*Maszyna wypadła na podwórze przed lokalem, ostro manerwrujac tańczył Dżony miedzy areowozami, szukając astromecha którego wczesniej zmiażdżył. Wielka wściekłość zdawała się być dodatkowym repulsoerm, jednak w koncu udpokoil się na tyle, by rozwinąć się przy areowozie Secorshy, pokazując opustoszałemu parkingowi swoje osmalone, mechaniczne cialo*

*No cóż..kto by pomyślał,że w zwykłym barze ostrzał będzie niczym na polu bitwy w czasie wojen klonów i to jeszcze celniejszy niż tam? Hm... może to kwestia tego,że organik z motywacją(kilka milionów kredytów) potrafi z siebie wycisnąć wiele w tym i sokole oko? No cóż. Zabrak nie można powiedzieć by miał czas ani chęci na przemyślenia podczas swej ścieżki zdrowia jaką wykonał w biegu tych co mu staną tnąc i starając się odbijać bolty jak tylko się dało... z każdym trafieniem jednak coraz gorzej mu to szło. Nim dopadł do wyjścia stracił władzę w prawej ręce i miecz byłby stracony gdyby nie to,że w Mocy kryształ w nim był unikalny, powiązany z zabrakiem który więź utworzył podczas tworzenia oręża. Dlatego też Secorshy ukazał się widok otwartych drzwi z zabrakiem wypadających z lokalu z jednym mieczem w zębach,a raczej rękojeścią i drugim w lewej nieznacznie tylko poranionej dłoni. Ale reszta...no cóż. Prawa ręka dziurawa,mocno podziurawiona, naprawić się ją dało owszem,ale trochę to potrwa... płaszcz zabraka był sitkiem, prawy rękaw okrwawiony skrywający poszarpaną rękę z przestrzeloną nawet dłonią, tors także w kilku miejscach został popieszczony blasterami,lżejszego kalibru,a pod lewą łopatką jeden nawet przebił się przez ciało na wylot, jak i płuco najwidoczniej. Jakim cudem zabrak jeszcze był w stanie biec mimo i poranionych nóg? Dzięki Mocy i temu,że ból jeszcze był od niego oddalony,gdy nadejdzie, rękojeść między zębami przyda się do zaciśnięcia zębów. Teraz jednak zabrak pokonał połowę drogi do aerowozu Seco i padł, najpierw na kolana, potem zaś legnął na ziemi, nadal prąc do przodu.... czołgając się powoli lecz prąc dalej i dalej. Nie podda się do końca, jedna ręka była sprawna, wystarczy uruchomić ostrze i zdoła się uchronić przed pierwszymi strzałami które ominą jego osłonę w postaci jednego z areowozów. Bez pomocy jednak... skończy albo trupem albo więźniem.."Kiepsko"-w myślach stwierdził*

Ostatnio edytowany przez Aru (2010-09-03 19:39:13)

*Dżony nagle przyjął pozycje bojową.
Dyrektywa jeden: posłuszeństwo jednostce dowodzącej, rozkaz: idź po tego cwela. Zainicjowano. Status: aktywny – inicjowanie*
Rozkaz rozkaz Zameldował. Odpalenie programów, wydajność systemu 92%, wyłączono uszkodzone programy. Target – sprawny.
Po sekundzie od komunikatu Seco od tylu zobaczył jak Dżony maleje, składając się do koła, i rusza z łoskotem gniotąc małe kawałki durabetonu na parkingu i toczy się. Z powrotem w zgiełk „imprezy”, ale daleko nie dotarł. W momencie kiedy minął sięm z Aru, zatrzymał się, i włączył tarcze. Raporty o uszkodzeniach zostały odsunięte na boczny pulpit, za to natychmiast rozpoczął ostrzał z  ciężkich dział (acz nie artyleryjskich), kalibru, który wystarczy by postrzelona kończyna eksplodowała a trafienie w bardziej witalny punkt przyniosło natychmiastową śmierć. Sześć strzałow na sekundę, w droidy, które wysypały się przed parking. Tarcze Dzonego znajdowały się dokładnie naprzeciwko drzwi, a z drugiej strony – na przeciwko areowozu, wiec zasłaniał Secorshę i po części Aru*

*Zabrak niezbyt rozmowny był, wszak się własnoręcznie zatkał własnym mieczem który niczym pies kość,w zębach trzymał. No, ale płaszcz za który ciągnięty był jest raczej wytrzymały,gruba skóra niegdyś sięgająca ziemi,obecnie także jej sięgająca, ale i niemiłosiernie dziurawa. W każdym razie ubranie raczej wytrzyma,a zabrak niski, lekki... idealny obiekt do targania! Ba, nawet nogami nieco pomagał bo i odpychał się w tył. Dżonego nie widział, jedynie słyszał ostrzał wymieniany przez niego z przeciwnikami. Jeśli dane było Seco go wrzucić do aerowozu to i zabrak sobie tam tak leżał, chowając do uprzęży za plecami, ocalałej, jeden i drugi miecz by mieć wreszcie usta wolne i móc oddychać..ciężko.*

