Vottagg przepełzł nieco odwracając się w stronę słońca zachodzącego pomiędzy wieżowcami Nar Shaddaa, perełki i dowodu na to, że Huttowie także potrafią zbudować metropolię podobną Coruscant. Dla Hutta to miasto było symbolem wspaniałości i zaawansowania jego rasy i rodziny. Niegroźne zamiary. Owszem, jeśli będą to czynić z cienia tak jak do tej pory. Odstawił kielich na stolik, z lekkim brzękiem. Jeszcze zanim Nemedis zaczął mówić o osobie z podwójną osobowością, Vottagg postanowił coś dodać. - Kiedyś istniał pewien droid o nazwie G0T0. Widzisz, teraz wiem że to droid, jednak wszystkim wydawało się że to człowiek, człowiek który trzymał za jaja cały ten sektor. Wyobrażasz sobie? A wszystko dzięki tak prostej przykrywce, stworzonej osobowości i pokładom pieniędzy. To nie było głupie, stworzenie takiego hologramu jest dosyć proste, a niemal nie ma szansy, aby ktoś do Ciebie dotarł. Wilk o owczej skórze. Musimy zacząć jakieś działanie, mówisz o uderzeniu, jednak nie podajesz konkretów, co mielibyśmy zrobić. - odwrócił się  i wysłuchał na temat oszołoma. Chciał się dowiedzieć więcej na temat tego zadania.

- Rozumiem, wyślę tam grupkę uderzeniową najemników, chętnie się zabawią z tą lalą jeśli się na nią natkną. Czy przeżyje zostawiam ich upodobaniom, mają... nietypowe rytuały jeśli chodzi o zabijanie. - kąciki wielkich warg Hutta drgnęły, a on sam zerknął ponownie w okno - Oczywiście nie wyślę ich bez przygotowania, więc trochę czasu to zajmie, jednak mimo wszystko skoro mówisz, że będą dobrymi sojusznikami, to trzeba ich poddać "rekrutacji" dla sprawy. - hutt ponownie odwrócił się do Nemedisa, tak jak i "Zabracy" należący do żądnej krwii nacji. - To chyba wszystko? - zapytał Hutt bezpośrednio.

Wchodzący Dom był zadziwiony bogactwem wnętrz tego budynku. Owszem, słyszał różne opowieści o Huttach, ale coś takiego... Otrząsnął się, jakby przeganiając zbędne myśli. Teraz najważniejsze to nie dać się wyruchać na cenach towaru. Wszedł do pomieszczenia bezpieczeństwa, zastanawiając się jak dokładnie będą go sprawdzać. W końcu miał ze sobą mnóstwo broni. Cały ten sprzęt leżał w eleganckich, czarnych skrzyniach na wózku repulsorowym lecącym powoli za Domem. Wyglądał inaczej niż zwykle: luźne spodnie i bluzę zastąpił znoszony, rozpięty garnitur, biała koszula i dżinsy. Natomiast na plecach wisiała jedna z jego ulubionych zabawek - modularny karabinek szturmowy kalibru 10 mm z zakładaną nasadką snajperską. Magazynki do niego były przymocowane na pasku i oznaczone różnokolorowymi literami. Do tego mały pistolet w kaburze wszytej od spodu marynarki i wysuwany wibronóż przymocowany na stałe do protezy lewej ręki. Podszedł do najbliższego ochroniarza starając się wyglądać groźnie. Nie było to łatwe - był dobre dwadzieścia centymetrów niższy. -Przyszedłem na spotkanie.- powiedział, starając się nie okazywać zdenerwowania.

-Rozumiem i dziękuję za ostrzeżenie.- uśmiechnął się do kamery. Oczywiście nie miał zamiaru atakować Hutta - ta umowa dawała duże szanse na pokaźny zastrzyk gotówki i nie chciał jej stracić. Zresztą - czy takie działanie miałoby jakikolwiek sens? Raczej nie.
Wszedł powoli do pokoju, gorączkowo starając się przypomnieć sobie zasady powitań w przypadku Huttów. Co zrobić, żeby było dobrze? W końcu zdecydował się na delikatny ukłon i słowa: -Dzień dobry.- Zastanawiał się co oznacza ten tatuaż. Pewnie jakiś symbol klanowy, czy coś w tym rodzaju. Za nim bezszelestnie wsunął się wózek z bronią. -Jak pan wie, jestem tu w sprawie pewnego rodzaju sprzętu.- nie lubił używać słowa "broń" jeśli nie był pewny intencji rozmówcy. To właśnie coś takiego zdradziło go na Coruscant.

