*Tak tez było, człapał się ktoś az do chwili kiedy zadzwonil dzwonek, co oznaczało, ze dotarł już, i własnie do nich przybył*

*Za drzwiami siał duros. Sam był, a  wyglądał jak wcześniej. Rzęski się wydawał i zadowolony choć nieco ‘czuć było od niego”. Widac prawdę o znajomych mówił, bo to nie było barowe „czuć”. Uśmiechnął się lekko, po czym zza ramienia doktorowego Reginie skinął i rzucił okiem na toboły. Uhu – pomyślał – doktorze, ty na widmie kajut nie widział – pomyślał. No ale może wygospodaruje się dla nich coś większego o ile Darven się nie rzuci ze sprzeczne z regulaminem.*
A gdziieeeee…. *przeciągnął wesoło, wymijając doktora i wchodząc po rzeczy. Uśmiechnąwszy się do kotki poderwał dwie walizy. Moze i chuderlawo wyglądał, ale uczynił to bardzo wprawnie* …tylko gruby się bał waszego pieska i nie przyszedł

*A bo to interesujący. Dla niego duros jak duros. Wszyscy tacy sami. Nawet ten...jak mu tam. Bane nijak się nie wyróżniał z wyglądu gdyby nie ten stylowy kapelutek. Toteż profesor się na "pachnącego" nie oglądał. Jedynie poszedł po swoją torbę gdzie nieco swoich ubrań miał,żadnych sprzętów(wszak córa więcej swoich rzeczy bierze) i walizkę z jakiegoś wytrzymałego lśniącego materiału, metalu chyba. Tam miał swoje próbki oraz całe preparaty.* Ta, bo Deoksyrybonuklein to potwór. *Parsknął.* Ciekawe co by powiedział jak by się dowiedział,że to był ratlerek dawniej.Ha!*Uzębienie swe niekompletne wyszczerzył w szerokim uśmiechu.* No to idziem?

Regina *błysnęła białymi kocimi zębami w uśmiechu serdecznym i śmiałym, ale nic nie powiedziała. Nie było to granie niedostępnej. Raczej – nadal utrzymujący się lekki szok i strach przed nieznanym. Tak jej toreb było więcej, no ale ojca ciuchy bliźniaty nałoży, a coś jej założy jego Stara na tą swoją wielką dupę? Lepiej wziąć niż by miało babsko szmaty do podłogi z tego zrobić. Regina wzięła polowe tego co zostało, i przechodząc Kolo ojca szepnęła cicho* on jest podobny do tego łowcy nagród!

*Rudiego szybko dogonili bo ten na windę czekał. Nie usłyszał zdania o byciu podobnym do łowcy nagród. Obejrzał się przez ramie na doktora, przez co mógł się kotce wydać jeszcze bardziej podobny. Takie niby zlewające spojrzenie, odpowiednia postawa, pomarszczone usta i nawet podobny glos* Niech pan nie kracze, doktorze, niech pan nie kracze… *I uśmiechnął się, widać coś wiedział i nie krył się z tym. Solusowie mogli wiec podejrzewać ze cos odkryli – ta rasa. Acz „pierdółkowaci ale sympatyczni” na widmie raczej nie występowali. Ale to wszystko się okaże* Malkit jest przecudowny. To bardzo zadki gatunek.
*Winda przyjechała. Wyszło kilka babć które potraktowały ich nienawistnym spojrzeniem tylko dlatego, ze czekali na windę, i poszły, a  Rudi załadował walizy do srodka a na koniec siebie tez*

*Deoksyrybonukleinek był wyjątkowo grzeczny. Oczywiście do czasu wyjścia z windy i wykazywania wyraźnych chęci by kogoś obwąchiwać. No niby sensory odpowiednie miał, ale woni jako takich to on niestety bidul czuć nie mógł. Psia część czuła się tym pokrzywdzona. Lecz mniejsza o problemach z osobowością droida.* Czyli cosik innego... no cóż. Jaszczury lubię. Szybko się leczą. *Odparł doktor nie widząc w Rudim niczego nadzwyczajnego w przeciwieństwie do jego córuni. No co się dziwić skoro doktora zawsze interesowało czyjeś wnętrze i to dosłownie oraz różne eksperymenty czy to cybernetyczne czy biologiczne, koncentrując się w swych preparatach na przyspieszaniu regeneracji tkanek. Gdyby tylko miał dostęp do funduszy Imperium...kończyny mechaniczne by wyszły z mody bo by można było z odciętej rency wyprodukować nową,ot co.* A ten wasz generał to kto? Jakiś były wojskowy wojen klonów? Człowiek, rodianin,co? *Coś się dowiedzieć jednak profesor w innych tematach także pragnął mimo że był definitywnie ślepy na Cadowatość Rudiego,jak i reszta społeczeństwa w sumie.*

*Tak, z  chwili na chwile coraz bardziej jej on przypominał Bane’a. nie lubiła go (Bane’a) bo był jak to sie mówi „zły” ale po nastaniu Imperium stał się jakby zły mniej, tak jak Jango Fett i ogólnie wszyscy, oprócz puttów których nie lubiła i tak zostało (i miała żal do ojca ze pozwolił jednemu obślimaczyć klinikę w znaczeniu dosłownym jak i w przenośni). Idąc za nimi, tudzież z nimi z ciekawością łowiła kolejne fakty z tej ciągniętej mimochodem rozmowy. Kiedy kazano, to wzięła Dezoksyrybonukleina na ręce i siadła do tyłu, choć coraz bardziej miała ochotę uciec póki jeszcze może…*