Strażnik stał po przeciwnej stronie korytarza, skąd miał dobry widok na całą celę. Miał na sobie ciemnobrązowy płaszcz Jedi, który skrywał praktycznie całe jego ciało, a na głowę miał zarzucony kaptur, spod którego widać było jedynie zarys humanoidalnej twarzy. Strażnik w ogóle nie zareagował na przebudzenie Cichego, ale je odnotował. Kamery z resztą też. Póki co jednak nikt się do niego nie odzywał, w ogóle młodego duga nie niepokojono. Mógł więc robić co chciał, ale oczywiście do czasu. Ciszę przerywało jedynie ciche buczenie pola siłowego, ale do tego szło się przyzwyczaić.

W końcu jednak rozległy się kroki na korytarzu, ale jakieś takie dziwne. No i długo się nikt nie pojawiał. Jedynie cień na podłodze zdradzał z której strony ten ktoś nadchodzi. No i też można było rozpoznać zarys sylwetki tej osoby. Łysa głowa, wielkie, odstające uszy. Któż w Republice nie znał tego widoku?
Po minucie pojawił się właściciel tego cienia, mały, pomarszczony, zielony stworek podpierający się sękatym kijkiem. Wielki Mistrz Yoda, ubrany w swoje zwyczajne ubranie, w ogóle nie pasujące do jego zaszczytnej godności.
Gość podszedł do pola siłowego i spojrzał na Cichego, następnie odezwał się swoim skrzekliwym głosem.
- Witaj. Czujesz dobrze się?

Yoda zaś nie przejął się tym, siadł sobie spokojnie na ziemi i tylko obserwował duga przez kilka minut, nim znowu się odezwał. Nie przyszedł go tutaj nawracać, jedynie poinformować go o jego obecnym... statucie.
- Domyślasz się, że więźniem Zakonu teraz jesteś, co? Obaw mieć nie musisz, torturować cię nie będziemy, siłą twych zeznań wyciągać nie będziemy. Jednak Rada Jedi przesłuchać cię będzie chciała wkrótce. Odpowiadać nie musisz, ale współpraca twoja pomóc ci może. Krzywdzić cię nikt intencji nie ma, jednak zamknięty tutaj pozostaniesz. Dla bezpieczeństwa innych. Jeśli czegoś potrzebować będziesz, strażnika poproś. Jeśli prośba rozsądna będzie, to jakoś postaramy się spełnić ją.
Yoda przemawiał spokojnie, chociaż nieco cicho. Nie naciskał w żaden sposób na Cichego, pozostawiał nietkniętą jego przestrzeń osobistą. Czekał teraz na jakąkolwiek reakcję duga, a jeśli takowej nie będzie to sobie po prostu pójdzie.
Strażnik zaś się w ogóle nie odezwał.

Cóż, gdy nie było reakcji to Yoda ciężko podniósł się z ziemi, co może Cichy zauważy kątem oka. Teraz drobny mistrz Jedi wyglądał na nieszkodliwego staruszka, poruszającego się z trudem. Po prostu nie wyglądał na tego legendarnego Wielkiego Mistrza, który był najpotężniejszym żyjącym Jedi i świetnym szermierzem. Obrazek ten przedstawiał starego, schorowanego Yodę u końca swoich dni.
- Posiłek wkrótce ktoś przyniesie ci. Towarzystwa dotrzyma też, jeśli tego chcieć będziesz. Twoimi wrogami nie jesteśmy, pomóc ci chcemy... ale ty też pomóc sobie musisz chcieć. Wypoczywaj, Rada wkrótce wezwie cię
No i Yoda wkrótce odszedł, powoli i niezgrabnie, zaś strażnik pozostał milczący. Nawet nie raczył pomóc staruszkowi, który ewidentnie ledwo co sam chodził. Cichego zaś pozostawiono w spokoju, na razie.

