*Tang powoli wychodząc na zewnątrz poczuł sporą radość, że znowu tutaj się znalazł. Rozejrzał się dookoła w poszukiwaniu swoich synów, ale ich nie zauważył, co go trochę zbiło z tropu, ale zaraz też zawołał głośno* Chłopcy! Wychodźcie! Koniec Zabawy!*Wszystko to naturalnie wypowiedział w Manda'o, więc tylko A'den mógł go zrozumieć. No i komandosi. I rzeczywiście po chwili z wysokich traw i zza "pagórków" wyłoniły się cztery postacie w pancerzach Mandaloriańskich. gdy zdjęli hełmy od razu okazało się, ze to klony, choć zmienili się nieco. Każdy z nich miał inną fryzurę, eksperymentowali nawet z ich kolorem, choć Tang i tak wiedział kto jest kim. Od razu padli sobie w ramiona, gdyż nie widzieli się od dawna. A'den postawił na ziemi Malkita i również dołączył się do tego rodzinnego przywitania*

*W końcu skończyli się obejmować, poklepywać i wzajemnie prawic sobie komplementy typu "Ooo A'den'ika do fryzjera poszedłeś? Vader fryzurkę ci robił?[/i]. Zainteresowanie przeniosło się zaraz też na ich gości. Sigmy Seco znały ale już jego syna to nie bardzo, zawsze na misji a odkąd zdezerterowali to się tutaj ukrywali. Tang więc wyszedł przed nimi i przedstawił ich po kolei* Ad'ike to jest Malkit, synek Seco oraz Fler. Malkit, to jest Brexor, Dral, Tracyn oraz Ven, moi synowie i bracia A'dena. *Z pewnością się polubią, bo Sigmy maja większą skłonność do żartów i do psot, nie tak jak zwiadowca. Rzeczy postanowili wynieść później, teraz trzeba pokazać nowy dom Secorshy* Chodźcie, pokażę wam, gdzie zamieszkacie... *Zachęcił ich gestem ręki i ruszyli cała grupą w stronę pagórków, zatrzymując się w końcu przed jednym z tych większych. Po rozsunięciu siatki maskującej ich oczom ukazały się całkiem solidne, durostalowe drzwi* Cóż, trzeba nad wszystkim jeszcze popracować, ale jak Fler przybędzie to pewnie z radością uczyni ten dom bardziej... przytulnym

*Roześmiał się słysząc pytanie Seco ale zaraz się skrzywił, wiadomo kac, a klony tylko popatrzyły na siebie i dodały cicho* Choroba dnia poprzedniego... *Uśmiechy na twarzy i zaraz też zabrali się wspólnie do odsłaniania w całej okazałości nieco podziemnego domu. Obeszli pagórek, zdejmując z okiennic i innych metalowych elementów siatki maskujące, tak, że Seco mógł już przez szyby okien zajrzeć do środka.* Mandaloriańskie budownictwo się nieco różni od typowo Coruscańskiego. Ale zobacz, żadnej ziemi, wszystko porządne *Wpisał kod dostępu i drzwi się z sykiem otworzyły. Przejście było szerokie i wygodne, częściowo zagłębione w ziemi. Tang wszedł pierwszy, po paru schodkach w dół. W pomieszczeniu panowała całkiem dobra widoczność, zwłaszcza w pełnym słońcu. Ściany były murowane i pokryte glazurą, tak ,ze nie odbiegały standardem od porządnych mieszkań na Coruscant. Poza tym to co w każdym domu, podłoga, solidny sufit, lampy, ale brak ozdób. Było też kilka mebli, ale to raczej skromne, szkieletowe wyposażenie* Wszędzie jest podobnie, na zakupy trzeba polecieć do Keldabe bądź na inną planetę. Ale to da się załatwić wszystko. Czujcie się jak u siebie w domu... *Tang wciąż się uśmiechał do kaleesha i jego synka, mając nadzieję, że im się tutaj spodoba. Domek był całkiem przestronny i na pewno lepszy od tego mieszkania z Coruscant*

