Droid był miło zaskoczony nie spodziewał się bowiem tak dobrego łupu. Blaszak zaczął analizować, które droidy powinien naprawić w pierwszej kolejności i po krótkim czasie doszedł do wniosku, że najlepiej będzie odbudować droidy górnicze. Astromech widział że ''górników'' jest kilka, jednak wiedział, że przy dobrych wiatrach uda mu się odbudować jednego lub dwa, więc na nic więcej nie liczył. Po sprawdzeniu swego łupu R2D6 powrócił do kokpitu i powiedział do załogi drugiego statku
-Kiedy już dolecimy do waszej bazy z pokładu statku wyjadę tylko ja. Moje droidy raczej nie wzbudzą wśród waszych przyjaciół miłych wspomnień a nie ma sensu, żeby ich drażnić-. Droid nie chciał, aby jego podwładni opuszczali pokład statku, zbytnio obawiał się, że Rebelianci zniszczą je zniszczą a samego R2D6 przeprogramują i usuną pamięć przez co straciłby samoświadomość na długo jeśli nie na zawsze.

-chęć zemsty raczej mi w tym nie pomoże... - westchnęła. Nie chciała rezygnować z zemsty ale wygląda na to że będzie do tego zmuszona. Potwierdziły się jej przypuszczenia. Ciemna strona nie dość że wykorzystała jej skryte pragnienia to jeszcze poprzez nie chciała nią manipulować - wygląda na to że poprzez nią jestem bardziej podatna na ciemną stronę. Mówiłeś mi kiedyś że dokonałeś zemsty. Zatem domyślam się że wcześniej pałałeś jej chęcią, jak zatem udało cię odeprzeć wtedy podszepty ciemnej strony i czy dokonanie zemsty dało ci satysfakcje taką jakiej się spodziewałeś? zniknęły wtedy te podszepty? w jaki sposób mogę odeprzeć podszepty ciemnej strony nie rezygnując z zemsty? czy wogóle jest to możliwe? - zasypała go pytaniami chcąc poznać na nie odpowiedź - czy tak jak miłość budzi ciepłe pozytywne uczucia które sprawiają że chcesz czynić dobro tak pragnienie zemsty i nienawiść budząc negatywne uczucia ciągnące cie do ciemnej strony skazując cie niejako na nią? nie oczekuje że mi odpowiesz na to pytanie - dodała zadając ostatnie ptanie które było retoryczne.

a więc zemsta na zimno tylko i wyłącznie. Bynajmniej nie bez powodu się mówi że zemsta najlepiej smakuje na zimno. Porównując zemstę do czekolady, gdy się je ją na gorąco i szybko można sie oparzyć jedząc ją na zimno i powoli nie tylko się nie oparzy ale jeszcze delektuje smakiem.
- w jaki sposób?... - zaczęła się zastanawiać pocierając czoło palcami i po chwili załapała - czyli jeśli ktoś używa ciemnej strony i zabija za jej pomocą kogoś to należy mu się kara adekwatna czyli śmierć? a jak to się ma do osoby która zastawiła pułapkę by kogoś zabić wykorzystując kolejną osobę jako narzędzie by nie brudzić sobie rąk?  i kto w takim razie zasługuje na karę ten co wydał rozkaz czy ten co go wykonał? a może oboje?
Chyba zaczynała rozumieć o co Quinlanowi chodzi. Sprawiedliwy osąd, to była jedyna droga kompromisu o który jej chodziło.

Rozumiała. Jest wina jest kara. Jej zdaniem było to sprawiedliwe.
Oko za oko, a nie jak w przypadku kodeksu nadstawianie drugiego policzka. Zdecydowanie preferowała tą ścieżkę. Powoli zaczynała wyrabiać sobie swój własny kodeks moralny bazując na naukach mistrza.
-wiem że to nie ścieżka jedi, poza tym nigdy nie popierałam ich kodeksu, między innymi właśnie dlatego nie ukończyłam ich szkolenia i nie przeszłam prób. Masz rację czasy wymuszają zmiany a kto nie potrawi się do nich przystosować ginie. Chciałabym się podciągnąć w wizjach. Nie mam jednak pojęcia kto mógłby mi pomóc. A po tym co tu się stało jakoś głupio mi pytać Leri. Wiem że ciemna strona poprzez to co widziałam chciała mną manipulować zdaje sobie z tego sprawę. Dlatego powiedziałam bajka. Z drugiej strony historia pokazuje że oprócz pokoju galaktyce jest potrzebna równowaga. A zakon jak istniał nie miał odpowiednika stanowiącego równowagę dlatego mamy wojnę. Może faktycznie potrzebna jest grupa mocowładnych która stanowiłaby równowagę dla zakonu. Tak zawsze uważałam i uważam. Tego akurat nic nie zmieni. A poza tym kto wie czy faktycznie nie uda nam się czasem rozpieprzyć imperium? W dodatku zdałam sobie sprawę jak bardzo zaniedbałam wizje a jakie duże mogą mieć znaczenie w przyszłości gdy będę chciała kogoś ratować. Swoją drogą mam tylko nadzieję że takie wizje ostrzegające nie będą dotyczyć ciebie. - kolejny raz by tego nie zniosła i wtedy już na pewno by się stoczyła na ciemną stronę. Lubiła Quinlana i co najważniejsze ufała mu, a takich osób  do tej pory nie było. Do tego nielicznego grona również zaliczała od niedawna generała.

