Len'pę to zawsze raziło, bo uważał to za działania bezduszne. My wielcy Jedi jesteśmy lepsi i się nie zatrzymujemy przy malutkich szaraczkach. Wtedy jednak jego mistrz zawsze i niezmiennie odpowiadał - to nie jest rola Jedi. Owszem, pomagają najbardziej potrzebującym, ot kogoś napadną, ktoś wpadł w większe kłopoty i prosi o pomoc. Wtedy wkraczają i pomagają.  To były jednak sprawy drobne, choć brutalnie to brzmi. Od pomocy tym osobom są odpowiednie służby, fundacje i organizacje, nie Jedi, choć oni pomagają gdy mogą sobie na to pozwolić. Zaś odpowiedzialnością i misją Zakonu było dbanie o to, by te grupy zwykłych ludzi mogły nieść pomoc potrzebującym. Wymagało to jednak poświęcenia się działalności o znacznie większym zasięgu. Negocjacje między planetarne, między korporacyjne, zapobieganie wojnom, rozwiązywanie konfliktów. 
Zadaniem Zakon był od dbania o to, by Republika mogła sprawnie funkcjonować, by przestrzegano prawa i by ogólnie panował pokój. Mistrz Len'py popierał opinię mistrza Windu, który bez skrępowania twierdził, że na prawdę trwały pokój może zapewnić jedynie galaktyczna cywilizacja pokroju Republiki, a Jedi zaś nie są wbrew obiegowej opinii strażnikami pokoju a sprawiedliwości. Niby sprzeczne z duchem Jedi, ale jednak obecnie istniało Imperium i był pokój. Ale czy sprawiedliwość? Już nie.
Sama istota problemu Len'py i chyba też Hakona wynikała z jego podejścia do pewnych spraw a przede wszystkim z patrzenia z różnych perspektyw. Oni patrzył w skali mikro, widzieli ludzkie krzywdy i dramaty i tak chcieli pomagać. Bo to w końcu ludzkie odruchy. Zakon zaś uczył patrzenia w skali makro, bo tak mogli oni w pełni wykorzystać potencjał niewielkiej grupki Jedi. Zimna kalkulacja... jeśli wszyscy Jedi zaczęliby dużo więcej uwagi poświęcać lokalnym problemom i drobnym tragediom, to by generalnie Republika tak długo nie przetrwała, bo by szybko konflikty interesów rozerwały ją na strzępy. Wybuchły by wojny, szalała by przestępczość na skalę galaktyczną, no i wiele osób wrażliwych na moc skuszonych przez ciemną stronę starałoby się co niecoś uszczknąć sobie z tego tortu, bo nie miałby kto ich powstrzymać. Bo Jedi zajęci by byli prowadzeniem przytułków dla biednych czy coś.
Oczywiście to było demonizowanie i  naciąganie, ale oddawało mniej więcej naturę problemów Len'py. Skoro Jedi mają pomagać, to czemu nie wyjdą na ulicę, tylko lecą do jakieś stolicy galaktyki czy czegoś tam, i rozmawiają z politykami, podczas gdy na ulicach zdarzają się tragedie? A tam tylko rozmawiają i doradzają, nic więcej, a tak mogliby pomóc. Problem leżał w skali. Na ulicy widać od razu skutki działań, a skutki udanych negocjacji zapobiegających wybuchowi jakiegoś konfliktu już nie bardzo, bo nic się nie zmienia. Ale jest pokój, i mogą żyć miliony. Zimna kalkulacja. I z tego powodu często Jedi chodząc pośród ulic takich miejsc jak Nar Shaddaa nie reagują na to co widzą. Bo mają inne zadanie. Wielu to boli, ale wielu rozumie o jaką stawkę się gra. Kalkulacja. Pomóc kilku osobom i poświęcić im cenny czas, czy w całości skupić się na zadaniu, od powodzenia którego może zależeć los setek, tysięcy, a nawet i milionów osób?
To był problem Len'py i go raziła ta zimna kalkulacja Rady. Najbardziej jednak wkurzało go to, że mieli rację i tkwił w sprzeczności między swoimi odczuciami a tym, co mu dyktował rozum. Tu tkwiło rozdarcie, wybrać skalę makro tak jak zalecał to Zakon, czy mikro, jak robił Hakon, pomagając pojedynczym jednostkom takim jak Ed. Odwieczny problem wielu Jedi.
- Tiaa o ile po drodze nie odstrzelą mi tyłka czy coś. Ale jak przebrnę to ci powiem.

Zakonowi raczej nie groziło zatracenie, bo w końcu byli Jedi i mieli jasno wytyczoną ścieżkę, którą się podążało. Gdy ktoś zbaczał to trafiał przed oblicze rady lub w ogóle był ten ktoś wygnany. Poza tym w Radzie zawsze zasiadał ktoś pokroju Hakona, dbając o to, by zanadto nie zbaczano z raz obranego kursu. Wszystko jakoś się równoważyło, przez te tysiąclecia istnienia Zakonu.
A co do sprawy Eda, to Jedi raczej nie zdawali sobie sprawy z tego jak to Hakon widzi, bo on o tym głośno nie mówił, zachowywał swoje obserwacje dla siebie. Najwyższa Rada była zajęta innymi sprawami, bezpośrednio nie interesowali się sprawami Eda, który prawdę powiedziawszy oficjalnym sojusznikiem Zakonu ani Przymierza nie był. Sympatyzował, owszem, ale nie wspierał on ich jakoś bezpośrednio. Hakona wyznaczono, by on jakoś to zmienił, ale póki co żadnego dokumentu nie podpisano. Rada więc zajmowała się innymi strategicznymi sojuszami, jak choćby ten z Organami z Aldeeran. Bail Organa był jednym z najbardziej wpływowych polityków w Galaktyce, dzięki pomocy którego po cichu pozyskiwano kolejnych mniejszych lub większych sojuszników. Ed zaś miał potencjał by przejść do tej pierwszej ligi, ale póki co inicjatywy nie było po obu stronach. Rada wyraźnie nie doceniała Eda, a Hakon milczał i nie pouczał władz Zakonu co należy zrobić by ten stan zmienić. Wina leżała po środku.
- To metafora taka... no nic, ja już chyba będę szedł, muszę jeszcze porozmawiać z Mekhneshem, a później mam zajęcia z Vesirem, ćwiczenie szermierki. Dawno nie walczyłem, wyszedłem z wprawy. Dzięki za rozmowę Hakonie, na pewno potem cię odwiedzę a teraz bywaj. ?Niech Moc będzie z tobą... i twoją roślinką
Mały ewok uśmiechnął się do barabela a potem pokłonił się nieco i odszedł pogrążając się we własnych myślach i rozważaniach.