Haris:
Niii, dzie tam, te worki waża po 12.45 kilo i mają po dwa uchwyty *widac to nie była fanaberia, tylko naprawdę prawdziwa, potrzebna tam u nich praca. Haris otaklował rozmówce wzrokiem. Chyba naprawdę był w  kiepskiej sytuacji finansowej. Ale tym lepiej – pocłechce się go premią i będzie dobry pracownik. Tylko ze on an swoim statku miał już wiele chujów. Ale na Widmie…*
dobra to ja myśle mu musimy umówic się w inne miejsce i po trzeźwości, bo nie wiem jak ty, ale ja nawalony jestem i zaraz może będę rzygał…a  może nie… *zgiął się nieznacznie, by w  podłoge spojrzeć* albo może jednak tak

Haris:
*znowu się wyprostował. Nieugiętym wzrokiem  dal wyskoczył, jak na prawdziwego a-juata przystało, po czym wstał. Też się testował. Mu bardziej ma mózg niż na ciało padało. Wciągnąwszy powietrze nosem z cichym świstem ramiona na boki rozłożywszy wydal z siebie głośne* RHHPAGHRRRRRR!!! *naturalnie ściągając na siebie spojrzenia mówiące: idiota* tehrras to ja ide dupczyć, ale jutro z rana możemy się na lotnisku spotkać przy moim statku… *zamrugał kilka razy* dzieki za wypitke – jutro się zre.. ref… no kurwa odstawie! Bywaj! *I poszedł dalej szukać odpowiedniej sali*

No i stało się. Po kilkunastominutowym locie po aerostradach Nar-Shaddaa, Zin w końcu ujrzał cel swojej podróży. Tak. Cielesne rozkosze. Wyszukane stroje, piękne kobiety i szybkie aerowozy czyli to co duzi chłopcy lubią najbardziej. Można uznać, że Kobdar leciał dość szybko, najwyraźniej się śpieszył, a jego aerowóz nie prezentował się tak wspaniale jak reszta zaparkowanych pod lokalem. Wylądował. Gdzieś pod koniec płyty parkingowej, coby wstydu nie robić swoim pojazdem. Wysiadł z niego spokojnie. Jego strój znacznie odbiegał od standardów panujących w tym lokalu. Twi'lekanka przyjmująca opłatę mogła go już kojarzyć. W końcu zrobił tu dość sporo zamieszania w czasie jego ostatniej wizyty. Podszedł spokojnie do niej. Wyciągnął sto kredytów. O ile dobrze pamiętał, tyle właśnie należało zapłacić, by tam wejść. Był gotowy dać mamonę i wejść do środka, byle szybko dostać się do Zandiego.
-Słuchaj mała. Zależy mi na czasie...-Powiedział do niej i machnął jej kredytami przed twarzą. Nie miał zamiaru czekać, chciał wejść od razu, gdyby nie dwójka goryli, już by to zrobił.

*Po drugiej stronie ulicy zamajaczyło cos brązowego, poruszało się wręcz z zawrotną prędkością, mknąc po chodniku. To… kila! Jakaś wielka kula toczyła się w  stronę Zina z oddali, ale skoro tylko się areowozy zaczęły, to coś owo zwolniło i wyodrębniły się nózki. Stuk stuk, prawa lewa, i całość rozwinęło się w owadzia sylwetkę droideki i masywnych działach. Antena drgała jeszcze chwile prostując się po wcześniejszym trybie kołowym. Niecodzienny widok. Ba – bardzo niebezpieczny. Ale droid nie wykazywał agresji. Stał akurat przy aucie Zina. I…
I patrzył akurat na Zina*

*No cóż a ochrona już nie bardzo, bo gdy zobaczyli bezpańska droidekę to od razu zameldowali, że mogą być kłopoty, ale tylko tyle. Żaden się nie ruszył, nie ich teren. A twi'lekanka? Zignorowała wzrok Kodbara, bo miała swoich dwóch osiłków, którzy jej pilnowali a poza tym to ona decydowała kto wchodzi a kto nie. Proste. Zin zapłacił, może wchodzić, ale bez Dżonego niestety. Droidów nie wpuszczają. Tak więc oni zajęli się swoimi sprawami wpuszczając kolejnych gości.*

Widział tą radość bijącą z obwodów Dżonego na kilometr. Można rzec, że Zin czuł swąd palących się przewodów. Uśmiechał się szeroko i spojrzeniem śledził niszczyciela, gdy ten robił wokół niego okręgi. Kiedy się zatrzymał, Zin stanął przed swoim mechanicznym przyjacielem. Dawno go nie widział, radość malowała się na twarzy Zina. Szeroki uśmiech, lekko podniesione brwi i delikatnie zmrużone oczy. Pogłaskał Dżonego po jego głowie i po chwili objął go prawym ramieniem.
-I tak Dżonula? Co słychać?-Spytał go z uśmiechem na gębie. Gdyby radość można było zmierzyć miernikiem służącym do pomiarów promieniowania jonizującego, to przy pomiarze Zina licznik by pękł. Nie obchodziły go teraz spojrzenia goryli i urodziwej panny w kusym stroju. Wiedział, że nie wpuszczą tu Dżonego. Będzie musiał tutaj zostać, dlatego też Zin postanowił wykorzystać tą chwilę z Dżonym. Na powitanie się z nim i krótkiej rozmowie. Odprężył się. Negatywne emocje opadły. Wszystko było w jak najlepszym porządku. Dżony w swej słodyczy bił wszystkie inne droidy na głowę. Był jedyny w swoim rodzaju, po prostu.

Ostatnio edytowany przez Zindarad (2010-08-01 19:18:29)

-Też się cieszę Dżonula.-Powiedział do niego i dalej głaskał go po jego głowie. Co tu dużo mówić. Obydwoje przeżywali porównywalną radość ze wspólnego spotkania. Gdyby Dżony mógł pić, to Zin chętnie wziąłby go na kolejkę do Temeny. Niestety. Dżony to maszyna, ale za to jaka. Pełna emocji, pełna wyrazu. Niepowtarzalna. Wszystko to co w Dżonym było najlepsze to jego świadomość. Był prawie jak żywa istota. Kochany Dżony.-Stęskniłem się za tobą.-Powiedział do niego i przytulił go porównywalnie mocno. Skoro obydwoje okazywali publicznie swoje uczucia, to niech im będzie. Później Zina nazywają wariatem, ale co tam. Dla Dżonego warto było zostać wariatem.

Zin wysłuchał wypowiedzi Dżonego uważnie, jednak niewiele zrozumiał. Droideka po prostu za szybko mówiła, nawet zdenerwowana Temena tak nie potrafiła. Zin znowu pogłaskał Dżonego po głowię, pełnej podzespołów, procesorów i systemów elektronicznych, ale też pełnej emocji, które właśnie ukazywał.
-Statek? Vader? Mistrz? Dżony. Walczyłeś?-Powiedział do niego i nawet pozwolił sobie go ucałować w jego korpus. A co! Jak strugać z siebie wariata to na całego. Pogłaskał go jeszcze i uśmiechnął się do niego, gdy niszczyciel powiedział, że kocha Zina.-Ja też Cię kocham.-Powiedział do niego. Cóż za wyznanie. Nawet nie było to skierowane do kobiety, tylko do DROIDA. To dziwne, ale Dżonego i Zina łączyła dziwna więź. Zin widział w nim przyjaciela, takiego pociesznego, ledwo mówiącego droida.-Dżony. Pięknie mówisz.-Powiedział do niego i znowu pogłaskał go głowie. Takich pieszczot nigdy dość.