*Kiedy wszystko zostało potwierdzone i objaśnione, Ed nieznacznie opuścił działa względem wysokości łba, a dźwięk jaki wydał świadczył chyba tylko o tym, ze w jego świecie keczup nie jest czerwony tylko bordo, wiśniowy, lub nawet lekko brązowy. Dlatego skojarzenie zajęło mu więcej czasu.
Wiedział jednak ze dla większości społeczeństwa keczup jest czerwony i on może się pomądrzyć – i tak jest na straconej pozycji.
Zwłaszcza ze to błaha sprawa.*
No to będzie, żaden problem. Kraj bogaty, keczup się leje jak woda *No i się ruszył w kierunku lady gdzie dyżur pełniła kucharka, przyglądającą się im z lekkim rozbawieniem, które oczywiście kryła*
Cześć, Disy, keczup z frytkami poprosimy *Zwrócił się do niej Ed, by już Missay tego oszczędzić. Niech popracuje nad ta nikłą wersją uśmiechu, by się troche rozrosła. Wiec ją na stres nie narażamy*

*Też się nad tym zastanawiał, i nie bynajmniej z nostalgią ze nigdy nie poczuje smaku ketchupu. Dla niego była to tak daleko posunięta abstrakcja jak dla świętej pamięci generała Qymaena pojęcie mocy.
Kiedy usłyszał o innych owocach, tylko przygiął łeb tak by zaczepic o nia jakims elementem swojego ciała, w tym przypadkiem „kawałkiem łokcia” o ile można u niego tą część odszukać, no ale działa miały zgięcia, mogły to być łokcie. Były to olbrzymie tarczowe zawiasy umożliwiające tylko ruch na bok – i z potworem oczywiście. Były tez barki, kroje miały trochę większą ruchliwość ale tez niewielka. W każdym razie zaczepienie miało być forma  żartobliwego nawiązania pozytywnego kontaktu*
I jeszcze inne owoce *Poprosił. Myślał o tym dosłownie – ze będzie jakiś owoc, wiec zdziwienie jego było tym większe gdy ujrzał że Disy nakłada surówkę warzywną ktra najlepiej smakowała jedzona sama – przed lub po frytkach. Ed był w lekkiej konsternacji ale obserwował wszystko  powagą.*
Na frytki trzeba chwilkę zaczekać *Poinstruowała. Oni nie praktykowali „plastikowego” żarcia typu otwieram puszkę, 30 sekund w specjalnym piecyku i nawet najwykwintniejsza potrawa jest gotowa. Frytki będą smażone tradycyjnie*
Dobrze, poczekamy. Missay, weź tą … potrawę… *Było to ozywiscie odnośnie „innych owoców”*

*To się zakotwiczył bardzo chętnie, tez działając troche  z opóźnieniem, ale u niego to był objaw stanu umysłu – poczucia bezpieczenstwa, takiego „bycia u siebie”. Ale dociągnał się ziajał wygodne miejsce obserwacyjno – towarzyszące. Tak, tu było duzo miejsca ale Ed był teraz już tak sprytny ze z łatwością mógł sobie przesunąć przeszkadzające krzesło czy inny stolik. A teraz pomrukiwał i absolutnie nie zmuszał do rozmowy. Zapewne sam odezwie się prędzej czy później, na razie jednak taka milcząca wymiana jonów go satysfakcjonowała. No i rozumiał Missay. Bała się. Jak Ed zachowywał się kiedy się bał albo denerwował? I wszyscy mu wybaczali mimo iż to bardzo wkurzające bywało.
Edzik chwile stał jakby rozkojarzony z łbem wysoko – rozgladał się, choć ani drgnął, wyglądał na bardzo skupionego, a i pomrukiwał tak bardzo cichutko, by sobie nie przeszkadzac, i dopiero po chwili – łeb w dól. I patrzy na Missay*

*Samo to patrzenie było fajne, tak samo w sobie, i patrzył. I ona patrzyła, z dwie minuty tak. Ale się odezwała. To dobrze, ze się odezwała. Bo wyczuwał jej napięcie. Nie jak człowiek, nie miał przeciez ciała. Jakos tak – widział*
Dobrze *zgodził się. Nie zastanawiał się nad tym na co się zgodził ale przecież nie miał prawa się nie zgodzic. Nie można sobie wybrać: matkę chce, dziecka już nie. Missay i jej dziecko były w pakiecie. I nie wazne tu czy Ed lubi dzieci, czy nie. A czy lubił?Lubił te istoty które lubiły jego.*

*Wcale nie dziwne ze jej sięto wydało dziwne, Ed był taki, ze często sobie na siłe utrudniał, dyskutował, zastanawiał się godzinami, zachodził wszystko od dupy strony… zwłaszcza to było widac w gabinecie Maca. No i na mostku. Zrób to tak. Albo tak. Albo nie wiem, w ogóle nie rób. Wzorem zdecydowania nie był, a teraz od razu się zgodził. Edy się zmieniają. *
Nie ma sprawy *odezwał się spokojnie. Jak gdyby nigdy nic. A może chciał, by miała teraz o czym myśleć*

A on ją obserwował i też się cieszył, bo czemu miałby się nie cieszyć. Cieszył się, ze się cieszyła. Moze nic ich nie łączyło, nic z krwi, i nie mieli nic do siebie, ale dla Eda to właśnie Missay, Urga, Hakon, Mac - byli rodziną. On nawet nie pomyślał ze m\ona mogła rozważyć pozostanie na Dagobah. Oddawał sie chwili, był u siebie, ze swoimi, był szczęśliwy. Disy przyniosła dla Miss frytki obficie polane ketchupem, na co Ed zaczął kręcić łbem i tak juz został - skręcony na jedną stronę, jak zwierze. Ptaki czesto tak robią, i x'tingowie tez. Wiec i Ed musiał*

*Zatem niekarmiony czuł się bezpiecznie. Obserwował, pomrukiwał, do rozmowy nie zmuszał. Postał nad nią póki nie zjadła,a  jak juz zjadła - zabrał ją stąd, jeszcze rybki wpadli nakarmić i potem juz Miss zostawił u siebie, instruując ją oczywiscie co do tego by sie rpzed zabiegiem nie najadła*