*nie było proste, ale wymagało właśnie rozmowy, jako takiego dogadania się, pierwsze kroki na tworzenie wartościowego szwadronu. Okazało się, ze robią to całkiem sprytnie. 7-8-9, potem odezwał się do nich szyk 1-3-5 (dwójka i czwórka zostały odwołane). Miedzy nich wepchała się szóstka, dalej tez się jakoś szybko pozbierali i wyszedł im rozlazły i potwornie krzywy szyk, ale w końcu i prędkość jakoś ujednolicili, lecąc na około 65% wydajności czyli dość wolno. Długo musieli czekać na reakcję dowódcy. w  koncu usłyszeli*
Dobrze. Teraz lądować, kolejność z szyku. Przejść na silniki manewrowe w chwili otrzymania sygnału, nie chcecie porozbijać myśliwców, wierzcie mi…

*Reszta wychodziła powoli. Wszyscy mieli mokre włosy, czerwone twarze z wypiekami od emocji. Wychodzili z dziwnymi minami, na ugiętych nogach. Emocje. Wszystkim się podobało, ale jakoś nikt nie mógł wydusić konkretnego zdania. Oficer stał prosto i śmiał się cicho, ale serdecznie*
Nie było źle, naprawdę. Osy spisywały się gorzej. Mysle, ze jeszcze kilka lotów i się z nimi naprawdę dogadacie. a  teraz możecie się rozejść

Po dłużącej się chwili, jakby znikąd, na rampie obok pilota pojawił się średniego wzrostu mężczyzna. Miał na sobie ciemną odzież i coś w stylu lekkiego pancerza, wraz z na to wszystko narzuconym karmazynowym płaszczem. Miał bladą karnację, zaczesane w tył ciemne włosy, zmrużone szare oczy. Przy pasie, jak można było zauważyć, kołysała mu się rękojeść miecza świetlnego. Wszystko było więc jasne - inkwizytor.

Orion, bo on to był właśnie, stanął w pewnej odległości od pilota, uważnie mu się przyglądając. A więc to był jego nowy podwładny. Oczywiście, jak o każdym z kim miało przyjść mu się zadawać, zasięgnął o nim trochę informacji. Tac Monroe, oskarżony o dezercję, przynajmniej oficjalnie uniewinniony. W zasadzie cudem było, iż się z tego wszystkiego wygrzebał, zanim niezwykle chybkie sądy wojskowe ostatecznie dobrały się mu do skóry. Albo był cholernym szczęściarzem, albo miano wobec niego jakieś plany. Być może, to całkiem prawdopodobne, że nawet chodziło o to drugie. Orion miał dostęp do jego zeznań, zresztą przez pewien czas istniała nawet alternatywa, że sam je będzie wymuszać. Zarzucono jednak taką opcję, gdyż tradycyjne metody zadziałały. Tak, czy inaczej - Monroe miał kontakty z Jedi. A to zawsze przykuwało uwagę Imperium, bez względu na to jak one wyglądały i jak się zakończyły. Jeśli jednak coś tak naprawdę interesowało inkwizytora, to przede wszystkim to, jaki ON miał mieć w tych planach udział? Oczywiście, póki co, nie wtajemniczono go w nic szczególnego, poza mglistymi instrukcjami. Wiadomo. Te gierki polityczne wśród wyższych stopni zobowiązywały do trzymania planów w sekrecie. Ale jak trzeba to trzeba. Byleby to tylko nie sprowadziło to na głowę Oriona żadnych większych problemów.
Wypadało chyba się przedstawić i to bez zbędnego owijania w bawełnę. Szkoda. Lubił podpuszczać i podjudzać innych, od kiedy na dobre zagłębił się w Ciemnej Stronie, dostrzegł w tym źródło niezwykłej słodyczy i satysfakcji. Ale cóż... Służba, nie drużba.
- Tac Monroe, jak mniemam? - zaczął beznamiętnym głosem, po czym ciągnął dalej, nie czekając na odpowiedź. - Jestem Orion, tak możesz się do mnie zwracać, a więcej informacji ci niepotrzebne. Mówiąc krótko - od teraz jesteś pod moją komendą.

Orion niedbale skinął ręką na znak, iż nie wymaga salutowania, ani pokazowego prężenia klatki piersiowej przed jego obliczem. Ceremoniał nużył go, niezależnie czy chodziło o praktyki Jedi, czy też o wojskową dyscyplina.  Za bardzo to wszystko sztywne.
- Zgadza się. - lekko skinął głową w odpowiedzi na pytanie pilota, bo cóż innego miał zrobić, skoro właśnie o to chodziło. - Na dobry, mam nadzieję, początek udamy się na Alderaan. - ciągnął dalej, również patrząc rozmówcy prosto w twarz. Zabawne. Był przyzwyczajony do tego, iż zależnie od zajmowanego stanowiska, wszyscy albo spuszczali przed nim wzrok w dół, albo wręcz przeciwnie, dumnie zadzierali nos w poczuciu wyższości. Wbrew wszystkiemu, całkiem przyjemną odmianą było spotkać kogoś, kogo spojrzenie nie błąka się po czubkach butów. - Domyślam się iż wiesz wszystko co potrzebne, by móc tam bezproblemowo dotrzeć, w końcu swoje przesłużyłeś?

