Co do plotek to głównie dotyczyły wojny, różnych bitew, dowódców, kilka też omawiało sprawę Sojuszu. Ale przed wyjściem Devii gruchnęła jedna solidna wieść. Imperium! Tu, w Keldabe. Zjawiła się delegacja dyplomatów, która spotkała się z Mandalorem, a tymczasem ulicami przechadzała się inna grupka, jakby patrolowali własne ulice, co wielu Mando się nie podobało. Pomstowali, marudzili, ale bez zgody Mand'alora nie skopią im shebes. Atmosfera w mieście robiła się napięta przez tą wielką politykę. Nie dość, że prowadzili krwawą wojnę domową, Straż Śmierci gdzieś się zaszyła i siedziała podejrzanie cicho, to jeszcze pojawił się Sojusz i Imperium. Kto jeszcze miał się zjawić? Jedi? O nich też rozgorzała dyskusja, rozpętana przez ich przeciwników i wiele osób przytakiwało. Tutaj Zakon nie miał dobrej opinii. Ale to wynikało z tysięcy lat krwawej historii wzajemnych wojen, konfliktów, oskarżeń i uprzedzeń. Mando wysysali z mlekiem matki niechęć do Republiki i Jedi.

Spacer okazał się być przyjemny i pozbawiony elementów niebezpiecznych. Do kawiarenki dotarł szybko i uściskał na powitanie Devię.
- Jak tam minął dzień? Miałaś jakieś przygody? - zapytał gdy rozsiedli się już przy stoliku.

Spojrzał na Devię, która trochę sobie pofolgowała z nudów. Cóż nie dziwił jej się, choć było to trochę nierozsądne biorąc pod uwagę panujące nastroje w mieście i niezapowiadanych gości.
- Zależy co zamówiłaś. A co do nowych gości, to może nie ogłaszaj tego tak połowie okolicy? No chyba, że chcesz ściągnąć ciekawskich do nas. - skomentował jej słowa. I zamówił coś solidniejszego do jedzenia dla obojga, z większą ilością mięsiwa. Samemu był głodny i uzupełnienie kalorii było dobrym pomysłem, zwłaszcza że te przekąski w wieży nie nadawały się na zaspokojenie potrzeb.

Pokręcił głową na pomysły Devii, na to było trochę za wcześnie i nie na miejscu.
- Nie, druga opcja odpada. Jest na nią za wcześnie jeszcze, zwłaszcza dla ciebie. Ale nie martw się, przy następnej okazji skorzystamy z tego planu. - odezwał się w odpowiedzi. Kelner w tym czasie przyniósł im talerze i Quinlan mógł się zabrać za pałaszowanie posiłku. - Wyczul się na to co słyszysz, obserwuj jedynie i zapamiętuj. Nic więcej, to lekcja cierpliwości.

- Chwilowo póki trwają rozmowy nie ma szans na twój powrót. Dupek nie chce ryzykować zagrożenia całej misji. Musisz poczekać jeszcze trochę. A potem sam cię zgarnę gdy będzie pora. - dziewczyna musiała się trochę pomęczyć, ale jak mówił - to było dobre ćwiczenie cierpliwości, której jej brakowało. W niedługim czasie skończył jeść i oparł się wygodnie w krześle. Tego mu brakowało i mógł teraz wypocząć. - Mam wolne do jutra, może zatem skorzystamy z twoich wygód?

Po wspólnym wypoczynku w hotelu Devii ponownie ich dwójka musiała się rozstać. Quinlan ponownie musiał się stawić przy Gwieździe Istaru na obowiązkową musztrę i przemarsz, zaś zabrakanka miała czas dla siebie.

Quinlan:
Przemarsz ulicami Keldabe jak zwykle stanowił pewne wyzwanie. Mando zrywali się wczesnym rankiem i każdy zajmował się swoimi sprawami. Nie każdy mieszkaniec Mandalore zajmował się wojaczką. W zasadzie tylko część z nich utrzymywała się z pracy najemnika, pozostali byli farmerami, lekarzami, pracownikami fabryk, inżynierami. Każdy bez wyjątku potrafił walczyć, miał swój pancerz (nie wszystkie były wykonane z Beskaru. Te z domieszką Mandaloriańskiego Żelaza zwykle znajdowały się w wojowniczych klanach, pozostali mieli tańsze, ale wciąż wytrzymałe mieszanki stopów) i w razie potrzeby mógł być powołany pod broń. Ich codzienność wygladała jednak tak jak na każdym innym świecie. Wstawali o świcie, jedli śniadania, udawali się do pracy na te 8-10 godzin a potem do domu, do rodziny a wieczorem do knajpy by coś wypić, pogadać, a w dni wolne od pracy ćwiczyli w Kręgach Bitewnych.
Rankiem Quinlan musiał się przeciskać pomiędzy takimi zwykłymi, spieszącymi do pracy Mando. Słyszał gwar rozmów, jedni omawiali wizytę delegacji Sojuszu, inni Imperium, jeszcze inni rozmawiali o toczącej się wojnie. Byli też tacy co woleli rozmawiać o ostatnich meczach w lidze Limmie, lub o Mandaloriańśkiej odmianie tego sportu - Meshgeroya, która oczywiście była znacznie brutalniejsza.
W końcu Ramis dotarł do Portu Gwiezdnego, gdzie pozostali żołnierze Sojuszu już się zbierali. W ciagu kwadransa wszyscy ustawili się w idealnym szeregu i pomaszerowali do wieży MandalMotors na kolejną fazę obrad.

Devia:
Ranek w hotelu wyglądał tak jak zwykle. Niewielka grupka gości wyłaniała się ze swoich pokoi i bez słowa udawała się do stołówki, by zjeść śniadanie i napić się kafu. Każdy jadł w ciszy, pogrążony we własnych myślach i planach. W stołówce najbardziej rzucało się w oczy to, jak niezbyt popularnym miejscem było Mandalore. Gości jak na lekarstwo a jak już się ktoś trafił, to nie był to typ radosnego, rozentuzjazmowanego turysty z aparatem i przewodnikiem w ręku, tylko raczej typ nieco szemrany lub pośredni biznesmen z ochroną.

Wątek Quinlana przeniesiony do tego Tematu

Była to dla niej istotna lekcja cierpliwości zwłaszcza że spacery po Keldabe stały się z dnia na dzień czymś ryzykownym przez obecność imperialnych. Jedyne co mogła zrobić to zaszyć się w hotelu do końca rozmów. Problemem jednak było to że nie miała za bardzo co robić co dodatkowo potęgowało jej nudę i nadwyrężało cierpliwość. Tym samym nie wychodząc z hotelu skupiła się na ćwiczeniach samokontroli oraz utrzymaniu kondycji. Podejrzewając obecność inkwizytora nie chciała mu ułatwiać zadania, więc skupiła się również na maskowaniu swojej aury mocy i zrezygnowała z ćwiczeń jednoczących z mocą gdyż stanowiły zbyt duże ryzyko.  Chodziła na basen/siłownie (cokolwiek co było w hotelu) by zabić choć odrobine czasu.  Wróciła do pokoju i kazała Artociforowi podpiąć się pod sieć hotelową by zaktualizował sobie czas oraz pokazał jej najświeższe wiadomości z planety.