*Nemedis z coraz większym zaciekawieniem przyglądał się temu, co działo się przed nim. Ukryty w dobrym miejscu, miał widok na okolice. Nie uszły jego uwadze starania przybyłego Jedi, próbę odczytania uczuć Avy odczuł niemal na własnej skórze. Jednak, gdy Taken próbował musnac aure gossmanianki odbił się od czegoś innego... Tak jakby na aure tej istoty nachodziła aura innej i nie pozwalała jej zbadać. Nemedis poruszył się niespokojnie na platformie. To ciekawe, bardzo ciekawe...* Sir? *Droid spojrzał pytająco na sitha. Quermanin tylko dał mu znać ruchem ręki, aby nie przeszkadzał teraz.*

*Z pewnością mrocznymi pomyślał Taken, bo odczuł tą drugą aurę zaraz przy gossmaniance i teraz już dobrze zidentyfikował tego drugiego użytkownika Mocy. Mroczny Jedi, a może i nawet Sith? Śmierdziało pułapką na kilometr, ale teraz już się nie można było wycofać. Zastanawiające było jednak to, jak długo będą wspólnie grać w tą szopkę?* Z pewnością. Tak niezwykły statek musi mieć  wspaniały mózg... znaczy się mostek. Rozumie pani? *Rzekł wesoło i lekkim krokiem ruszył za nią. Nie stanowiła ona dla niego zagrożenia, a przynajmniej nie bezpośredniego. Póki co. Nie wiadomo jak sytuacja się rozwinie, gdy opuszczą hangar...*

*Ava naturalnie udała głupsza niż jest, ale i tak i tak odpowiedź brzmiała* Oczywiście *Mózg będzie zachwycony – pomyślała. Nieświadoma obecności Nemedisa, bo jak mogłaby być świadoma jako nieuzytkująca Mocy, prowadziła… Podniosła nadgarstek, nie krępując się przy gościu* Shakar, prowadzę gościa, ogarnij trochę! *Rzekła, jakby poganiała niesfornego synka. Jednak Ów „Shakar” nie odebrał, nic nie powiedział. Może miał dużo do ogarniania?* Pan wybaczy… nie chciałabym by złamał pan nogę

*Tymczasem „Shakar” zmrużył oczy, po czym jego durastalowe ciało skrzypnęło, kiedy odwrócił się do załogi. Miał trzy i pół minuty na ogarniecie, zanim dojdą* Macie wolne do odwołania, Ty zostań… *połowa Geonosjan opuściła mostek wyjściem dla personelu. Generał, uwolniony juz na dobre od rurek i aparatury sprawdził, czy wszystko jest w  porządku, czy wystarczająco prędko  razie potrzeby nadejdzie pomoc. Jednak miał kolejny raz nadzieje, ze nie będzie to konieczne. Wszak chcieli się… dogadać.*
Rudi, przeszukaj statek. Masz na to dwie minuty, niczego nie przesuwaj *polecił przez komunikator, po czym w wszystkie rozmowy zostały wyłączone a kontrolka zabezpieczona. Generał cofnął się. w miejsce, z  którego nie był widoczny od razu po wejściu na mostek*

<puszczam kolejke, u Nemedisa bez zmian, a o rozmowie Avy z Takenem nie wie, czyli porusza się dalej, w bezpiecznej odległości>

*Na statku niczego takiego nie mogli znaleźć, gdyż Taken postarał się o to, by wyglądać jak najzwyklejszy przemytnik, a wszystkie dżedajowskie rzeczy miał przy sobie.

