Może to i lepiej, że nie było tutaj takiego porządku. Łatwiej będzie się zaaklimatyzować. Zin podszedł więc do lądowania. Na takim wielkim statku to żaden problem. Po prostu kilka prostych manewrów i już. Statek osiadł w hangarze. Kobdar wyłączył silniki, które chwilę temu furczały, huczały aż miło. Widać było, że to zdezelowany złom nadający się na wysypisko. Otworzyły się drzwi. Trap się wysunął, a inżynier wysiadł ze statku. Rozejrzał się. Pokiwał głową na boki i rzucił.
-Ja pierdole. Jaki kolos.-Powiedział sam do siebie. Nie wiedział, w którą stronę ma iść, toteż postanowił poczekać, aż ktoś do niego podejdzie. Może nawet sam kapitan. Rozglądał się dalej. Nie mógł się nadziwić ogromowi tego statku. Podrapał się po głowie i uśmiechnął się lekko sam do siebie. Nikt nie wie z jakiego powodu. Może to przez to, że Zin lubił duże statki. A to pierwszy taki statek, który widział w swoim życiu.

*W Hangarze pojawił się Darven. Szedł na spotkanie całej grupie. Ciężko stukał o podłoże laską - nieodłączną towarzyszką. Wyglądał tak jak zawsze, jedynie zmęczenie na twarzy (bo szata została wyczyszczona i pozszywana) świadczyło, że ma za sobą ciężkie dni. Spędził w sekcji szpitalnej trochę czasu - okazało się, że odniesona przez niego rana była jednak dość poważna i głęboka. Gdyby nie prowizoryczne opaturnki jeszcze z Widma, najprawdopodobniej byłby problemy ze zdrowiem i długa kuracja. Ale, dzięki podjętym zabiegom, poza utratą krwi i blizną nie stało się nic złego. Nadla miał nas obie opatrunek, skrywany pod szatą. Dla Zina i tak to bez różnicy - nie widział wcześniej Darvena.*

*Nie - Zin nie spędzi najbliższych godzin w hangarze. I już na pewno nie będzie grał w holoszachy. Na całe szczęście, obecnie nikt się nie zastanawiał nad "powierzaniem" bezpieczeństwa pana Kobdara. Ba, nawet nikt go nie pytał. I nikt się nie zastanawiał, czego ów inżynier chce czy nie chce. Gdy Darven się zbliżył, wszyscy mogli ujrzeć sporą teczkę akt pod lewą ręką.* Przejmuje obiekt. *Mruknął cicho zbliżając się do Droidów i Cathara. Ten drugi pokiwał głową. Darven tłumaczył mu jeszcze coś przez chwilę, ale tego Zin nie mógł dosłyszeć.* Naturalnie, sir... *Wyszeptał Cathar.* Proszę za mną, panie... Kobdar. *Rozległ się niski, mocny głos. Rzeczowy ton. Nie znoszący sprzeciwu. Darven zaczął iść jednym z korytarzy, a za nim poruszał się trzy osobowy oddział, który jest w stanie zmusić Zina, jeśli ten nie będzie chciał iść.*

http://www.swewok2.pun.pl/viewtopic.php?id=231 - kontynuacja

Stanął przed kolejnym oficerem. Spojrzał na statek korporacji i na swój złom. Zrobił to trzykrotnie. Podrapał się po głowie. Ogromna kasa czy klepanie biedy, ale uleczenie swojej zranionej dumy. Zin myślał. Wyciągnął z kieszeni pilot od swojego statku. Wyciągnął dłoń i nacisnął guzik, dzięki któremu otworzyły się drzwi i wysunął się trap.
-To na razie.-Skinął im głową i minął oficera. Zin wybrał jednak dumę, swą urażoną dumę. Podszedł do swojego statku. Wszedł po trapie, jednak pech chciał, że przy ostatnim kroku, Kobdar potknął się i stracił równowagę na jakiś czas. Kiedy już ją odzyskał, to spojrzał na oficerów.-Nic mi nie jest.-Powiedział z uśmiechem i wszedł do statku. Drzwi się zamknęły, trap się wsunął, a Zin rozpoczął procedurę startu, która na jego statku była bardzo skomplikowana. Po aktywowaniu wszystkich systemów, silniki włączyły się. Trzask, furkot i ogólny chaos. Maszyna wznosi się w powietrze, a statek opuszcza Kometę. Zin krótko po tym obliczył skok w nadprzestrzeń i wskoczył w nią, kierując się tym samym na Mandalore.

*Nie minęło 15 minut od rozkazu, i kolejny frachtowiec z serii „dziedzic” był już gotów do lotu. Tym razem był to „dziedzic 7” – szczęśliwy numer dla przesądnych. Generał nie był przesądny. Chyba. Z nim to nigdy nic nie wiadomo, w  każdym razie-  był logicznie poprawny.
A teraz także estetycznie. Chyba odwiedził jakiś prysznic soniczny czy inną myjnie, bo z jego pancerza znikły ślady krwi i smaru. Zieloną, ciężką pelerynę zastąpiła jej ekskluzywniejsza, granatowa wersja. Cztery rękojeści połyskiwały przy pasie. Generał nie potrafił ustać na miejscu. Łaził naokoło statku z łbem nisko, jak czający się do skoku vonskyr, no i… czekał? Nie, on się nakręcał, a  jednocześnie starał uspokoić. Każda sekunda tego podniecenia była cenna. Radość, lub też wściekłość, a może coś pomiędzy tymi dwoma uczuciami? Cos, co tylko kaleeshianin potrafi czuć. Zew.*

*No i ostatnim członkiem tego małego zgromadzenia był Mace, który pojawił się kilka chwil później, ubrany w swoją tunikę mistrza oraz płaszcz Jedi, jak za dawnych czasów, gdy jeszcze Zakon był poważana instytucją, a nie grupką uciekinierów przed Imperium. Wszedł on na pokład hangaru i zmrużył lekko oczy, patrząc na laskę oraz szatę Darvena. Wzbudzał w nim lekki niepokój, ale na pewno nie odruchy obronne. Innym razem z nim porozmawia o tym, gdy będą mieli wolny czas. Powoli podszedł do generała i skinął głową* Gotowy do drogi. *Cóż, ciekawe zgromadzenie. Cyborg, mistrz Jedi i przywódca Zakonu oraz tajemniczy mocowłądny... a wszyscy lecą na Hoth by zbadać sprawę dawno zmarłego Sitha*