*Minęło troche czasu od przylotu Eda. Był już na mostku, załatwił tam sprawy i został podbudowany, dalej miał isc poprosić o zdjęcie tego przeźroczystego świństwa z łebka, ale przechodził koło Urgolandii, i nie miał serca nie wstąpić. Z resztą strasznie go ciągnęło, bo stan psychiczny był już niezły.
Także tu, jak i wszędzie była jego klawiatura, wiec na nowo szczęśliwy z samodzielności otworzył sobie drzwi i wszedł na torfowe podłoże.
Ed jak to Ed – naturalnych podlozy i innych takich nie lubił, ale wytrzyma. najpierw się rozejrzał za Urgą, ale nigdzie Ne hasała. Wydal z siebie przywołujący dźwięk, ale nie głośno*

*Odnośnie nowych elementów to były jeszcze skarpetki, które Ed po prostu pokochał. Bardzo się zdziwił, ze Urga tak bezkrytycznie zaczęła się witać*
co się stało, kochanie? Co jajko? Niegrzeczne było? *ruszył powoli z ocierając a się Urgą na lbie w kierunku gniazda. Hakon mówił ze w tym jajku zyje jakieś zwierzątko, ale szczerze mówiąc nie bardzo dawał wiarę choć czasem mu się wymykało ze „będzie ojcem”*

*Wszedł, w wejściu włączając reflektor, który delikatnym,. rozproszonym światłem oświetlał pomieszczenie, dzięki czemu Edzik w ogóle coś widział. Stanął tak, ze gniazdo właściwe miał miedzy najdalej wysuniętymi punktami przednich palców, i tak patrzył sobie pod nogi wiec łeb wisiał niecały metr od jajka.
Jajko stalo się jakieś dziwnie nieregularne. Niby się nie ruszało, ale jednak, kiedy Urga je dotykała, to jakby dalej „jechało same” zdecydowanie za daleko niż powinno. Po kilku ruchach obnażyło się pęknięcie skorupki*

*A Ed był w szoku, takim ze na chwile cały swiat zewnętrzny przestał się dla niego liczyc, można było podejść od tyłu i kopnąć go w dupę. Podobnie jak po Urdze i po Edzie nie było widać jak nisko opadła mu kopara.
A jajeczko się nie spieszylo. „Rodziców” mialo cierpliwych. Przejawiało aktywność kiedy Urga je przewracała. Przy kolejnych przewrotach pękniecie się pogłębiało. Po którymśnastym odłamał się kawałek, a w zarysie postrzępionych krawędzi pojawił się kontur skrytego za błonką pyszczka. Było widac jedno malutkie, jakby zrobione wykałaczką nozdrze*

*Nie rodzila się mała Urga, wiec nie rozumiała tego, co „matka” do niej śpiewa, ale po odłamaniu kilku kawałków przerwała się błonka i zwierzątko mogło rozewrzeć pyszczek. Pierwszemu oddechowi towarzyszył wysoki, ale niezbyt głośny, trochę trzeszczący pisk. Wraz z wodą która chroniła zwierzątko wewnątrz, owe wylało się spoza ogryzionej juz skorupki. Mialo wielkość pudełka po papierosach, kolor bladoszary, wielkie oczy zalepione jeszcze mazią i… było bardzo podobne go Eda. Składało się właściwie tylko z głowy i nóg o nieproporcjonalnie dużych stopach. Z tyłu odstawał maleńki jak pryszcz ogonek. Zwierzątko teraz leżało na boku i dyszało, zmęczone narodzinami*

*Ed już wiedział, co to jest. To była gizka. Jajka guzek były częstym w sprzedaży produktem, a same zwierzatka bardzo żywotne i odporne, wiec nic dziwnego ze Urga zdołała je wychowac. Gizka po wylizaniu oczu i nozdrzy rzeczywiście zaczęła szybko się zbierac. Była zagniazdownikiem. Popiskiwała co kilka sekund. Oparta na wielkich stopach jeszcze z zadkiem na podlozu kiwała się jak jakiś kiwak dla dzieci. Patrzyła na Urge, ale i na Eda. Ani jedno ani drugie nie było niczym dziwnym. Zobaczyla ich pierwszych, to znaczy, ze to są te istoty bliskie. Stado, bo gizki są stadne. Maleństwo próbowało podnieść się na jeszcze za chude nózki. Pisnęło nagle, niespodziewanie i bardzo głosno, az Eda trochę „odrzuciło”, ale tylko łeb, nogi zostaly na miejscu. Kilka chwil względnej ciszy i znowu pisk*

*Ed obserwował to zjawisko, zastanawiając się co on teraz ludziom powie. Ze jest ojcem gizki? No pięknie… Tak to jest jak się ma gumy sparciałe – pomyślał.
Urdze instynkt sprzyjał bo gizka rzeczywiście domagała się jedzenia, ale nie miała jeszcze takich zębów (bo zęby już miała) by odgryźć sobie kawałek, wiec Urdzia będzie musiała nakarmić ją jak wilczyca – sama pogryźć i wypluć*