułatwia parowanie i unikanie ciosów, pozwalając zapewnić sobie przewagę. To co Devia chciała osiągnąć związane było częściowo z Wizjami Mocy i Jednoczącą Mocą, ścieżką filozoficzną stworzoną przez Jedi, polegającą na wyczuwaniu zmieniających się prądów Kosmicznej Mocy i ich interpretacji, w oparciu o własną wiedzę i madrość. Mistrzem tej techniki był niewątpliwie Yoda. By opanować ta zdolność Devia będzie musiała podszkolić się w Wizjach Mocy i przede wszystkim poznać podstawy i zasady związane z Jednoczącą Mocą, która stanowi rozwinięcie Wizji.
Póki co doświadczała tylko niejasnego i mglistego przeczucia, że coś się wydarzy i z każdą chwilą było to wyraźniejsze. Miasto na chwilę zamarło.
W końcu napięcie sięgnęło zenitu i rozległ się potężny huk kilku eksplozji, na tyle potężnych, że zatrzęsła się ziemia...

Niestety ale łączność HoloNetowa siadła w całym mieście (każda rozwinięta planeta posiadała własne przekaźniki połączone z tymi umieszczonymi w kosmosie, zaś mniejsze komunikatory łączyły się najpierw z planetarnymi, bo same miały zbyt mało mocy by połączyć się z kosmicznymi. Gdy takowych planetarnych stacji nie było to wykorzystywano systemy statków i okrętów, jednak z takim Devia nie miała połączenia), zaś wychodząc na ulice dostrzegła olbrzymie słupy czarnego dymu, unoszące się z różnych części miasta. Ich ilość i rozmieszczenie sugerowało cztery miejsca ataków.
Na ulicach panował zamęt, ludzie wybiegali ze swoich zakładów i biegli do swoich domów, by chronić rodziny, nieliczni Protektorzy biegli zająć stanowiska bojowe, w mieście rozległy się syreny alarmowe, informujące o ataku powietrznym.
Przedzierając się przez przedmieścia Devia usłyszała najpierw odległy jazgot silników a potem mogła dostrzec nadciągające z południowego zachodu myśliwce. Nim zabrakanka zdążyła dobiec do centrum rozpoczął się atak. Myśliwce Scyk rozpoczęły ostrzał ulic, budynków i murów, Dunelizardy osłaniały transportowce, które lądowały w różnych miejscach miasta. Z ich wnętrza wyskakiwali najemnicy jakieś grupy przestępczej oraz Strażnicy Śmierci. Dla laika wyglądali jak inni Mando, nosili niemal identyczne pancerze, tylko z innymi oznaczeniami i z delikatnymi zmianami w kroju. Na ulicach rozpętała się prawdziwa wojna.

Przemykanie ulicami nie było w tej chwili łatwe. Większosć "zwykłych" obywateli Keldabe dotarła do domu i się uzbroiła. Całe rodziny stanęły w oknach zaprojektowanych do wymiany ognia i ostrzeliwała napastników, którzy poruszali się ulicami. Wszędzie śmigały bolty, rozbijające mury i kryjówki najemników. Pędzące po niebie myśliwce atakowały co zażarcie broniących się Mando, umożliwiając tym samym dalszy pochód najemników i Mando ze Straży Śmierci.
W pewnym momencie Devia została przyszpilona przez ogień kilku najemników, którzy zmusili ją tym samym do wejścia w boczną uliczkę. W tej chwili była celem obu stron, gdyż broniący się nie wiedzieli kogo w sumie popiera, musiała być bardzo ostrożna, by nie wpaść w krzyżowy ogień.
I jakby tego było mało w końcu wyczuła to, czego się najbardziej bała - ujawnił się ktoś władający Mocą, będący po Ciemnej Stronie Mocy. Bardzo szybko zmierzał on w kierunku wieży MandalMotors.

Łączności nadal nie było, więc Devia nie ostrzeże Quinlana przed nadciągającym zagrożeniem. Musiała wiec polegać na tym, że sam się zorientuje w sytuacji, skoro ona sama wyczuła nadciągającego inkwizytora.
W tej chwili uniknięcie walczących było niemożliwe. Devia znalazła się miedzy młotem i kowadłem. Z prawej strony od wyjścia z alejki zabarykadowali się Protektorzy. Z lewej zaś Strażnicy Śmierci. Próba wyjścia z alejki skutkować będzie znalezieniem się na linii ognia walczących i niechybną śmiercią. Musiała wiec wykombinować w jaki sposób wydostać się z tego potrzasku, mając ze sobą swojego R2.

W alejce znajdowało się troje drzwi, dwa wejścia po prawej jedno po lewej. By zmierzać w kierunku wieży lub portu musiała wybrać to wejście po lewej. Wejście do środka nie było takie proste, to były grube, metalowe grodzie, antywłamaniowe (pamiętajmy to stolica Mando, ludzi sfiksowanych na punkcie bezpieczeństwa i tworzenia z domów fortec). Próba ich zwykłego wyłamania się nie powiedzie, gdyż do tego trzeba dosyć konkretnej siły. Ostrzał z blastera byłby dobry, jednak to długo trwa i zwróci uwagę innych osób. Wyważenie Mocą w zasadzie też narobi hałasu, nie mówiąc już o tym, że to nadwyręży nieco siły Devii. Ostatnia opcja to miecz i tu się sprawdzi idealnie.
Największym mankamentem planu było fakt, że domy nie stały opuszczone. W środku znajdowała się trzyosobowa rodzina Mandalorian, wiec trzeba było rozsądnie założyć, że przynajmniej jedna osoba ma broń i pancerz. I na pewno ten ktoś będzie swojego domu bronił przed napaścią. I tak w całym mieście...

Niestety ale R2 nie otworzy drzwi bez dostępu do odpowiedniego portu przystosowanego do obsługi przez droidy astromechaniczne, a czegoś takiego tutaj nie było. Sprzedawca poinformował wcześniej Devię, że droidy nie były zbyt popularne na Mandalore, więc budynków nie tworzono z myślą o ułatwieniu im pracy lub dostępu. R2 był tutaj całkiem bezradny. Pozostawało tylko wejście siłą...
A to na pewno nie spodoba się kryjącym się we wnętrzu Mando. Wszelkie nieautoryzowane wejścia do budynku uaktywniają alarm, co skutecznie zwróci uwagę mieszkańców. A ci pytać nie będą, tylko będą strzelać. Keldabe i wszystkie znajdujące się w mieście budynki zaprojektowano z myślą o stawianiu oporu w trakcie długiego oblężenia. Domy miały stanowić twierdze, ulice zaś idealne miejsca do zasadzek i bardzo trudnej walki ulicznej. W tej chwili konstrukcja Keldabe działała na niekorzyść napastników. I Devii.

Devia nie musiała się zbytnio wysilać przy rozglądaniu się po okolicy. Z powodu walk wiele budynków ucierpiało i na ulicach zalegały kawałki gruzu. Do tego na prędce zaimprowizowane barykady, składające się z pojazdów, straganów i skrzyń. Przeszkód było tutaj na prawdę sporo i praktycznie wszystko dawało się wykorzystać w walce.
Protektorzy nie odpuszczali i nawet zaczęli wygrywać, gdy nadleciał jeden z myśliwców Scyk, który ostrzelał ich pozycje, zabijając kilka z nich, przez co pozostali musieli się cofnąć, zaś najemnicy, piraci i członkowie Straży Śmierci napierali dalej. Z powodu braku wsparcia z powietrza Tradycjonaliści z wolna przegrywali.