Kiwnął tylko głową na jego pytanie. Nie miał ochoty myśleć na jakikolwiek temat. Nawet nad odpowiedzią. Nie dość, że nie był rozmowny, to jeszcze ból kompletnie go otępiał. Zazwyczaj brał jakieś proszki przeciwbólowe, ba...Miał jakieś przy sobie, ale Shakti wielokrotnie mu powtarzała, że jego branie leków zahacza powoli o lekomanię. Dlatego też, dla własnego bezpieczeństwa wolał się powstrzymać od doraźnej pomocy farmakologicznej. Po wysłuchaniu wszystkich informacji i zakodowaniu ich, skinął głowa w podzięce właścicielowi stoiska i skrzywił usta. Odepchnął się od lady i odszedł od stoiska, nadal rozglądając się za swoim pilotem. Był ciekawy, co ona tak długo wyrabia. Nie była typową kobietą, dlatego też kupno fatałaszków z pewnością odpadało. W końcu jednak nie wytrzymał, sięgnął do kieszeni i wyciągnął opakowanie leków przeciwbólowych o chwytliwej nazwie "PAPA". Wyciągnął dwie tabletki i bez zbędnych ceregieli włożył je sobie do paszczy i przełknął.

-{Też prawda, że zależy gdzie szukać. Ale na żadnej z naszych planet już dawno nie byłam. A on nie jest tragiczny. Jak na obcego rzecz jasna.}
Jasne, czasem miała ochotę go zastrzelić, kiedy nie rozumiał najprostszych w jej odczuciu pojęć, ale z drugiej strony on też mógł się irytować, tłumacząc jej po raz kolejny coś z funkcjonowania komputerów.
Shakti nie miała paranoi, ale to nie znaczy, że nie zwracała uwagi na otoczenie i ewentualne zagrożenia, jakie mogły czaić się w okolicy.
-{Dok trzeci}
Powiedziała z roztargnieniem, bo właśnie zauważyła szukanego przez siebie mężczyznę. Który znowu zjadał jakieś tabletki. Chyba naprawdę trzeba będzie odstawić go do jakiegoś lekarza. Albo załatwić odwyk. Wyciągnęła komunikator i szybko wybrała kontakt do Garretta.
-Jak skończysz się faszerować lekami, to wracaj na statek.
Nakazała i rozłączyła się, zanim miałby szansę odpowiedzieć.
-{Tam}
Wskazała Mandalorianinowi drogę i ruszyła przodem w kierunku, gdzie stal jej statek.

Garrett za żadne skarby nie dałby się przywlec do lekarza. Co prawda, czasami miewał problemy z neurowczepem, albo swoimi rękoma. Ale to raczej kłopot w elektronice i lepiej by zobaczył to jakiś dobry cybernetyk, niż neurochirurg albo inny konował. Odebrał komunikator, gdy stał tak w porcie i popijał kawę. Jak już wspomniano, nie była ona wyższych lotów, ale skoro nie można mieć nic lepszego, to nie ma co narzekać. Po odebraniu komunikatora, zauważył Shakti wlekącą się z tobołami do swojego statku. Kiwnął tylko głową, nawet nie chciał odpowiadać. Ruszył więc do statku, nie miał nic lepszego do roboty. Poza tym, głowa bolała go tak mocno, że nie był wstanie dzisiaj niczego wypić. Nawet jeśli chciał się zabawić, to teraz wszelkie chęci zostały mu odebrane poprzez uszkodzenie systemów neurowczepu, które wymagały natychmiastowego resetu. Owy błąd bowiem wpłynął również na jego implanty siatkówek i cały system HUD wyświetlał ogromny napis "ERROR!"

{Ja muszę czekać na transport}
Stwierdził spokojnie A'den bo w sumie mu to nie przeszkadzało. Potrafił o siebie zadbać, a sam widok jego pancerza sprawiał, że większych problemów nie napotykał. Musiał tylko poczekać aż Tang przyśle tu po niego kogoś. Przyleciał tutaj jakimś starym gruchotem, którego miał opchnąć u Bachsa. Co się oczywiście udało.
- {Po co tu w ogóle przyleciałaś?}
Zapytał nagle klon. Bo jedynymi osobami, które szybko chciały opuścić Nar Shaddaa byli z reguły uchodźcy rozczarowani tutejszym życiem. Inni zdawali sobie sprawę z tego, jak wielkie jest to szambo.

- {Rozumiem}
Odpowiedział A'den i nie zagłębiał się w temat, idąc dalej w milczeniu. Mimo natłoku istot różnych ras nie miał większego problemu z przemieszczaniem się, bo nikt nie chciał zostać potrącony przez faceta w pancerzu. To po prostu bolało. Ale niektórzy, co bardziej odważni szli na czołowe i się przepychali, ale A'den na zaczepki nie reagował.
- {Zastanowię się}
Po niego miał co prawda ktoś przylecieć, ale dopiero za kilkanaście godzin a to trochę długo a załatwił już większość swoich spraw. Ale miał pewien interes do kogoś na Mandalore i rozmyślał, czy by nie wykorzystać okazji i nie zabrać się z tą Mando. Ale z drugiej strony wiedział o niej tylko tyle, że pochodzi z klanu Skirata. Ryzyko.