Dobra, nie ma sprawy. I tak stało i się marnowało... *Rzekł siląc się na jakąś tam skromność i do tego tonem starał się dać mu do zrozumienia, że to żaden problem. W końcu poklepał go po plecach i się uwolnił z uścisku.* No dobra, ja idę do siebie wypocząć, bo zaraz padnę... za dużo tego. Brex i Dral zajmą się wypakowywaniem rzeczy to potem ci pomogą. Rozgość się *Jeszcze raz klepnął go w ramie po czym wyszedł wraz z reszta swoich synów, by z nimi porozmawiać. Potem Tang udał się do swojego domku rodzinnego, gdzie spędził dzieciństwo. Jak tylko tam dotarł to padł do łóżka i zasnął*

*Od czasu ich odlotu minęło kilka dni, tak to już jest w przypadku podróży nadprzestrzennych, najwięcej czasu pochłania sama podróż. Nie ma co się rozpisywać o całej trasie czy lądowaniu, wszystko przebiegało normalnie i bezproblemowo, frachtowiec opuścił nadprzestrzeń i wszedł w atmosferę planety kierując się w stronę siedziby klanu Fibal. Sigmy z pewnością ich wypatrzyli i czekali tylko na lądowanie. Gdy to zakończyli, to Tang wraz z A'denem opuścili rampę i zeszli po niej. Klony, którzy pilnowali terenów graniczących z tą niewielką osadą pomachali im rękoma i wrócili do patrolu. Jedynie Ven i Tracyn zajmowali się dalszym porządkowaniem poszczególnych domostw.
Dalej życie potoczyło się swoim leniwym rytmem, sprawozdanie z podróży jak i z sytuacji na Mandalore, zwykle rozmowy, potem zabawy, kolacja i tak dalej...*

*na nieszczęście kręcił tam się ktoś jeszcze. Malkit już od pól godziny próbował ustrzelić A’dena z blastera na wode, który napełnił sokiem, żeby była lepsza siła rażenia, jak to inny z klonów mu podpowiedział,. Kryjący się za jednym z pagórków, lezący na trawie gówniarz owadzim wyglądzie czołgał się jak prawdziwy żołnierz, wietrząc ząbki w  uśmiechu, ze zaraz sięgnie swojej ofiary. Znieruchomiał i wycelował dokładnie i nagle spoważniał, i podniósłszy gadzią główkę nastawił błoniaste uszka, kiedy zobaczył nową osobę. No nie wypada przy gościach zabijać…*

*A'den jeszcze raz spojrzał na kobietę i skinął jej głową* Su'cuy. *Powitał ją w języku Mando'a po czym spojrzał jeszcze na Tanga i nachylił się by mu coś powiedzieć* Malkit tutaj poluje buir, wiec uważaj... *Uśmiechnął się rozbawiony po czym oddalił się szybkim krokiem, znikając gdzieś za pagórkiem. Tangorn rozejrzał się szybko po okolicy, wyszukując poruszającej się trawy i chyba udało mu się coś dostrzec.* No problem to nie będzie. Chodź za mną... *Pozostawił tak skutera na miejscu i obszedł nieco pagórek podchodząc do niewielkiego zagłębienia w ziemi. Odsunął nagle jakąś sieć maskującą i ich oczom ukazały się metalowe drzwi. Wpisał szybko kod dostępu i rozsunęły się one z sykiem* Zapraszam do środka. Może i jest skromnie, ale na pewno wygodniej niż w lesie... *Wszedł pierwszy i wytarł od razu buty na wielkiej wycieraczce w niewielkim holu. Po lewej znajdował się mały salon, po prawej kuchnia a w głąb wzgórza prowadził korytarz z drzwiami po bokach. Było przestronnie, ale skromnie. Od razu było widać, że mieszka tutaj tylko Tang, gdyż brakowało tzw. kobiecej ręki*