*Do Urgowego gaju pierwszy raz po trzytygodniowej nieobecności zawitał Ed.
Oczywiście przygotował się na to spotkanie – najpierw udał się do warsztatu gdzie go załoga pogonila. Tam na tymczasowo przyłapali prawe dzialo i przyspawali. Było nieruchome i na razie tylko tyle ze było, no ale to Urgi działo, jakże by przyjść do niej bez niego? Szczyt nietaktu.
Oczywiście miał ze sobą dary – nie pochodzily one z Tythona a z magazynów, ale było za to lepsze – kawałki satynowych tkanin, duze płaskie szlifowane talerze z butelkowego szkla i naszyjnik bardzo błyszczących bazarowych korali dla dam w  wieku przedszkolnym.
I jakiegoś pączka dla Juniora. O swoim „synu” Ed nie myślał za bardzo. Wolał rozpieszczać „żonę”.
Wszedł do srodka, zamruczał i rozejrzał się, po czym powoli poczał zbliżać się do gniazda.
Procz niedbale zamocowanego działa rzucało się woczy jeszcze coś, a raczej przede wszystko coś. Wyglądało wręcz strasznie.
Wcześniej podczas wizyty na Hoth Ed miał na siatce ochronę z przeźroczystego tworzywa. teraz tez miał ją na sobie tylko ze… nie miał siatki.
Osłone nałozono i przykręcono do pancerza, chroniła ona to, czego siatka po zdjęciu nie mogla ochronić. Widac było wiec kłębowisko niebiesko-czerwonych zakończonych czujnikami kabli sterczących do góry Az pod osłonę – jak to Missay nazwała –robaki. Wśród robaków oczka. Po dwa na boki i Głowna para do przodu. Z bocznych ruszało się tylko jedno, pozostale były rozbite albo ich nie było. Zdrowe patrzące oczko było tylko jedno – lewe z przodu. Jego para poruszała się razem  nim ale obiektyw był wypalony.
Oczka były idealnie okrągłymi kamerkami wielkości kobiecych pieści umieszczonymi w obrotowych orbitach.
I taki Ed szedł sobie dalej*

*Zdumiony Ed zatrzymał się i spojrzał w dól. na szczęście torbę zamocowano mu tak by nie spadła. Spoglądał teraz na podobną muz  budowy ale o BMI chyba większym niż u Eda.
I tak na siebie patrzyli chwile*
Junior? Na miłość Mocy, synku, czym cie matka karmiła, paszą przemysłową?
*Gzie się tylko odbiło przeciągle. Próbowała się podrapać ale tylko przewróciła się na bok.
Jest tak spasiony ze pewnie niedługo zdechnie – pomyślał, przechodząc koło niego bez żalu, choc darcie się troche go irytowało.
I nagle – zatrzymał się. Dojrzał Urgę. A raczej najpierw usłyszał. Zatrzymał się wiec. Taki troche inni Ed. ze skórą zdartą z twarzy. Patrzył oczkami, teraz widać było doskonale, jak i gdzie patrzy. Mimo iż tylko jedno oczko patrzylo.
Dioda migała tak samo – błyskając, widac ją było teraz, a  nie tylko jej światło*
Urdzia, nie pamiętasz mnie? *Odezwał się. Głos mu się nie zmienił* To ja, Ed…

*Tak, zdecydowanie, i Ed już wiedział, co zrobi. Mają w koncu taki wielki, piękny basen…
Ed zas czekał. Kiedy usłyszał głos, zaraz odpowiedział cała serią dzwięków świadczących o jego radości, takich samych jak zawsze. łeb miał skierowany nieco do dołu. patrzył, widac było jak ruszają się oczka. I czekał. Był świadomy tego ze nie ma siatka, ale tego jak „strasznie” to wygląda top już mniej. Czul dyskomfort bo razilo go światło – wszak siatka chroni przed jego nadmiarem i Ed zawsze był troche w ciemności dzięki niej a teraz szok. Ale w zamkniętych pomieszczeniach radził sobie.
teraz dawał czas Urdzi*
Cześć, Urdzia. Ne bój się, potem wróci to czarne…

*Jeśli Ed miał Juniora w zasięgu, to nakrył go nogą – lekko przycisnął, a palce opadające na ziemie zakryły mu świat. I tak stal na jednej nodze, drugą unieruchamiając gizkę.
\Widać było ze macierzyństwo nie przysłużyło się Urdze. Może gdyby wychowywała „oryginalne” dziecka  nie taką podróbkę to byłoby inaczej*
Nie, Urdziu, to nie inni zrobili, to tak skóra schodzi…
*Wyjaśnił spokojnie, bo Urga pewnie tez od czasu do czasu wymieniała płytki pancerza czy skórę.
Kiedy zas wskoczyła na działo, które przyspawano na słowo honoru, Ed poczuł się niebywale rozluźniony. Od dawna tak się nie czul. Wydał z  siebie długie przeciągłe westchnienie ulgi. Nareszcie jestem  domu i ktoś mnie kocha*

*To Ed tez wyliniał pojedynczym płatem – akurat na głowie.
Na chwileczkę przestał mruczeć by dobrze wysłuchać wersji Urdziowej tego słowa. Nie do końca wiedział, co się zmieniło, ale już słyszał różnice. Zaraz znowu zaczął mruczeć*
Skóra. Nie wesz, co to skóra?
*Zapomniał już jak się tłumaczy, na Tytonie wszyscy mądrzejsi od niego, nie musiał tego robić*
Skóra jest na stworzeniu, a  pod skórą mięso
*Chciał podejść do ściany by powyciskać Urge, ale traz ze niewiele będzie czul, a  dwa – Junior znowu będzie się darł. Wiec tylko troche ją „podbil”, czy tam „podrzucił” odrobinkę, by mu mocniej pacnęła na łeb, i dalej znowu zdał się na nią*

*Tak się właśnie Ed zastanowił nad swoim mięsem, czy Urdzia nie będzie podejrzliwa, bo w  koncu nie było widac mięsa pod przeźroczystą osłonką – tylko ”robaki”, no ale mogą to tez być włókna mięsa.*
To jest takie coś żeby mi nikt nie wsadził palca do oka *Wyjaśnił praktyczne zastosowanie. Kamerki wykręcały się i patrzyły prosto na łapkę Urgi. Ed widział wiec jej wewnętrzna część. Zawsze jak głaskano go po siatce na wysokości oka to widział dłonie. Ale teraz dobitnie było widać jak Ed tym okiem operuje*

*Mogli sobie teraz w oczy patrzeć. Wcześniej Urdzia pewnie nawet nie wiedziała ze Ed ma oko. Tak trochę dziwnie mieć oko pod skórą. Ale może kamienie tak mają – oko pod skórą.*
Urdziu, ja poleciałem wyleczyć kuku *Odparł z powagą, szybko przypominając sobie jak rozmawia się z Urgą. Zaczął dostosowywać wydarzenia do tego języka*
I już dobrze. Nie ma kuku. Musi jeszcze skóra nowa narosnąć