„Że co?” Rzuciła do przechodzącego mężczyzny. To była jedna z tych chwil, kiedy naprawdę miała ochotę zrobić mu krzywdę. Tak, żeby mu nawet najlepsze protezy nie pomogły. Nie dość, że aruetii zachować się nie umie, to jeszcze na jej statku zamierza mówić, co ona ma robić?  Po minie i odruchowo zaciskanych pięściach widać było w pełni jej hamowaną ostatkiem sil złość.
-{Zostaniesz, żeby coś zjeść?}
Odwróciła się do Mandalorianina, by odwrócić swoją uwagę od wizji plamy z mózgu hakera gdzieś na ścianie. Zdecydowanie byłoby z tym za dużo sprzątania, więc wolała nie wprowadzać jej w czyn. Wprowadziła Mandalorianina do głównego pomieszczenia statku. To miejsce także pozbawione było zbędnych ozdób, ale przynajmniej stała tu kanapa i parę krzeseł, by można było usiąść. Nawet stół był, nieduży ale jednak. Widać jednak było, że nieczęsto ktokolwiek tu przebywa.
-{Zaczekaj chwilę, proszę. Zaraz coś przygotuję.}
Zgarnęła ze stołu komputer Garretta, a z jednego ze schowków nieszczęsny kabel. Z tym sprzętem przeszła do kajuty hakera i z rozmachem „postawiła” rzeczy tuż przed jego nosem.
-Haar'chak! Co ty robisz? Doprowadź się do porządku w miarę szybko. I zachowuj jak istota cywilizowana.
"Cholera" był najłagodniejszym ze słów, które teraz cisnęło jej się na usta. Postanowiła jednak zaczekać tu krótką chwilę, żeby sprawdzić, czy nie trzeba będzie na przykład pomóc mu do czegoś się podpiąć.

No cóż. Wiedział, że nie przestrzega teraz żadnych norm zachowywania się w mandaloriańskim domu. Kiedy usiadł przy swoim biurku, zawisł na moment przed nim i zdjął buty. Zgodnie z tym, co nauczała go Shakti. Będzie musiał ją później w jakiś sposób przeprosić, wiedział, że ona trzyma urazę bardzo długo. Jest pamiętliwa i mściwa. Zresztą, podobnie jak Garrett. On jednak był mniej ostry w sposobach zemsty. Uruchomił komputer. Potrwało to dosłownie kilkanaście sekund. Kiedy system operacyjny załadował się, haker podpiął swoje protezę ręki do komputera. Otworzył specjalne oprogramowanie i skrzywił usta. Otworzył okno poleceń i wpisał odpowiednie komendy do edytora. Wszystko to zajęło nie więcej niż pięć minut. Kiedy cały reset był już przygotowany, haker nacisnął kursorem przycisk "Wykonaj". Komputer zareagował bardzo żwawo, wydał bowiem komunikat werbalny.
-Wykonanie resetu protez wiąże się z ich kilkuminutową dezaktywacją, prowadzącą do chwilowego paraliżu, utraty wzroku, a nawet możliwością trwałego uszkodzenia mózgu. Proszę potwierdzić swoją decyzję.-Haker robił to już tyle razy, że od razu potwierdził polecenie. Polecenie zostało przesłane do całego systemu, tak więc od teraz na pięć minut Garrett nie mógł ruszyć rękoma, był kompletnie ślepy, a jego neurowczep był nieaktywny.

Ostatnio edytowany przez Garrett Kalosi (2012-05-23 21:31:06)

Wracając Shakti mogła się przyjrzeć bliżej twarzy A'dena. Jeśli kiedykolwiek spotkała lub widziała Jango Fetta, lub też któregokolwiek z jego klonów to z pewnością rozpozna jego twarz. A jeśli tej "przyjemności" nie miała, to po prostu powita ją przystojna twarz młodego mężczyzny o nieco ciemniejszej karnacji, czarnych włosach i brązowe oczy, pozbawione jednak ciepła czy jakiegoś rozbawienia. Pozostawały czujne i zimne.
- {Nawet ładny statek... i funkcjonalny. Jakie ma uzbrojenie? Standardowe? }
U Mandalorian pojęcie ładny było raczej marnym komplementem. Za to funkcjonalny już nieco lepiej, a przed dalszą opinią się póki co A'den wstrzymywał.
- {Mój ojciec to samo powtarza i nauczył nas wszystkich gotować. Sam świetnie to robi... z każdej odwiedzonej planety kilka przepisów przywoziła potem ćwiczył... czasem kuchenkę podpalił przy bardziej skomplikowanych i dziwnych instrukcjach... ale kto by się przejmował}