*Droid mruknął, i człapał dalej, powoli, dostojnie, jakby to, ze otwierają się przed nim grodzie było dla niego codziennością. Zastanawiał się jednak w  głębi tego opancerzonego łba – o co chodzi, i jakie znaczenie ma zalęgający na nim „towar”, że Wielkiemu Administratorowi tak na nim zależy? Bo najwyraźniej dbał by Monroe miał komfortową podróż…*

*No to trochę innymi torami myśleli. Chyba dlatego, ze Ed jeszcze nie wierzyli  celowość działań tego dziwnego „osobnika” kierującego statkiem. Gdyby znał kilka innych szczegółow…
No i jakos nie za bardzo  tej chwili zdawał sobie sprawę jakim wstydem dla człowieka jest nagość. Wiecej sobie uświadomi kiedy zrzuci biedaka całkiem gołego pośród innych istot. Może tam Zina Kobdara nie będzie, ale będzie na pewno Ashen. I Malkit. Jeśli nie będzie Hakona, to Ashen go przemagluje…
Ed mruknął wręcz radośnie…
No i tez nie można przeoczyć faktu, ze WA użył Eda do konkretnej czynności, która zostala wykonana. A wiec da się z WA współpracować. Teraz dopiero ED zaczął się głębiej zastanawiac o co mu tak naprawde, ale naprawde naprawde chodzi.
No i oczywiście powoli człapał do grodzi przy których wczesniej „poodkurzał”*

Cóż, statek miał czterdzieści tysięcy lat... troszkę mógł zdziwaczeć i inaczej podchodzić do pewnych kwestii. Ale fakt faktem, Zina zmotywował jakoś do pomocy i nawet tego Jedi Hakona. Tego drugiego też jakoś... jedynie Tac gdzieś tam się przemykał. A złośliwości to głównie ze względu na Cath robił, bo nie przypadła mu najwyraźniej do gustu. Tylko jak taki statek może mieć jakikolwiek gust? Ciężko stwierdzić, bo było jeszcze sporo tajemnic do odkrycia. A skoro Ed już dotarł do ostatniej grodzi, to ta się przed nim otworzyła, wpuszczając go do sali przeładunkowej.

Cóż, należy sobie zadać pytanie: Co zrobił statek, żeby zmotywować jego? Mężczyzna westchnął lekko. Jego ręka lekko się poruszyła ale dosyć słabo.
- Jestem gołym imperialistą, dupku. Napewno mnie pokochają. - burknął z niezadowoleniem pilot, próbując poprawić swoją pozycję, ale chód ED'a go bardzo zniechęcał, bo miał wrażenie, że zwali się na głowę i złamie kark. Na plecach czuł piekące ślady po gałęziach, które teraz bardziej odczuwał. Potrafił sobie wyobrazić te siatki zadrapań i stróżki krwi, które go zdobiły.

*Lewa ręka mogła poczuć pod sobą chłodny, choć trochę już nagrzany ciałem, gładki metal – durastalowe pręciki plecione w malowana na czarno siatkę. Całkiem sympatyczna rzecz. Ciało się d o tego samoistnie przyczepiało, zupełnie inaczej jak przy litym metalu.*
Nie przejmuj się, na tym statku nie znajdziesz nikogo gorszego ode mnie
*Z tymi słowami zatrzymał się przed grodzią doSali przeładunkowej*