*Wyczuł jej zdziwienie i konsternacje, więc czyżby o niczym nie wiedziała? Emocje nie kłamią i nikt nie jest w stanie wytłumić ich na tyle szybko, by tego nie wyłapać.* Nie uważam się za osobę głupia czy naiwną... już samo to nasze spotkanie jest dosyć niezwykłe, nie wspominając już o obecności na tym statku Jedi oraz... hmm... Mrocznego Jedi? Sitha? Nie umiem rozpoznać... Więc proponuję zagrać w bardziej otwarte karty... i proszę się nie martwić, nie zaatakuję pani. Jestem tylko spokojnym obywatelem, który liznął coś na temat Mocy... i sądzę, ze nie jest pani tym faktem zdziwiona. Podejrzewam nawet, że teraz mój statek jest przeszukiwany, prawda? *Gdyby jego rozmówczyni mogła wyczytać emocje kel dora to pewnie by się zdziwiła, gdyż biły od niego spokój oraz opanowanie, zupełnie nieadekwatnie do sytuacji. Skoro już się zdradził ostatecznie, to mógł też zagłębić się na chwilę w Moc, szukając jakiś powiązań, nici, które mogłyby pomóc mu w podjęciu decyzji* Ale nie będziemy tu tak przecież stać, prawda? Chętnie spotkam się z inicjatorem tego całego spotkania.

*Gossmanianka przez chwile była studnią szczerości, teraz, kiedy padła propozycja snowu zaczął siew  niej ruch. Nie nawiązała do przeszukiwania statku, tego nie trudno się byłow cale domyślać* Tak, widzi Pan,. Mroczni Lordowie i inne duchy czasem zdarzają się na Statkach z Legend… *podjęła niezobowiązująco, jakby z żartem. Widać nazwa statku pochodziła z tych opowieści przemytników o znikającym statku, statku pełnym duchów, upiorów. Każdy przemytnik zna tę legendę* Pośpieszmy się. Mostek to najbezpieczniejsze miejsce, wchodzą tam tylko przyjaciele *U ruszyla, niemal biegiem, niezadowolona, ze najpewniej „ich” sith zepsuł im dobry nastrój gościa. Teraz będzie czuł się jak w  pułapce i trudniej mu będzie przełknąć to, co zobaczy. Ale to czekało i pewnie już „bardzo się martwi”*

*Za to Nemedis był nieświadomy rozterek i Avy i Takena. Widać nie maskował się specjalnie, bo wiedział, że od początku Jedi mniej lub bardziej wyczuwał jego obecność. Więc, jaka różnica, czy czuł ją nadal, czy nie? Jak na upiora przystało, siedział na platformie, z rozglądającym się robotem stojącym obok. Od mostka dzieliła go krótka droga, dotarcie tam na palatformie nie zajęło by duzo czasu, tak więc, nadal się nie poruszał. Jednak, nie był uśpiony, cały czas był w pewien sposób gotowy do działania, o ile można być gotowym w jego obecnym stanie, na lewitującym wózku.*

*Podróż powrotna trwała dłużej niż z Avą. Generał ruszył całkiem niezłym tempem, jednak w miarę pokonywania drogi można było odnieść wrażenie ze w tym marszu wszystko mu wadzi, łącznie z własnymi nogami. Wyglądał, jakby bał się, ze korytarz pogrzebie go żywcem. Raz po raz strzepywał pelerynę ramionami lub kaszlał. Za sprawą „wypadku” z Kenobim uwolniony został od ograniczników jakie założyli mu separatyści, i nagle stał się żywą istotą, choć wiadomo, jak to technicznie wyglądało, to nagle uzyskał dostęp do wszystkich opcji psychiki normalnej, organicznej istoty. W tym przypadku wyraźnie było to wspomnienie wypadku za sprawą którego stał się cyborgiem. Reakcja na zamkniecie, na pomieszczenie i sytuacje z której nie można się wydostać. Coś w rodzaju stanu lękowego. Momentami nawet zamykał oczy, jednak nie odzywał się ani słowem, Takena zdawał się w ogóle przy sobie nie dostrzegać. Dopiero kiedy przed nimi widac było już jasne światło hangaru rozluźnił się, jeśli można mówić o rozluźnianiu w przypadku cyborga. Po prostu – poczuł się lepiej. Tak prosto byłoby go załatwić teraz…*