Cichy miał prawie godzinę na rozmyślanie nim ponownie ktoś się pojawił. Najpierw do jego uszu dopłynęła nucona cicho melodia, kroków zaś nie było słychać. Jedynie to nucenie dawało jakąś orientację w tym jak daleko jest ten ktoś.
W końcu zaś w zasięgu wzroku duga pojawiła się nowa postać, różniąca się jednak znacząco od milczącego strażnika Jedi. Po pierwsze to była kobieta, w dodatku zabraczka. Nie miała na sobie tradycyjnych szat Zakonu tylko jakieś skórzane łachy, wyglądające jakby zrobił je niewprawny rzemieślnik. Na jej ubiór składała się nierówno pozszywana spódnica sięgająca kolan. Tu i ówdzie poprzyczepiane były jakieś korale czy piórka. Bluzki żadnej nie miała, tylko jakąś nierówno wykonaną kamizelkę. Całości dopełniały różne prymitywne ozdoby, które poprzyczepiała rzemykami i sznurkami. Jedyną godną uwagi ozdobą był emanujący Mocą kamień zawieszony u jej szyi.
Zabraczka była młoda, miała co najwyżej dwadzieścia kilka lat, chociaż jej rogi na czaszce prezentowały się już imponująco, górując nad jej blond włosami. Z kolei jej niebieskie oczy z ciekawością przyglądały się dugowi.
Kobieta w ręku trzymała niewielką srebrną tacę na jedzenie.
- Cześć. Jesteś głodny? Mam jedzenie... może nie pierwszego sortu ale zdatne do jedzenia
Pokazała mu zawartość tacy, któa była nieco skromna Jakiś kotlet w panierce, trzy spore bulwy i trochę warzyw. Zabraczka podczas tej "prezentacji" uśmiechała się uprzejmie do Cichego. W ogóle wyglądała jak dzikuska, która pewnie tutaj usługiwała. Bo przecież przynoszenie jedzenia więźniowi uwłaczałoby godności Jedi.

Spojrzenie Cichego wychwyciła, w końcu nie krył się z tym za bardzo. Nie przejęła się tym, że najprawdopodobniej spoglądał na nią jak na jakiś eksponat, albo jeszcze gorzej, na nerfa w zoo. Po prostu do niego pomachała a potem postawiła tackę na podajniku, który przetransportuje ją do wnętrza celi. Nie ryzykowano wyłączeniem osłon.
Tacka wkrótce znalazła się w celi, niedaleko stoliczka, zaś osobliwa dzikuska-nie dzikuska usiadła sobie na podłodze i tak sobie patrzyła na Cichego.
- Jak nie jesteś głodny to możesz sobie to zostawić na później. Na zimno też jest niezłe... tak w ogóle jestem Leri. A ty jak masz na imię?
Zagadnęła do niego, chociaż nie spodziewała się żadnej odpowiedzi. Właściwie podejrzewała, że w tej "rozmowie" to ona głównie będzie mówić, a on słuchać. Nie przeszkadzało jej to.
- Masz ciekawy zestaw kolczyków. Zam je sobie zrobiłeś? Musiało boleć, co?

Leri się nie zrażała tą milczącą, nieprzystępną postawą Cichego. Trochę tu jeszcze posiedzi, spróbuje nawiązać jakoś kontakt, a jak się nie da to cóż... się zobaczy. Miała czas. Bardzo dużo czasu. Podobnie jak Cichy, który raczej prędko się stąd nie ruszy. No chyba, że przyjdzie po niego ktoś z Rady, by go zabrać na przesłuchanie.
- Nie jesteś zbyt... otwarty, co? Szkoda. Wiem, że wiesz jak komunikować się telepatycznie... no podsłuchałam o tym
Zerknęła za siebie, gdzie wciąż stał ten strażnik. W ogóle jak posąg wyglądał. I tylko lekkie poruszenie się od czasu do czasu informowało o tym, że to jednak żywa istota.
- Nie ważne... jeśli nie chcesz tak rozmawiać to mogę ci przynieść cyfronotes, byś mógł pisać.
no i jakaś holoksiążka się też znajdzie... przygodowa albo horror Bo raczej tych nudów o filozofii Jedi byś czytać nie chciał. Zasnąć idzie. Filmów w każdym razie nie ma, stałego holonetu też nie. Z muzyką różnie... Zainteresowany czymkolwiek? Bo w sumie troszkę tu posiedzisz a z nudów oszaleć idzie
Leri mówiła i mówiła, wydawała się przy tym raczej niegroźna i nie dżedajska. W ogóle nie nawiązywała do spraw Jedi, chciała tylko nawiązać jakąś rozmowę o niczym. Taka pogawędka.

- Oho... lekkie ożywienie, dobry znak. Więc jednak nie kojtnąłeś tam
Zauważyło nieco weselszym głosem Leri a potem rozsiadła się nieco wygodniej, bo od poprzedniej pozycji nieco już ją rozbolały mięśnie. A przynajmniej tak to wyglądało.
- To co, z jakieś oferty skorzystasz czy jednak wolisz siedzieć tu w nudzie? Od razu informuję, głową to muru nie przebijesz. Tak na wszelki wypadek, gdybyś próbował
Wzruszyła nieco ramionami a potem sięgnęła ręką przez ramię, chwytając w palce kosmyki swoich długich, blond włosów. Zrobiła to tylko po to by się nimi pobawić. Zdawała się całkowicie pochłonięta tym zajęciem, więc Cichy mógł teraz zrobić to co chciał. Oczywiście kątem oka go obserwowała, ciekawa co teraz zrobi. Zje coś? Czy może znowu siądzie i będzie nieprzytomnie gapił się w jeden kat pokoju?