*Tangorn poczekał na Fler w pewnym oddaleniu od osady, zastanawiając się o co jej tez może chodzić. Prawdopodobnie o pochodzenie myśliwca i droideki, bo to było dosyć intrygujące zagadnienie. Obiecał też sobie, że będzie spokojny i nie będzie się darł na nią jak w wojsku na di'kutów. Zależało mu raczej na zdrowej atmosferze tutaj.* No dobra, to o co chodzi? Tutaj nikt nas nie podsłucha, Brex i Ven są dalej na północny wschód od nas. *Starał się mówić spokojnie, bo początkowa wściekłość już z niego uchodziła.*

*Spojrzał na kontrolkę którą mu ona podała po czym wyciągnął rękę ale zamiast wziąć do ręki urządzenie to objął palce jej dłoni i zamknął je* Ufam Ci tak samo jak ufam Seco i jeśli tylko Dral potwierdzi twoje słowa, to możecie zatrzymać droidekę. Nie możecie się wypierać wszystkiego, bo coś mi by nie pasowało. Zawsze coś się znajdzie, ale musimy się nauczyć akceptować nawzajem. *Mówił cicho, lecz stanowczo, czyli nie przyjmował odmowy. Chciał by się im tu jakoś dobrze wspólnie żyło, więc musieli dojść do kompromisu. A to wymagało poświęcenia z obu stron* Co do prawdziwego życia... to też chcę takie mieć, w miarę możliwości. Proszę was tylko o to, że jak chcecie z kimś porozmawiać przez komunikatory na odległość większą niż 100 km to zgłoście się po prostu do mnie, mamy zakamuflowaną sieć komunikacyjną której nikt nie wykryje. Poza tym domy są z góry osłonięte, a nawet jak ktoś je wypatrzy, to weźmie je za osadę rolniczą... bo za niedługo mam zamiar zaorać parę pól. Trzeba się z czegoś utrzymać... *Przedstawił jej swój nieco mglisty plan, by utwierdzić ją w przekonaniu, że i jemu tez zależ na normalnym życiu a nie na wiecznym ukrywaniu się w strachu, że ich odnajdą. Jak będą przestrzegać tylko kilku prostych zasad to się to uda. Musi* Tak, jesteś kobietą, dlatego trzeba was tylko odrobinkę przeszkolić jak się zachować z konkretnych sytuacjach. Resztą się zajmiemy my... a teraz co chciałaś mi jeszcze powiedzieć?

Wybacz, ale takiego życia jak Mando nie dasz rady wieść. To trzeba mieć tutaj... *Pokazał gestem swojej serce i lekko się uśmiechnął. Nie chciał ich zmuszać, by przestrzegali wszystkich jego zasad, ale dla świętego spokoju jakieś muszą. Jeśli jednak szuka bezgranicznej wolności to się srogo przeliczy... takie coś już nie istnieje, nie tutaj.* Cóż... jeśli nie możesz to szkoda... myślę, że w końcu byłoby tu nam całkiem miło... *Westchnął bo jak oni będą uciekać wszędzie to chyba nigdzie nie zaznają spokoju. Ale nie oceniał, nie potępiał... w końcu ich przywitanie nie było najwyższej klasy. Trzeba to będzie bardziej dopracować, jeśli mają się nie zdradzać przed nikim...* Wiadomość dla Mandalora? Musiałbym ją zobaczyć, bo nie mam ochoty nadstawiać karku jeśli to będą jakieś niepomyślne wieści... ale jeśli powiadasz że wojna to zgaduję ,ze przeciwko Imperium, co średnio mnie interesuje... mogę to zobaczyć? *Nie podobała mu się za bardzo wizja walki z klonami Jango Fetta, z klonami takimi jak jego synowie. Ale jeśli tylko by odnalazł Skiratę i porozmawiał z nim, to może by wspólnie doszli do czegoś, by ratować klony*

Ja mówiłem o sercu i duszy wojownika... a kto co sam chowa w sercu to nie nasza sprawa. *Po chwili jednak jego wyraz twarzy sie zmienił. Fler może i zrobiła to nieświadomie, ale obraziła honor Tanga, przez co jego oczy niebezpiecznie się zwęziły i teraz powoli wypowiadał każde słowo by nie przesadzić* To co według ciebie mam robić, co panno była prawie Jedi? Rzucić się na Imperium? Mam rodzinę, o którą muszę się troszczyć. Chcę, by mieli choć namiastkę prawdziwego życia, ale w tym celu trzeba przestrzegać kilku reguł. Oni to wiedzą... dla nich jestem gotów wsadzić sobie swoja dumę i honor głęboko w shebs, byleby ich Imperium nie dopadło. Mogę tutaj nawet tkwić jako zwyczajny rolnik... ale jak ty tego nie rozumiesz to Twoja sprawa, nie moja... *Tangorn odebrał od niej płytkę i przyjrzał się jej uważnie, by nie patrzeć na Fler. Podłączył płytkę do komunikatora i odpalił* Zobaczmy co tutaj mamy...

