*Kiedy zobaczył środkowy palec to na chwile mina mu zrzedła, bo jakby nie było ten gest był negatywnie wymowny, ale zaraz poprawka, i pełne zrozumienia skinienie głowy Jenathazy. Pomylił się biedak. Inny by się wkurzył. Mavhonic nie. Wiele trzeba by go wkurzyć, bowiem cnota cierpliwości znana mu była.
Zainteresował się za to bardzo przedmiotem wookiego, choć na pierwszy rzut oka nawet nie wiedział, co to jest, jednak wyciągnął rękę po rzeźbę, i chwyciwszy laskę pod pachę zaczął sprawdzać ten numer z  główka, oglądając wszystko okiem znawcy*
sam to zrobiłeś? Hmm, ciekawe, żeby tak sprzedawać cos takiego na Couruscant, to zrobiło by furorę. „I Ty możesz urwac szturmowcowi łeb” *oddał zabawkę, a  jego zielone oczy zaraz zaczepiły się o klucz, przez co twarda skora na pysku spłynęła po obliczu jak deszcz po dachu*
nie, nie, to jest tylko male spięcie, tego nie naprawia się kluczem. Jeśli chcesz, to ci pokaże na czym to polega
*wookie podobno maja smykałkę do tych rzeczy. A nuż się czegoś nauczy? Jena przekręcił pytająco głowe, pozwalając jednocześnie by ruchliwe uszy przejechał się nieco na bok, a  wojny kosmyk czasrnosrebrbych włosów długości jakichś 40cm opadł w dół ciągnięty grawitacją zawsze prostopadle do podłoza*

*Jakoś to Mavhnonicka uwadze uszło. Znaczy się żel, może dlatego ze on nie używał i choć z całą pewnością ciezko było dbać o włosy długości 120cm co najmniej, to jednak dość plastyczne były i zarówno jeden kosmyk jak i cały warkocz spoczywający na plecach poddawały się ruchowi. Jena przymknąwszy oczy skinął łbem no i udał się niespiesznym, za to przy lasce wiele mniej kulawym krokiem do kokpitu, w którym widniała tylko jedna płaskorzeźba ba ścianie. Wyglądała jakby drzeworyt personifikacji wiatru. Czy jakos tak. na pulpicie rozbebeszona jedna z kontrolek, na która Mavhonic z miną inżyniera wskazał*
widzisz, Granharrze, to są flaki statku… spocznij proszę *i tak –zaprosiwszy towarzysza ma fotel drugiego pilota sam zasiadł to całego chaosu, założył okulary (tal, tak, ale nieźle w nich wyglądał. Takie normalne, do czytania) i z zadziwiającą sprawnością mimo grubych palcow – zabrał się za dłubanie*
chyba jakaś gizka ze mną zamieszkała tymczasowo i przegryzła to i owo…

*za to Jena, kręcąc ze sobą dwa kabelki zerkał na towarzysza trochę pytająco, widać komponując w umyśle jakieś scenariusze jego przeszłości* na pewno już latałeś takimi statkami, może nawet lepszymi *wyprowadził wniosek cichym basem. Skręcone druciki począł owijać taśmą. Jego myśli nie chciały opuścić wookiego bo… co  z nim zrobi? Zostawi na jakiejś planecie, tak jak chciał?
Kolejne dwa druciki, po czym zgarniecie wszystkiego do środka - założenie panelu*
Potrafisz zamknąć grodzie? W miejscu przez które wszedłeś będzie kontrolka, trzeba wcisnąć to, co pali się na czerwono… wtedy będziemy mogli startować

*no to tak trochę sztywno było, choć miało to proste uzasadnienie. Zatopiony w myślach Mavhonic skinął głową i wyprostował się na swoim siedzisku*
No to ruszamy… *i tłumacząc cicho co robi, puścił w ruch czarne pazury po przyciskach i pokrętłach. Teraz słychać było jego głos: bardzo zrównoważony, głęboki, niski. Starek poderwał się płynnie i posłusznie, a za szybą wszystko zaczęło maleć, kiedy zostawiali nar Shaddaa pod sobą* Żegnaj, księżycu przemytników. Powiedz mi… lub jakoś inaczej daj do zrozumienia, Gran, dokąd chcesz lecieć? *kątem oka spojrzał w bok błyskając zielenią tęczówki* Mozie jednak masz jakiś cel o którym nie chciałeś mówić w barze…

*skinął głową miękko, głęboko w takim niemym „ahaaa”, nadal spokojnie pilotując statek*
wiesz, bardzo wiele jest takich miejsc. Takich organizacji. Ja jestem z jednej z nich. Walczymy z Imperium. Jednak – to walka w przestworzach. Nie urwiesz nikomu głowy, a przynajmniej – nie dosłownie. *wzruszył ramionami* nie wiem, co mam z tobą zrobić, przyjacielu. Wziąć cie na swój statek?