Imię: Selene
Nazwisko: brak
Pseudonim: Sel
Pochodzenie: Couruscant
Imię ojca: Obethel
Imię matki: Elvera
Wiek: 26 lat
Wzrost: 162 cm
Waga: 53 kg
Rasa: Człowiek
Zawód: mechanik driodów
Wykształcenie: podstawowe, mechaniki nauczyła się od ojca, wykształconego mechanika
Hobby: wyszywanie
Frakcja: Osobista, własna i jedynie wierna swemu ego
Znak szczególny: Szare jak popiół włosy


Selene się podobno nazywa, ale nie wiem czy to jej prawdziwe imię, czy tylko pseudonim. Nie mi do tego. I co..? Nie, wyglądała mi na człeka. Chyba. Mniej więcej. Nie wiem, nie interesuje się czym albo kim jest, byleby do chędóżki było co trzeba. A jak wyglądała…? A jakoby ci to powiedzieć… A już wim! Drobna kobieta, o biuście jak dobry bochen chleba… Chyba. A przynajmniej sporym. Znaczy się… No ma czym odetchnąć, no! A poza tym, to ledwie mi o, dotąd sięgała. To jakieś… A ja wiem? Pięć stóp ma. Ano, kurdupel. Ale za to wiesz… ma czym odetchnąć! Hiehiehie… A poza tym? A no tak. Siwe kłaki, związane w coś, co chyba ogonem jest. No nie gap się tak! Siwa jest, jak popiół ze skręta! Tego ma zieloniutkie oczęta. No tak! Zieloniutkie! A nosi się jak chłop. Koszule i spodnie, chustka na szyi, rękawice grube na dłoniach… nic – moc, prawiem ci dyć.
A czym się zajmuje? A wlazłem tam do jej kanciapy, prawie w łeb zarobiłem jakimś narzędziem. Niemowa z niej straszna, ale dało się wyczuć, czym się zajmuje – mechanik cholerny, droidów, bo tych tam od zasrania było! A ta skakała między nimi jak jakiś Jedi i bez problemu znalazła się w tym wszystkim. Śrubki, dupki, cuda nie widy… A nie wiem… Mniejsza, mnie to tam nie obchodziło. Nie gadała, tylko rzuciła we mnie jakimś kluczem, bom ją za zad złapał. Cnotka chyba jakaś… Ale zna się na swym fachu. Tyle dobrego…
Ee… Charakterek? A tak – charakterek to ci ona ma neutralny do wszystkiego. Ino jej za pazury nie włazić, bo wówczas jednostkowo zła bywa. A tak – cicha, spokojna, nie wadzi nikomu i we własnym świecie żyje…
A jej historia?
Podobno urodziła się na Couruscant, tam też dorastała i tam, po ojcu przejmując niejako fach mechanika, dorobiła się warsztatu. Tak, nie ma żadnego wykształcenia poza tym, co ją ojciec nauczył. Nic nadzwyczajnego, ale czego się spodziewać po prostych ludziach, prawda? A przynajmniej ona tak twierdzi. Ale chyba smykałkę miała w tym kierunku. Jednak… młoda siksa z niej była i swój czas „buntu” zaczęła przechodzić. Chciała już mieć warsztat i samej w niej panować, bez ojca. Nie dało się tak jednak – związała się więc dość szybko z bandą osobników podobnych jej, z przewagą na przygody. Alkohol, zabawy do późna w kantynach – to było ich życie. Radość i beztroska. Aż poznali pewnego typka, pewno przemytnika czy innego gagatka. Zbałamucił młodzież obietnicami o szybkim i łatwym zarobku, załatwił im statek i ruszyli. To, co na statku się działo to już osobna zupełnie historia. Dość, że dziewczyna z siwymi włosiskami jego uwagę przyciągnęła. A że młoda, butna i naiwna, uznał ją za najlepszy towar, wiele wart.
Nar-Shaddaa wyłoniło się z odmętów galaktyki szybko i nagle. Równie szybko i nagle cała jej banda wpadła w zasadzkę, jaką im ów typek zgotował. Zakneblowani, z bólem głowy, potraktowani jak przedmioty – sprzedani i rozdzieleni wpadli w panikę. Selene jako jedna z trzech kobiet w bandzie miała nawet gorzej niż reszta. Dwudziestoparoletnia zielonooka dziewczyna po kilku latach spędzonych pierwej w burdelu, później zbierająca na własną rękę pieniądze, w końcu otworzyła własny zakład, jednak efekty całej jej „przygody” i „buntu” głęboko się na jej psychice odcisnęły. Teraz jest nieufna, milcząca i wręcz niemowa. Nie lubi obcych, a mężczyźni stanowią dla niej źródło bólu, podagry i upokorzenia.
A co?
A mało wam?
A to idźcie i jej pytajcie. Bo widzicie ten siniak tu, na skroni? Tak mi panna przywaliła, jak kazałem jej więcej o sobie opowiedzieć!

Ostatnio edytowany przez Selene (2010-08-05 23:44:30)