-Oczywiście.- tiaa taki hutt to miał dobrze - niewolnice, ochroniarze. Zaczął zdejmować skrzynie z wózka. Dopiero teraz było widać, że praktycznie nie mają oznaczeń - tylko znak przedstawiający drapieżnego ptaka trzymającego w szponach godło republiki i krótki kod. Ten symbol kiedyś oznaczał jednostkę Doma, jednak teraz, na długo po jej rozwiązaniu, był jego osobistym herbem. Szybko otworzył pierwszą skrzynię. W środku była wyłożona jakąś czarną pianką chroniącą broń przed zabrudzeniem czy obtarciem. Tak, Sabalos dbał o swoje produkty. Zręcznie wyciągnął krótki pistolet maszynowy i przeładował go. -Jak pan zapewne wie, tworzę w zasadzie tylko broń pociskową.- poinformował. Nie lubił także słowa "produkować". Uważał swoją prace za sztukę i tak też ją traktował. Zaczął opowiadać o broni. -Kaliber 7mm, różne wersje naboi, 800 strzałów na minutę, niecałe 2 kg wagi. Standardowa szyna montażowa. Dostępne dwie wersje: z kolbą składaną i stałą.- mówił bardzo szybko, ledwo dało się go zrozumieć. Był zdenerwowany, jednak nie z powodu samej broni, a raczej klienta. -Mówić dalej?- podniósł pytająco brew.

-Nie, strzela tym.- wyciągnął z magazynka przy pasku nabój. -Zasada działania opiera się na elektromagnesach i jest dość skomplikowana, jednak sama broń jest prosta - dużo prostsza od blastera.- uśmiechnął się. To był jego żywioł, a zainteresowanie Hutta znacznie zwiększało szanse na pozytywne zakończenie transakcji. Poza tym Vottag był wpływowy, a tacy znajomi zawsze się przydają. -Przekłada się to na większą niezawodność, no i nie da się odbić pocisku mieczem świetlnym. Większość tradycyjnych osłon także nie sprawi kłopotu.- przyjrzał się rodianom - w końcu to zapewne oni mieli używać broni. Nie wyglądali na bardzo doświadczonych. Czemu Hutta nie ochraniali jego najlepsi ludzie? Nie wiadomo.

Dom trochę się odprężył. Negocjacje były jak bitwa, a on właśnie zdobył przewagę. Ale nie należało się rozpraszać, to dopiero początek. Odebrał kieliszek i wypił go na raz. Takie rzeczy zwykle wzbudzały szacunek u bossów i najemników. Co mógł jeszcze powiedzieć Huttowi? Przerwanie opowiadania nie byłoby dobrym posunięciem. -Mam u siebie kilka różnych rodzajów amunicji do tego: przeciwpancerne, wybuchowe, zapalające, biologiczne, do wyboru, do koloru.- uśmiechnął się. -Oczywiście taka broń ma pewną wadę - trzeba do niej dokupować amunicję, a tylko ja ją robię.- poinformował. W tym momencie zobaczył wchodzącego Twi'leka. -Może chciałby pan wypróbować?- spytał, na chwilę się do niego odwracając. -Jeśli oczywiście pan pozwoli.- zwrócił się z powrotem do Hutta. Cały czas był uprzejmy, mimo że Vottag od razu zaczął per "ty". Ale cóż - klient ma inne zasady. W końcu jednak Dom też zapyta czy może mówić bossowi po imieniu.

Kiedy łowca nagród nacisnął spust rozległ się cichy, głuchy odgłos przypominający pukanie młotkiem. Można go było łatwo przeoczyć - tak był niepozorny. Za to efekty - cóż, jako że najemnik celował w głowę, figura powyżej piersi po prostu się rozpadła. Gdyby figura była twardsza zobaczyliby kilka równych dziur po pociskach, a tak - nic, zostało tylko trochę odłamków. -Oczywiście w przypadku żywych istot wygląda to o wiele ciekawiej.- pospieszył z wyjaśnieniem Dom. -Wie pan, wypływające wnętrzności, krew i cała reszta.- zdjął z pleców swoją broń i wymienił w niej magazynek na jeden z tych wiszących przy pasku. Był oznaczony czerwoną literą "L". -Oznacza wybuchowy o małej sile.- wyjaśnił. -Mogę?- spytał, wskazując na inną figurę.