odp na:

*Pocięta bliznami szczeka Hakona opadła. Separatyści? Pokręcił głową po czym skierował się ku trapowi, by stamtąd ponasluchiwać, może jakieś nowiny, czy coś. Tam sobie usiadł, oparty o sciane. Nie czuł niczego złego, więc może naprawdę pomogą Nemedisowi? Sam już nie wiedział. Oparł łokieć łokieć kolano, a głowę o pieść i czekał, po prostu czekał na kolejną wieść, bardziej lub mniej bogatą w treści*

*W Hangarze trwała codzienna krzątanina. Ktoś zamiatał, ktoś pluł, ktoś klął, ciągał skrzynki, jednak najważniejsze prace z racji pobytu obcych były zawieszone i załoga, z zawadiackim Rudim na czele po prostu się nudziła. Kiedy Rudi, durosjański „kamerdyner” tego hangaru odebrał wiadomość z mostka, był w  stanie spoczynku na jednej ze skrzyń* Hmmm… mhmmmm… *mruczał, z przyłożonym do ucha komunikatorem bezwizyjnym* No ciekawe gdzie, ta wasza ekskluzywna taksówka blokuje mi  port już kilka godzin… nie, niestety, nie wytnę ci dziury w rampie palnikiem… może byście… *i zamilkł, ładując piętą w bok skrzyni, a  ciche trzeszczenie informowało, ze teraz mowi ten ktoś z drugiej stronie* ah, no to kokuś, juuuuuż… już wstaje, be odbioru *wyłączywszy komunikator wetknął go w  kieszeń, zeskoczył ze skrzyni i niespiesznie, ale tez grzecznie i kulturalnie podszedł do Hakona*
Eeem… proszę pana? *zaczął nie za głośno, stając naprzeciwko i wbił wręcz napastliwie ciekawski wzrok w szpetną twarz karabela. Zauważył już duzo wcześniej ze on jest niewidomy. Właściwie to nigdy nie spotkał niewidomej istoty. W obecnych czasach nikt by nie powoli sobie na zycie z takim kalectwem. No, chyba ze jedi. Ale każdy z  nich na pewno miał już od dawna zamówioną trumnę…* Mam informacje. Pan Nemedis czuje się lepiej, ale nie może być przewożony. Podjął decyzje ze zostanie na Widmie. Hospitalizacja może potrwać kilka dni, może tygodni,. Przez ten czas pan Nemedis wyraził chęć zakwaterowania Pana na Widmie. Statek zaś powinien odlecieć, bo potrzebny nam hangar… *urwał. Był przeskolony by konstruować zdania tak, by kontrahent miał trudniej odmówić. Ba – by nie odmawiał!* czy życzy opan sobie zobaczyć swoją kajutę? *zobaczyć – chyba zle słowo, pomyślał Rudi i strapił się troche, ze mógl dac plame czy sprawić przykrość*

*Durosjanin zaśmiał się serdecznie* Ależ skąd… jesteśmy, jakby to powiedzieć, takimi… miłymi duszkami kosmosu którzy… chętnie pomagają tym, którzy nie lubią niejakiego pana P, bo sami go nie lubimy…a z  pana przewoźnikiem nasz pan dowodzący jest… w takiej cichej przyjaźni wiec… Statek Widmo jest dla panów najbezpieczniejszym miejscem  kosmosie *rzekł składając ręce, podobnie jak to czasem robił generał. Jego gesty są zaraźliwe. Ale Hakon raczej nie powinien tego zauważyć*
Niedługo zapewne pozwolą panu na wizytę, a teraz – może pomóc z bagażem?

*Przygryzł Rudi dolną wargę, zmieszany, niepewny, co powinien zrobić, ale zaraz zadziałał instynkt, czy tam logika, i – cofnąwszy się podstawił pod dłon Hakona swoje ramie, by ten mógł go złapać. Nawet nie wiedział, ze to najwygodniejsza pozycja. Mo bo przecież nie weźmie go za rękę. Raz jeszcze się na niego obejrzał i skrzywił usta na widok plecaka. No, ciekawe, co taki robi na AmitiCe. I ciekawe, co każe z nim zrobić generał jak się dowie o tym kaprysie pana Nemedisa. Ale, jak już Rudi generała znał, choć osobiście to rzadko z  nim mówił, to spodziewał się ze jeszcze może z niego zrobić księcia. Miał jakiś dziwny dar do wyciągania z istot tego, co mu potrzebne. Choć czasami wydaje się to niepotrzebne. Żeby mu pozwolili myśleć, sam by te pieprzone wojny klonów wygrał i spokój by był. Choć i tak by się nie podobało i tak, pomyślał i ruszył wolno, bacząc na swojego „pasażera”*