Quinlan i Devia sobie gadu gadu a pilot w końcu miał potwierdzenie od tego blaszaka, że mogą startować. W ciągu kilku minut przygotował on frachtowiec do lotu i przekazał polecenia obsłudze koreliańskiego promu. W końcu frachtowiec poderwał się z platformy lądowiskowej i wystartował. Ich stateczek szybko nabierał prędkości, przebijając się przez gęste zanieczyszczenia atmosfery aż w końcu znalazł się on na orbicie planety. Wystarczyło tylko opuścić pole grawitacyjne planety, by możliwy był skok w nadprzestrzeń i tyle. Musieli jednak zaczekać na tą kupę złomu astromecha i gdy ich statek do nich dołączył to otrzymali koordynaty miejsca spotkania. W końcu skoczyli w nadprzestrzeń.

//Przenosiny do tego Tematu

Lot powrotny na Mustafar nie trwał zbyt długo, w końcu pokonywali tylko kilka systemów. Zajęło im to niecałe 45 minut. Jednostce wojskowej zajęłoby to mniej niż pół godziny. W tym czasie R2 nie mógł za wiele zdziałać, co najwyżej posortować nieco znalezione przez pozostałe droidy szczątki swoich robotycznych braci i spróbować połączyć niektóre elementy w jedną działającą jednostkę. Jednak robienie takiego składaka z kilku zużytych już jednostek było nieco ryzykowne. Każdy droid zużywał się w indywidualny sposób, co wynikało z jego przejść. Jeden oberwał w trakcie wybuchu wulkanu, inny dostał odłamkiem, przez co miał jakieś wgniecenia. A te droidy górnicze, które znaleźli w dawnej bazie Separatystów nie były nowe. Dzielnie pracowały przy wydobyciu, jednak Mustafar nie bez przyczyn było słabo wykorzystywane przez różne korporacje. Bardzo łatwo można było wszystko stracić w jednym pechowym wybuchu wulkanu.
Poskładany przez R2 droid bardzo długo się uruchamiał ale w końcu coś zaskoczyło. Jednak nie działał w 100% jak nowa sztuka prosto z taśmy produkcyjnej. Tu i tam coś zaiskrzyło, jeden fotoreceptor nie zadziałał a jedno z ramion było nieruchome. Ale droid działał. Jako tako. Jego sprawność znajdowała się na poziomie niecałych 70%, w dodatku uszkodzenia spowodowały wykasowanie pamięci. Trzeba było go na nowo zaprogramować.
Tymczasem prom R2 wyskoczył z nadprzestrzeni i skierował się ku powierzchni planety.

Prom astromecha wszedł już na orbitę wulkanicznej planety. Przez iluminatory mogli przez chwilę obserwować pogrążony w ogniu lawy glob, spowity chmurami popiołu wulkanicznego. Gdy zaczęli wchodzić w atmosferę widoczność znacząco się pogorszyła i musieli polegać tylko i wyłącznie na instrumentach, które też nieco szwankowały przez zanieczyszczenia atmosferyczne.
W końcu lot się ustabilizował i zbliżyli się do opuszczonej placówki separatystów tylko po to by zobaczyż, że platforma lądowiskowa na której wcześniej osiadli zniknęła, stopiona przez lawę. Pozostał jedynie smętny kikut stopionej lawy. Na szczęście druga platforma wciąż była jako tako sprawna. Taka placówka pozbawiona osłon energetycznych chroniących przed wybuchami wulkanów długo nie mogła wytrzymać na tej planecie.

Placówka wytrzymała wiele miesięcy bez osłon, ale była już w bardzo kiepskim stanie. Część dolnych poziomów zalała lawa, z kolei większość wystających elementów, takich jak wierze komunikacyjne czy pylony służące do wytwarzania energii zostało zniszczonych. Jedynie główny kompleks, który został wykuty w górze jako tako się trzymał, ale prędzej czy później i on się rozpadnie. Może to się stać jutro, za miesiąc, rok lub nawet dziesięć lat. Przy tak dużej niestabilności planety przewidzenie końca tej placówki było niemożliwe. Właśnie ta niestabilność była przyczyną niewielkiego zainteresowania tą planetą.
R2 wraz ze swoimi tragarzami dotarł do wnętrza kompleksu, jednak nie miał zbyt wiele szczęścia. Wszystkie cenne rzeczy oraz zapasy zabrali już rebelianci. Wszelki pozostawiony złom pozbierali z kolei jego droidy tragarze. Na miejscu pozostały tylko szczątki trupów oraz wbudowane w ściany uszkodzone komputery.
Cały kompleks pozbawiony był zasilania, więc R2 nie uda się połączyć z głównym komputerem placówki. Przywrócenie zasilania również było niemożliwe z powodu zniszczenia wszystkich pylonów, które dostarczały energii do generatora.