Widać, mimo tortur, którymi niechybnie go potraktowano, pilot wcale nie wyzbył się pewności siebie, tak często charakteryzującej ten typ ludzi. Poniekąd to bardzo dobrze, w końcu kto odczuwa przyjemność z dowodzenia bandą klejących się i kłaniających gamoni, pozbawionych własnego mózgu? Dopóki Monroe miał zamiar wypełniać jego rozkazy i nie pozwalać sobie na zbyt wiele wobec niego jako dowódcy, to z pewnością pewna zdolność wolnego myślenia się przydał. Jeśli jednak pozwoli sobie na zbyt wiele... Trzeba będzie go po prostu ukrócić.
Popatrzył za pilotem, jak ten dumnym krokiem wkraczał na swój nowy okręt. Uśmiechnął się lekko kącikiem ust, po czym bez ociągania strzepnął połami płaszcza i ruszył za nim.
- Owszem. - przytaknął po raz kolejny. - Najlepiej połącz mnie z nimi bezpośrednio, gdy tylko uzyskasz kontakt.
Dawno nie był na Alderaanie. W zasadzie było to jeszcze w czasach gdy był Jedi. Przyznać trzeba, iż była to piękna planeta. Ciekawe jak zmieniła się w obliczu Nowego Ładu? Dogłębnie na pewno się o tym nie przekona, gdyż nie leciał zwiedzać. W jakiejś knajpie doszło do walki. Zginęło paru szturmowców, bar wyglądał jak po przejściu huraganu. Co najmniej jeden z walczących był uzbrojony w miecz świetlny. Co najmniej. A niezależnie ilu ich było, nie zwiastowało to nic dobrego.

Milcząc wkroczył za pilotem na pokład i podążył prosto za nim w głąb statku. Jak od razu dało się zauważyć, był albo nowy, albo porządnie odrestaurowany, przy czym najpewniej był to ten pierwszy przypadek, bo urzędnicy wojskowi bynajmniej nie sypali szczodrze kredytami na naprawy i remonty.Tak czy inaczej, prom był po prostu czysty, schludny i widać że sprawny, co było niezwykle miłym zaskoczeniem, jako że Orion spodziewał się raczej jakiejś kupy złomu. Rozglądając się jeszcze chwilę,  w końcu rozsiadł się w jednym ze skórzanych foteli, nonszalancko zakładając nogę na nogę i splótłszy swoje dłonie na wysokości klatki piersiowej, opierając łokcie o podłokietniki - wygoda przede wszystkim. Nie miał zamiaru zachowywać się przed pilotem jak admirał z kijem od szczotki przywiązanym do pleców.
Tymczasem Monroe ukazując swój kunszt, całkowicie bezproblemowo wydostał maszynę z hangaru. Była to kolejna z milszych niespodzianek, w końcu dowództwo wojskowe niechętnie zrzekało się dobrych pilotów na rzecz służb specjalnych, a chyba tym bardziej takich jak Inkwizycja, więc Orion zawsze mógł otrzymać jakiegoś patałacha, żeby tylko był. Tymczasem jednak pilot od pierwszych chwil sprawiał dobre wrażenie ,a  to było niezwykle ważne, tym bardziej że w ciężkich czasach nie zawsze miało się okazję sprawienia jakiegokolwiek wrażenia poza pierwszym. Ciekawe co ich czeka na Alderaanie... No cóż, wkrótce się o tym przekonają. Wyrywając się z rozmyślań, Inkwizytor spojrzał na pilota, wyraźnie zadowolonego ze swojego nowego okrętu, bo niemal z czułością gładzącego pulpit.
- Przyznać trzeba. - odpowiedział lakonicznie, gdy Monroe nie omieszkał wyrazić swojego zachwytu. - Niezwykłe, bardziej spodziewałem się jakiegoś rzęcha. Cóż za nadzwyczajna hojność ze strony urzędników, chyba otrzymali wybitnie dużo łapówek i mieli dobry dzień. - zakpił, pozwalając sobie na odrobinę zażenowania stanem imperialnej biurokracji, z której diabelską machiną nieraz miał do czynienia.

Ostatnio edytowany przez Orion (2011-08-21 08:04:40)