Pomieszczenia zapełnione były elektroniką, kablami i rurami. Na ścianach migały jakieś kontrolki, wskaźniki i tym podobne elementy, a niektóre elementy rur połyskiwały w mroku. Co jakiś czas Dara mogła się natknąć na konsole stojące pod ścianą. Część z nich była aktywna, na co wskazywały działające ekrany, które wyświetlały jakieś dziwne litery i schematy, a część była najwyraźniej zepsuta, lub po prostu wyłączona. Sposób ich działania pozostawał zagadką, jednak po bokach ekranu znajdowały się jakieś tajemnicze przyciski. Można próbować je wcisnąć, jednak mając pod ręką tyle rur i elektroniki to nie byłoby to najrozsądniejsze wyjście, bo jeszcze można byłoby coś popsuć.
Oszołomiona Dara mogła też z początku nie zauważyć, że na lewym nadgarstku jej ręki znajduje się dziwna bransoleta z ekranikiem dotykowym, który wyświetlał jakieś napisy w łamanym basicu. Podświetlony był komunikat "Schemat Statek".

W tym wypadku chyba nie było żadnych skutecznych środków bezpieczeństwa, może nie licząc prób pozbycia się tej bransolety. Jednakże kliknięcie na ekran dotykowy zdradziło co to też było. Ekranik zabłyszczał jaśniej i po chwili nieco nad jej ręką pojawiło się dziwny, holograficzny kwadrat, który rozciągał się od jej nadgarstka po łokieć. To holograficzne okno było intrygujące, bowiem w przeciwieństwie do tych standardowych Galaktycznych nie było ono niebieskie ani niewyraźne, a wręcz przeciwnie. Obraz był czysty, kolorowy, pełen jakichś napisów po rogach okna a w centrum znajdował się schemat jakiegoś wielkiego statku wraz z migającą czerwoną kropką ulokowaną na tyle okrętu, tuż pod napisem "Maszynownia". Można się domyślić, że była pozycja Dary.

Na ekraniku bransoletki wyświetlano tylko podstawowe opcje typu "Schemat statek, Baza informacje, ręczny sterowanie (ta opcja była akurat niedostępna) i jeszcze parę nie do końca przetłumaczonych. Z kolei zaś schemat statku był wyświetlany na tym holograficznym oknie, wielkości 40 cm na 40 cm. Taki zgrabny kwadracik, którym można było łatwo manipulować. Wystarczy chwycić palcami brzeg hologramu i nim manipulować, a obróci się lub wygnie zgodnie z wolą użytkownika. Można nim nawet otoczyć rękę jak rurą. Wszystko zależy od wyobraźni i funkcjonalności.
Mapa pokazywała drogę do wyjścia, jednak była ona trochę odległa, a na przeszkodzie stanęły metalowe grodzie. Nigdzie nie było jednak widać żadnego przycisku czy konsoli, która by służyła do ich otwierania. Jednakże jeśli Dara zbliży rękę do centralnej części drzwi to zaświeci się na nich okrąg emitera a potem pojawi holograficzne koło, na którym znajdą się dwa napisy w obcym języku. Naciśnięcie górnego wyłączy hologram a dolnego otworzy drzwi. Całkiem proste.

Mapa statku zniknęła po wyborze opcji Baza Informacja a w jej miejsce pojawiła się długa lista podfolderów, takich jak: Historia, Badanie, Fauna i Flora, Planety, Nauka, Imperium, a na końcu dziwna nazwa - Darr tah, tłumaczona obok jako Zwycięzca nad śmiercią. Podfolderów było w sumie jeszcze więcej, ale nie wszystkie były tłumaczone odpowiednio na Basic, więc trzeba próbować z tymi częściowo tłumaczonymi. Tak więc teraz Dara musiała wybierać między zaspokojeniem swojej ciekawości a pomoc w opuszczeni tego przeklętego miejsca, zwłaszcza, że hałas maszynerii stawał się powoli nieznośny a wszędzie panował brud, jakby tutaj nikt nie sprzątał od wieków. Cóż, w istocie tak było, ale o tym twi'lekanka nie mogła wiedzieć.

Niestety Dara miała pecha i wybrała złą opcję, gdyż gdy tylko jej palce zbliżyły się na odpowiednią odległość do napisu, to cały holograficzny obraz zniknął, a grodzie nadal zagradzały jej wrednie drogę. Jeśli jednak jeszcze raz spróbuje tej sztuczki, to holograficzne koło ponownie się ukarze, z tymi samymi dwoma wyświetlonymi napisami. Pozostaje wtedy tylko użycie dolnej opcji, by spróbować otworzyć drzwi.

Gródź na szczęście ustąpiła w asyście kolejnego szumu silniczków i głośnego zgrzytu metalu. Droga przed Darą stanęła otworem, ale nie była ona zbytnio zachęcająca, bo właściwie teraz wkraczała ona do znacznie rozleglejszej sali, w któej upakowano wiele rur, kabli, silników i transformatorów. Wszystkie te urządzenia zajmowały niemal całą przestrzeń a by się poruszać między nimi to zbudowano specjalne ścieżki odgrodzone balustradą. Podłoga była wykonana z siatkowanego metalu, wiec widać było wszystko, co było na dole, a widok ten nie był zachęcający. Jednak jeśli chciała opuścić to przeklęte miejsce, to musiała iść na przód, zgodnie ze wskazówkami mapy. Po jakimś kwadransie w końcu powinna dostać się do kolejnej grodzi, która broniła wejścia do głównej sterówki maszynowni.

Ten akurat tak sobie latał. Droga przed nią była w miarę spokojna i nigdzie nie było żadnych większych uszkodzeń metalowej siatki, pełniącej rolę podłogi. Najwyraźniej wykonano ją z bardzo wytrzymałego stopu, bo nie przypominał on żadnych powszechnie używanych materiałów w Galaktyce. W końcu Dara dotarła do końca ścieżki a drogę zagradzały jej grodzie podobne do tych, które już napotkała. Ich schemat działania był identyczny, więc wystarczy powtórzyć proces a otworzą się one przed nią, wpuszczając ją do sporego pomieszczenia - sterowni. Było tutaj sporo komputerów jak i dziwacznych konsol. Część z nich była aktywna i na hologramowych oknach wyświetlane były dane odnośnie silników, chłodzenia, hipernapędu, elektrowni itp. Danych było od groma, nie wiadomo by było od czego właściwie trzeba zacząć, by to ogarnąć. Problem sprawiał też dziwny język, w którym to napisano. Po zamknięciu drzwi w sterowni panowała względna cisza, co dać może ukojenie dla zmęczonych uszu twi'lekanki. Mogła też przysiąść sobie na stojącej z boku kanapie, była całkiem wygodna. Jeśli Dara rozejrzy się uważnie po pomieszczeniu to w kacie znajdzie coś bardzo dziwnego, nie pasującego do reszty, a mianowicie ładunek zamrożonego karbonitu a w nim... człowiek? Tak, sylwetka podobna do ludzkiej. A wyświetlacz z boku wskazywał ,ze ten ktoś jeszcze żył.