*Widmo był niewidoczny aż do ostatniej chwili, kiedy Gizka przeleciała przez barierę. Kamuflaż nie był niczym nadzwyczajnym, zwyczajne załamanie kwitła i tak w  kosmosie rozproszonego, a  urządzenia zwodzące? To już tajemnica. Zaraz, kiedy frachtowiec osiadł, migająca lampka dała znać ze atmosfera jest wypompowywana, aż do chwili kiedy światełko miast migającego pomarańczowego stało się zielone, stałe, a  na płycie pojawiły się istoty. Przodowała dwójka: drobna gossmanianka i durosjanin. Reszta – personel techniczny i roboty zajmowały się swoimi sprawami.
„zapach” mocy był równie silny jak… trudno powiedzieć, co to było. Jakby wspomnienie zagrożenia*

*Nemedis otworzył oczy i gwałtownie ruszył się, przyjmując pozycje pół-leżącą. Widząc to, znajdujący się obok robot od razu do niego podjechał* Sir! Czy coś się stało? *Spytał odruchowo sprawdzając urządzenia.* Daj mi jakiś wózek... *Mruknął po chwili. Czuł Jedi, który rozbudził w nim długo tłumiony głód.* Idziemy na spotkanie z naszym małym przyjacielem... *Droid posłusznie podjechał z platformą lewitującą nad podłogą i pomógł na niej usiąść sithowi* Proszę usiąść. Tylko niech pan pamięta, że musi się pan oszczędzać. W razie wszelkich kłopotów zdrowotnych proszę informować mnie albo pana Oolba! *Powiedział otwierając drzwi sekcji medycznej. Platforma była wygodna, miała kształt wózka dobrze wbudowanego w podłużną deskę magnetyczną. Unosiła sie apre centymetrów nad ziemia, sterowało się nią za pomocą małej kontrolki lub wydając polecenia głosowe, idealne dla chorych.* Pójde z panem sir. *Dodał droid wychodząc z pomieszczenia, prowadząc za sobą platformę.*

Chwilę potem...

*Droid ostroznie prowadził za sobą niewielką platformę z sithiem siedzącym na niej. Nemedis miał na sobie odzyskaną już szatę, nałożoną na ubrania pacjentów. Przy pasie, od wewnętrznej strony przypięty był miecz o nietypowym kształcie. Twarz mrocznego zasłaniał kaptur.

...W końcu Nemedis dotarł do pomieszczenia przed Hangarem. Kierował się do miejsca, w którym wyczuł ten impuls... Tutaj znajdowały się monitory z kamer zlokalizowanych w hangarze. Sith mógł rzucić okiem na sytuacje na dole. Wylądował jakiś statek...

Quermianin w asyście droida - asystenta zjechał windą w dół. Ukrył się w cieniu, zaraz przy wejściu do windy, niewidzialny dla cudzych oczu. Przynajmniej tych, które nie powinny go zobaczyć.*

*Taken wyczuł bardzo wyraźną aurę mroku koncentrującą się wokół tego punktu Mocy, który wyczuł wcześniej. A więc Jedi był na pokładzie oraz Mroczny Jedi. Interesujące... i to bardzo. Tylko pytanie, kto tym statkiem tak na prawdę dowodził? Bo raczej nie ta istota przed nim... ten zwolennik Ciemnej Strony? Jeśli tak, to Taken wpakował się w niezłą pułapkę i musiał teraz postępować bardzo ostrożnie, by się nie pogrążyć.* Cóż... interesują was latarki Jedi, prawda? Mój hmm... przyjaciel, chociaż to słowo nie pasuje do niego za bardzo. Wie pani, wykiwać mnie chciał kilka razy. Szumowina jakich mało, ale dorobił się na okradaniu ciał poległych żołnierzy i generałów. Czasami jakiś złom, ale czasami właśnie znajdował latarki. No i sprzedaje je... wiadomo, nie tanio... ale widzę, że właścicieli tak wypasionego okrętu stać na taki bajer. *Mówił dosyć szybko i gestykulował przy tym żywo, starając się wyjść na przeciętnego handlarza, ale chyba będzie musiał za niedługo skończyć z tą szopką, jeśli Mroczny się ujawni. A zrobi to na pewno... tylko do tego czasu lepiej chyba opuścić hangar, gdzie działka ochronne mogą go łatwo rozsmarować po powierzchni*

*Pozornie niegroźna gossmanianka obserwowała go w  milczeniu i dopiero jego wzmożona aktywność werbalna i gestykulacyjna dały jej do zrozumienia ze ktoś pojawił się, kogo on widzi,. Na pewno nie generał, miała z nim stały kontakt. Wiec on… czuje coś?
Najłatwiej byłoby zapytać tego sitha, czy ich gość może być jedi. Ale nie pójdzie teraz do niego.* To wręcz idealna oferta dla nas. Nasz przyjaciel będzie wniebowzięty,, ma już spora kolekcje latarek. Czy możemy wejść na Twój pokład, byś mógł nawiązać połączenie? Jeśli sobie oczywiście życzysz, możemy udać się na nasz mostek