*Do mieszkania Tangów Seco wszedł z Rashafem. Tak jakoś wyszło ze wcześniej byli wolni a Seco był taki markotny ze trzeba go było jak najszybciej schować. Tak więc jak tylko weszli a Rasghaf dokonał ów wszystkich zabezpieczeń, zainstalował Secorshę na kanapie i przyniósł mu coś do przegryzienia. Sam miał dosc, wiec znikł gdzieś tam, a  Kaleesh leżał na kanapie, a  właściwie półsiedział i odchyliwszy łeb tępo patrzył w  sufit*

*Kaleesh, czując ze coś tarabani się na miejsce Kolo niego, dźwignął mozolnie łeb do pionu, a  wyglądało to tak, jakby jego głowa nagle zaczęła mu ciążyć. Mrużąc oczy jakby na przekór sobie popatrzył na dziewczynkę, która, jak miał nadzieje, zasili kiedyś szeregi tej chorej na głowe rodziny Fibali.
Seco uśmiechnął się i objął ją organicznym ramieniem, przytulając do siebie pieszczotliwie, jednak widac było po nim, ze coś go martwi. Seco był jak zwierciadło – widać było po nim. Pachniał kurzem, tanimi papierosami, jakimś pośpiechem, nie jak zawsze – niezłym perfumem i egzotyczną kuchnią*

*Może w innych okolicznościach doceniłby to bardziej, teraz chyba ledwo dostrzegł, kiedy jej delikatna dziecięca rączka objęła go w pasie, odciskając się na twardych mięśniach brzucha*
Bo u mnie jest niebezpiecznie… *odparł patrząc jakos pusto. Dziwnym zbiegiem okoliczności to pytanie zbiegło się z dramatyczną prawdą*
Ja już też nie mogę tam mieszkać, i muszę odlecieć stąd, z Nahrr Shaddaa *bokiem kciuka odgarnął delikatne włoski Eli*

*Uśmiechnął się z rozczuleniem, nie zdejmując z jej oblicza tego przeważnie szalonego, niestabilnego spojrzenia. Teraz złote oczy były naprawdę smutne*
Obawiam się,z e tu tez nie jestem bezpieczny. Załatwili jednego złego gościa, i jego kumple myślą, ze to mój przyjaciel go zabił. Jak mnie znajdą, będą wypytywać gdzie jest mój przyjaciel, i mogą zhrrobić krzywdę mi, i moim bliskim *wytłumaczył szeptem, z wielką ekspresją na twarzy* Dlatego powinienem uciec. A tam gdzie pojadę będzie dla Ciebie bahrrdzo źle, lepiej byś została tu, z  chłopakami

*Seco właśnie zdał sobie sprawe z powagi sytuacji. Wiedział od Rashafa, bo go kiedyś za ciastka wypytał o relacje Eli z  Tangami, i wyszło na to, ze nadal „najulubionym” był Seco. Secorsha miał już syna, i choc szczypior nie nalezał do najdelikatniejszych…najdelikatniejszych  nawet do średnio delikatnych dzieci nie należał, to nie zmienialo faktu, ze Seco nie może dopuścić by po raz kolejny dziewczynka stracila ledwo zawiazaną emocjonalną wieź. Oczami wyobraźni zobaczyl Kobdara. Wzdrygnął się, jakby na kark spadło mu coś obrzydliwego, na przykład miniaturowy Vottagg wielkości kutasa. Brr.
Wsunąwszy dłonie pod paszki Eli podniósł ją i posadzil na swoich kolanach, przodem do siebie*
Ale czeka mnie długa podhrróż, kilka niemiłych zabiegów, potem będzie z nami taki mały, wiecznie płaczący dziudziuś… i moja żona… i taki duży statek, a  potem – być może będę musial na chwile polecieć gdzieś sam tylko  wujkiem Tangiem, a  jeśli whrróce… to znaczy kiedy whrróce to niewiem co się stanie, może nie bede miał gdzie mieszkać już nigdy? *zawiesił, jakby pytał: no i co ty na to?*

*Seco zrobił dziwną minę. Malkit, maleństwo, Ela i jej siostra, to razem…
no tak, powrót do Kalee, gdzie czwórka to absolutne minimum.
Oczywiście to wszystko co pomyślał było absolutnie hipotetyczne. Miał już rodzinę: żonę, i dzieci. Nie mógł podjąć decyzji za nich.
A przepraszam, jeszcze droida miał i królika, któremu Rashaf zamknął drzwi przed nosem, bo go nie zauważył.*
Ale na tym statku jest sthrrasznie. Tam jest… taki jeden, a  Flehrr to nawet twiehrrdzi że dwóch sthrrasznych panów, no i oni tam rządzą…

Nie… *syknął, ugodzony do żywego, czując jak mu coś pod żebrami plonie. Zacisnął pięsci, ale nie mocno, i nie dotykając Eli tylko podciągnął stopy na kanapę, i patrząc z bólem  bok jej głowy odezwał się cicho* Nie, ze cie nie chce, bahrrdzo Cie chce, ale świat dohrrosłych jest bahrrdzo pokhrręcony, i boje się o ciebie. Chyba lepiej, byśmy pożegnali się tutaj, niż by później ktoś nas rozdzielił, phrrawda? *dziecko mu zwiało, Seco tylko wyciągnął za nią ręke, goniąc ją tylko wzrokiem*
Świat dohrrosłych jest bhrrutalny, lecz jeśli się przeciwstawimy – do niczego nie dojdziemy…
*Nie było prawdą ze nie chciał jej brać. Na pewno – nie chciał jej skrzywdzić. Ale teraz, z chwilą odlotu przestawał być Secorshą – biznesmenem i stawał się tym, co na początku – tułaczem*

*Był w stanie zrozumieć bardzo wiele, pamiętając swoje dzieciństwo, które na standardy Kalee nie było specjalnie traumatyczne, ale jedno było faktem: nikt nie liczył się ze zdaniem dziecka: ani Secorshy, ani żadnego innego dziecka.*
Oni nie wiedzą, ze mnie znasz… *odparł na to, zabierając nogi na kanapę, i siadając na niej po tak zwanym turecku, choć to nie klimatyczna nazwa. Pochylił się, opierając łokcie o boki kolan.* Właściwie to tak, nic się nie stanie, bo chce lecieć do Cochrelu, no ale tam jest sthrrasznie, sthrrasznie źle dla dzieci, nudno, nie ma się w co bawić, i bez przehrrwy ktoś się czepia… będziesz tam nieszczęśliwa. Poza tym – uhrrodzi mi sie dzidzia, wiesz… taka mała… *bardzo ciężko było mu sugerować Eli, ze on ma rodzinę. Ma żonę, która jej nie zna i wcale nie musi pokochać*