-Co to kurwa jest? Ja się pytam. Co to kurwa jest?!-Spytał. Pokiwał głową i cały czas trzymał się ciasno drzwi. Byli obezwładnieni. Bez żadnej możliwości ucieczki. Ten prymitywny statek nawet nie miał kapsuł ratunkowych. Republikańska myśl techniczna. Jak najwięcej. Jak najtaniej. Idź pan w cholerę, idź pan w cholerę. Pokręcił głową i co miał robić. Czekał. Cierpliwie czekał, aż wyląduje na jakimś nieznanym statku. Kiedy znaleźli się na pokładzie tego statku, Zin otworzył drzwi. Blaster nadal trzymał w ręce. Był odbezpieczony i gotowy do użycia.-Coście kurwa za jedni?-Spytał, wymachując dłońmi. Jego palce niebezpiecznie błądziły po spuście.

Zin zabezpieczył jedynie swój blaster i rzucił go na podłogę. Model jego broni był używany tylko przez komandosów republiki, więc teraz pytanie. Skąd się dostał w jego ręce? Nie wiadomo. W każdym razie Zin wyciągnął ręce ku górze po czym grzecznie wyszedł ze statku.
-No. Już.-Powiedział do jegomościa, który wykrzyknął te słowa. Nie miał zamiaru być rozstrzelanym na samym początku. Przypomniała mu się Kometa. Tam było o wiele, wiele przyjemniej. Tam go przynajmniej nie straszyli blasterem.

-Wiedziałem, żeby nie lecieć tym statkiem.-Powiedział do siebie. Pokiwał głową. Mogli lecieć złomem Zina i kłopotów żadnych by nie było. Mały problem. Zin kobiecie postawić się nie potrafi, toteż wychodzi zawsze na pozycji przegranej.-Panowie. Nastąpiła mała pomyłka. Może to jest statek imperium, ale w rzeczywistości to on nim nie jest. Z tego co wiem to on został im podwędzony podczas tego nieszczęsnego rozkazu sześćdziesiąt sześć.-Powiedział. Niewygodnie mu się robiło. Ręce miał wysoko uniesione w górze. Poza tym. Zin nie wyglądał na imperialnego. Nie miał munduru, lecz zwykłe cywilne ubranie. Jedyną rzeczą nie pasującą do całokształtu była kabura przy spodniach i blaster na ziemi. Wytłumaczenie? W końcu trzeba jakoś chronić swoją dupę.

-A tak. Przedstawić się. Nie wiem czy mogę jeszcze używać swojego tytułu wojskowego. Dla WAR-u już nie pracuje, ale dobra. Sierżant inżynier Zindarad Kobdar.-Przedstawił się. Jak ładnie się zachowuje. Uśmiechnął się lekko do twi'leka, coby dobre wrażenie na nim zrobić.-Na statku jest ze mną taka co z latarko-przecinakiem biega. Jedi, o Jedi.-Dodał po chwili. Ręce go bolały. W końcu trzymał je w górze od dobrych kilku minut. Skrzywił usta.-A wy? Kim jesteście? Najemnicy? Nie. Brak syfu w hangarze. Imperialni...też nie. Od razu by strzelali.-Zastanawiał się. Nie miał pojęcia. Kim mogliby być. Oto kolejny temat do rozmyślań na najbliższe godziny, która prawdopodobnie spędzi w areszcie.

-Ja najchętniej wsadziłbym termodetonator w dupę Imperium i włączyłbym zapalnik.-Powiedział, by potwierdzić swoje słowa. Nie były to kłamstwa. Dla dowiedzenia prawdy, Zin mógł pokazać nawet swoją legitymację.-Dezerter. Nie chciałem wychowywać syna na wzorcach imperialnych.-Powiedział do niego.-Mogę już opuścić ręce?-Spytał. Miał już dość. Wszystko związane z rękoma zaczęło go boleć. W gruncie rzeczy się cieszył. W końcu znalazł na kogoś, kto był w podobnej sytuacji do niego. Szkoda tylko, że Zin nie trafił na nich, kiedy miał wylatywać na Mandalore. Wtedy może potoczyłoby się wszystko inaczej.

Stroju Zina ni jak można było porównać do eleganckiego munduru oficera. Zwykłe bojówki, znoszona koszulka okryta kamizelką. Do tego ten zarost i ogolenie na jeżyka. Nie wyglądał na dżentelmena, chociaż pewnie mógł, gdy chciał. W każdym razie na prośbę o zawołanie jedi, Zin rzucił.-Nie ma sprawy...Virina. Virina...wychodź. Nie strzelają, nie krzyczą. Jest git.-Powiedział do niej. Ona wyszła. Jak gdyby nigdy nic. Miecz przypięła do pasa. Podobnie jak blaster, który włożyła do kabury. Stanęła obok Zina i czekała na pytania.-Ja? Głodny byłem. Zaproponowałem Virinie kolację i poleciałem tu. Jedni do nas strzelają, wy. A tam.-Machnął ręką.

Kontynuacja sesji z Coruscant (TUTAJ)

Kai zbudził się dokładnie tak jak planował - jakieś 15 minut przed lądowaniem. Akurat tyle, że zdążył się wybudzić, oporządzić i
zrobić kawę. Napój był mocny, trochę za mocny, ale dało się przeżyć. Zrobił też jajecznicę, trochę przypaloną, ale cóż - nie można mieć wszystkiego. Wyszło za dużo jak na jedną osobę, ale podejrzewał, że Dass też jest głodny, a przecież nawet Jedi muszą coś jeść. Nałożył sobie do tego trochę chleba i proszę - idealne śniadanie. W tym czasie statek wylądował i odsunął się na bok, aby zrobić miejsce następnym.

Ostatnio edytowany przez Kai Fei'lis (2010-06-02 12:36:16)

-Cześć, Dass.- powitał go radośnie. -Jasne, siadaj. Na stole stoi kawa dla ciebie.- powiedział. Kai skończył jedzenie i poszedł do kabiny. Szybko wziął ze sobą broń i resztę ekwipunku, po czym wrócił do salonu. -Podejrzewam, że nie skontaktuje się z nami dzisiaj. Idę na miasto i tobie radzę to samo. Powydawaj kasę, pobaw się. Zrobiłeś swoją robotę, teraz czas na nagrodę.- poradził. -Gdyby jednak się z tobą skontaktował, zadzwoń do mnie.- po czym wyszedł ze statku. Odetchnął głęboko brudnym powietrzem Nar Shadaa i skierował się w stronę rynku.