*Nie rozproszył się, bo program target przewidywał rozdzielenie ognia na kilka źródeł. Bardzo szybko także zlokalizował największe zagrożenie, a  uderzenie ów karabinu sprawiło, ze wręcz przesunął się całością o 2cm, na trzech nogach. Tarcze nie wyłączyły się, generator się zagrzał, a  raport o uszkodzeniach znowu podświetlił się i wrócił gag łowny pulpit.
Na szczęście „misja” realizowała się sama, bo Seco miał już „tego cwela” w rękach. Dżony skierował jedno z dział na  trandoshanina. Zapadka przeskoczyła, ustawiono tryb artyleryjski – taki do wysadzania areowozów. Dżony oddał strzał w kierunku zagrożenia,. Przy odrobinie szczęścia po prostu go wysadzi razem  tym za czym się krył. Drugie działo siekało tych co najsilniejsza broń mieli i próbowali strzelać w Secorshę, natomiast już kolejny program opracowywał Dżonemu trasę ucieczki*

Wykrakałem.... *Pomruk zachrypnięty zza Secorshy się dobył. Zabrak obrócił się na plecy pozwalając by prawa dłoń opadła z siedzenia na podłogę. Oddychało mu się ciężko.* Hehehe....khe. *Zaśmiał się nie wiedzieć z czego i kaszlnął przez co z ust krwią charknął. Co go chyba zbytnio nie wystraszyło bo kontynuował swoje pieprzenie.* Wykrakałem kurwa... mówiłem,że....że.... że pościgów nie przewidujemy na dziś. Ha! *I tak też było, gdy lecieli na imprezę zabrak zażartował,że wóz Secorshy musi latać i nie wymaga od niego nic więcej bo w planie pościgów nie mają... a tu się zapowiadało właśnie na pościg chyba, nie?* Ehh.. *Jęk następną rzeczą był jaka z siedzenia dobiegła. Zabrak sprawdzał swe obrażenia Mocą..* Zapadnięte płuco... *Mruknął, tak lewe płuco mu funkcjonować przestawało, stąd też krew, dobrze że blastery nie powodują krwotoków i więcej nie będzie tej krwi...*

*Na szczęście w chwile przed tym ostatnim (choć to złe określenie – bo potem tez były) strzałem dostał rozkaz do odwrotu, tak więc, jadąc już na systemie awaryjnym przeszedł  tryb kołowy i ruszył pełnym gazem, jako ze tryb kołowy nie „zjadał” tyle energii co tarcze, nie musiało to być wcale wolno. Po prostu spieprzał przez parking w tak niewielkiej odległości od areowozow, ze każdy strzał może wywołać kolejną eksplozje samochodów, samochodów czego Dżony raczej wyjdzie cało. Wytoczy się, najwyżej go trochę zmiecie. Jednocześnie jego sensory namierzające śledziły koślawy lot saxxeta.
Dżony zmierzał do znalezienia się pod osłoną by tam, jeśli nie dane mu będzie jednak ewakuować się dalej, dać odsapnąć przeciążonym podzespołom. Oczywiście chłodzenie szumiało już od dawna, ale kto by tam to w takim huku słyszał*

*Zabrak też gadał głupoty, co z tego? Teraz tylko lewą łapą złapał się oparcia tylnego siedzenia bardziej odczuwając niż zauważając,że spadają. Choć po chwili w szybie ujrzał, że coś nie tak i raczej spada im się w dół.* Ja chcę do tej dupeczki! *Zawołał od tak by nieco napięcie spadło, tak jak spadał ich wóz. Ale to,że zabrak nie mógł się zbytnio ruszać nie znaczyło, że jego umysł jakoś na tym stracił. Ból ignorował w większości, inne zmysły działały na pełnych obrotach. Jeśli ich pojazd zbytnio się rozpędzi przed lądowaniem tam gdzie Seco będzie się starał trafić, zabrak postara się z całych swych sił spowolnić,a raczej zamortyzować uderzenie aerozowu o twardą powierzchnię. Gdy tylko zorientował się,że spadają zamknął swe oczy. Jedi są po to by chronić innych, i tak też chciał uchronić Secorshę skupił się na pozytywnych emocjach i wspomnieniach,na tym co dobre, by z tego czerpać swą siłę. W umyśle jego pojawił się obraz, wyobrażenie wozu Secorshy i jego cel, cel nad którym Mocą Aru pragnął zamortyzować upadek tak by uderzenie nie poczyniło zniszczeń w samym pojeździe, ale tuż przed uderzeniem, nie w czasie lotu, bo dodatkowe spowolnienienie upadku sprawiło by,że byliby idealnym celem.*