*Obraz ożył błękitną mgiełką, która szybko uformowała siew  kształt. Kształt osoby, choć wielu nie nazywało go osobą. Znany, rozpoznawalny. Powłóczysta peleryna spływająca z ramion, zakrywająca całe potężne metalowe ciało. Znajoma maska-czaszka Grievousa, zza której zerkały gadzie oczy, pokryte bielmem, zmęczone, ale nie ugięte. Hologram ożył, i zaczaił się przekaz*
Witaj, czcigodny Mandalorze *odezwał się miniaturowy Grievous głosem metalicznym, silnym, pełnym pewności, ale też czegoś na kształt szacunku, choć było to bardzo ulotne, nietrwałe*
Ta wiadomość to nie żart. Jest aktualna. Kontaktuje się z Tobą jako z wodzem honorowego, szlachetnego ludu wojowników z propozycją, aby Twoi ludzie w końcu stanieli na arenie galaktyki z tym, co mają najlepszego. Najlepszego karabinem, jako co którzy władają nim najlepiej, by w końcu zgarnąć należną im chwałę. Nie doszukuj się w tych słowach podstępu, wiem doskonale, że tak zwane dobro galaktyki nic dla was nie znaczy, ale wiem, ze walka jest dla was sama w sobie celem. Verde
*postać poruszała się bardzo niewiele. Cała jego gra polegała na głosie*
Istota, która dostarczyła ci te wiadomość skontaktuje cie ze mną, jeśli takie będzie twoje życzenie.
Jeśli skorzystasz z mojej propozycji, wasz sztandar będzie sial trwogę. Jeśli nie – wojna i tak się odbędzie. Ale bez was.
*I przekaz się urwał*

*Właściwie to spodziewała się ciosu i to by przyjęła ze spokojem, a nawet ulgą. Podniosła jednak głowę z wyrazem lekkiego zdziwienia, ale dopiero wtedy, kiedy zwrócił się do niej. Znowu zaplotła ze sobą ręce* W bagno? *powtórzyła, jak ciche echo, a  potem patrzyła, jak Tang próbuje odwrócić rzeczywistość siłą perswazji* Dostarczyłam ci wiadomość. Teraz cie z nim skontaktuję *wyciągnęła rękę i nie pytając o nic, zabrała mu komunikator* Wedle Twojej woli *odparła. Jej głos nadal był bardzo miły dla ucha, ale pusty, bez emocji. A przynajmniej bez takich, które chciałaby przed nimi wylać. Ukleja na gołej ziemi, a  komunikator postawiła przed sobą, jak emiter taktyczny. Uruchomiła przekaz, wybrała ukrytą opcję i wprowadziła kod dostępu – swój odcisk palca. Miganie diody było oznaką łączenia. Czyli adresat był dostępny*

Tak, bagno do cholery... kobietami łatwo manipulować górnolotnymi hasłami... Wojna? Jaka wojna? Czym? Nie ma armii droidów, wyszkolenie zwykłych żołnierzy trwa lata... a Mando? Jak jest nas kilka tysięcy na całą Galaktykę to by było wręcz cudownie... kilka setek to już dobrze... *Zaczął mówić sam do siebie i chodzić tam i z powrotem w lekkim zdenerwowaniu. Najpierw szok a teraz jeszcze... nie, trzeba porozmawiać i dowiedzieć się co chodzi po głowie temu chodzącemu trupowi* To jest nierealne... skąd on weźmie wojska? Przecież nie żyje... technicznie... ale sam też nie żyję.. technicznie. Wojna... pff... łatwo powiedzieć trudniej zrobić... a nie, łatwo zrobić a trudniej wygrać...*W końcu gdy nastąpiło połączenie to przystanął za Fler ale z daleka od odbiornika* Wołaj go, bo coś myślę, że sobie utnę małą pogawędkę z panem chodzącym trupem... jego to chyba nic nie zabije...