*Ed oczywiście go nie zobaczył, ale pomruk jaki wydał świadczył o tym, ze albo go rozpoznał, albo przyjął z założenia, ze jest to Dral i trzeba się cieszyć*
Przepraszam najmocniej, ale po naszej stronie hangaru był jeszcze dzień jak wychodziliśmy
*oznajmił spod kocyka, który przechylił się na nim, ale nadal wisiał i Eda chronił*

- Emm... aha
Wymruczał tylko i odwrócił się w stronę wejścia na statek, czekając na swojego brata. Ten na szczęście szybko się pojawił z talerzem kanapek oraz sporym kubkiem kawy do podziału. Dral zaczął raczej niezdrowo od samej kawy, wziął kubek do ręki i zrobił kilka łyków na rozbudzenie się. Niestety Ed i Hakon muszą odczekać tą minutkę, by się bracia do porządku doprowadzili.
- No dobra... już. Hmm... myślałem, że czekamy, aż statek nas wypuści?
Stwierdził Dral, podczas gdy jego brat zajął się kanapkami. Skoro już wstał to można coś przekąsić w końcu.

też tak na początku… *urwał, i w wymownej ciszy, wręcz leniwie obejrzał się przez ramie na Eda, bezpiecznego pod kocykiem przed ostrością jego spojrzenia które może zabić, po czym bez słowa komentarza znowu odwrócił głowę na Drala. Nie poczuł się urażony ze go nie poczęstowano, w  końcu on ich tam tez niczym nie częstował*
…planowałem, ale nie możemy wykluczyć, ze jednak nas nie wypuści, ma co chce, i może zechcieć się nami zwyczajnie pobawić, wiedząc ze już nic mu nie zagraża. Może doprowadźcie się do porządku i pogadamy. Coś ustalimy. Musimy coś ustalić, a wy jesteście z Waru, umiecie „ustalać”
*Nie użył słowa „knuć”, bo knuli wyżsi rangą przeważnie, oficerowie tuz nad klonami, jak to zrobić by na wojnie zarobić trochę, ale i oni na pewno będą mieli jakiś pomysł „jakby co”*

*Nie sprawdzono doświadczalnie czy Edowi sie polepszyło, wiec dla jego spokoju zostawiono mu kocyk i to był dobry wybór. Mocy dzięki ze istniał taki prosty sposób na okiełznanie bestii. Ed się przed tym nie bronił, gdyby czuł się źle, to by zwalił z siebie kocyk.
Z silnym tupnięciem postawił nogę i warknął, wyrażając emocje towarzyszące temu, co usłyszał od Drala*

Bracia spojrzeli na siebie i pośpiesznie wymienili kilka zdań w Mando'a a gdy już załatwili wszystko między sobą to Tracyn wrócił na pokład frachtowca a Dral zszedł do Hakona z raczej niezbyt zadowoloną miną.
- Opcje są dwie, czekamy aż statek spełni swoją część umowy, chociaż możemy umrzeć z głodu. Albo możemy walczyć i też umrzeć, bo jeśli nas wypieprzy przez hangar w tunel nadprzestrzenny, to jesteśmy trupami. Gdyby tutaj był Tan'buir pewnie wybrałby opcję numer dwa, chociaż wcześniej powydzierałby się na statek i nazwał urzędującą tutaj SI starym chujem lub kurwą, w zależności od tego, jaką ma... płeć.
Wyjaśnił klon, bo zasadniczo nie spodobały mu się słowa Hakona. Dobrzy żołnierz wie kiedy może i musi walczyć, a kiedy powinien czekać na rozwój wypadków.
- Żadna opcja mi się nie podoba, ale radzę mierzyć siły na zamiary. A co do nauki moralności... ty jesteś Jedi, negocjuj, w końcu w tym jesteście dobrzy, czyż nie?

*musicie być naprawdę zrozpaczeni po utracie ojca – pomyślał, no ale cóż, tylko się uśmiechnął, i skinął głową jak to robił zawsze, kiedy już wiedział, ze nie może liczyć na pomoc. oczywiście bez urazy, i tu nagle…*
Ed, ty się uspokój… Ed! Zobaczymy się później, przepraszam ze przeszkodziłem *skinął Dralowi, po czym ruszył biegiem za Edem, by go złapać, choć wiedział, ze teraz to on się złapać nie da, pociągnie Hakona za sobą. No ale może po drodze choć trochę go spacyfikuje, na pewno nie pomoże im jak Ed wyzwie Wielkiego Administratora od chujów*

*Na szczęście Ed był zbyt nabuzowany by analizować zachowanie braci. Ci byli tu krócej, a w takim miejscu kilka dni odwleka się w miesiące.
Hakon tez miał racje w swoich przypuszczeniach. ledwo się złapał, został powleczony jak przysłowiowa szmata, prawdopodobnie aż do windy bo tam się będzie musiał Ed zatrzymać. Poruszał się buchającym agresją szybkim marszem, z utykaniem na opatrzoną przez Malkit uszkodzoną nogę. Warczał przy tym jakby wyklinał na cały swiat, a do napotkanych po drodze droidów „startował tylko agresywnym wyrzuceniem się do przodu, na czym najbardziej cierpiał Hakon. I tak do końca drogi…*

http://www.swewok2.pun.pl/viewtopic.php?id=496&p=9